OliviaLennox

Η τακτική μου είναι να σε βλέπω να μαθαίνω να αγαπώ τον εαυτό μου όπως είσαι Η τακτική μου είναι να σου μιλάω και να σε ακούω να χτίζεις με τα λόγια μια αδιάσπαστη γέφυρα Η τακτική μου είναι να μείνω στη μνήμη σου Δεν ξέρω πώς ή με ποια προσχήματα Αλλά να μείνω σε σένα Η τακτική μου είναι να είμαι ειλικρινής και να ξέρω ότι είσαι ειλικρινής και ότι δεν πουλήσαμε Η στρατηγική μου είναι πιο βαθιά και πιο απλή. Η στρατηγική μου είναι ότι κάποια μέρα, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω με ποια προσχήματα, θα με χρειαστείς..

Τα μάτια σου μου θυμίζουν τις μαύρες καλοκαιρινές νύχτες, τις νύχτες χωρίς φεγγάρι, την όχθη του αλμυρού θαλασσιού, και τα αστέρια που φτερουγίζουν τον μαύρο ουρανό και κάτω.. Τα μάτια σου μου θυμίζουν καλοκαιρινές νύχτες. Και το μαύρο κρέας σου, το μαλακό σιτάρι, και το αναστεναγμό της φωτιάς από τα ώριμα χωράφια.. Από το μαύρο σου χάρισμα, από το τσιγγάνικο σου όνειρο, από το σκιώδες βλέμμα σου θέλω να γεμίσω το ποτήρι μου.. Θα μεθύσω μια νύχτα με χαμηλό και μαύρο ουρανό, για να τραγουδήσω μαζί σου, στην όχθη της αλμυρής θάλασσας, ένα τραγούδι που θα αφήσει στάχτες στα χείλη... Από την σκιά σου θέλω να γεμίσω το ποτήρι μου.

Δώσε μου το χέρι σου και θα χορέψουμε. Δώσε μου το χέρι σου και θα με αγαπήσεις. Σαν ένα μόνο λουλούδι θα είμαστε, σαν ένα λουλούδι, και τίποτα άλλο. Την ίδια στίχο θα τραγουδήσουμε, στο ίδιο ρυθμό θα χορέψεις. Σαν ένα σπινθήρι θα κυματίζουμε, σαν ένα σπινθήρι, και τίποτα άλλο. Το όνομά σου είναι Ρόζ και το όνομά μου ελπίδα, αλλά το όνομά σου θα το ξεχάσεις, γιατί θα είμαστε ένας χορός στο λόφο και τίποτα άλλο..

Porque ahora paso mi mano sobre el envés de las hojas y sé leer su alfabeto y si cierro los ojos oigo correr un río y es tu voz que despierta porque mi cuerpo comienza ahora en ti y acaba más allá de la lluvia donde alcanzan tus brazos y el miedo acuartelado δεν vigila y sé llamar las cosas de modo que éstas salten se desnuden y todo θάλασσα reciente para mis ojos que aman en tus ojos porque en mi llanto crecen blandas plantas carnívoras y mi sangre palpita como una iguana abierta porque ahora mi cuerpo recupera sus partes y nace una piel nueva que derrota el verano porque μου έχει enseñado ένα respirar.

Ήταν ένα πλοίο στη θάλασσα, ήταν η αγάπη ανάμεσα στα τεράστια κύματα, και ήταν η μοναξιά μου ως ναυτικός και τα σκοτεινά ψάρια στα πλεξούδια σου.. Σκεφτόμουν εσένα, ονειρευόμουν ότι θα πήγαινα μαζί σου να μυρίζω τα λιμάνια, και να φυτεύω άγκυρες και αστερισμούς στα κοιμισμένα μέτωπα των νεκρών.. Αλλά ονειρευόμουν ελάχιστα, αγάπη μου, και τα νερά μου με έσπρωχναν από το ύπνο, και σε έσπρωχναν από την ακτή μου σαν μια θλιβερή βάρκα ή σαν ένα ξύλο.. Το πλοίο, ολόκληρο το πλοίο, χωρίς εσένα ήταν ένα φέρετρο πάνω από τα κύματα, ένας τραυματίας που επιπλέει θλιμμένα πάνω από ένα πλήθος από μαϊμούδες.. "Κατακλίνουσα ανάμεσα σε γλάρους, "Κατακλίνουσα προς εσένα, "και τα νησιά λάμπει σαν φεγγάρια "σε όλο το βράδυ από το μέτωπό μου.. (Στο βάθος της θάλασσας δεν υπάρχει παρά μόνο οι αναμνήσεις και το αλάτι πάνω στο δέρμα μου, πάνω στη ζωή, και η αγάπη που ζητάει αίμα και απαντά το χείλος μιας πληγής.). Μερικές φορές ήταν Δευτέρα, έλεγαν ότι ήταν Δευτέρα, αδελφοί μου, και σε έβλεπα να έρχεσαι πάνω από τα κύματα με όλη την εβδομάδα στα χέρια σου.. Ο χρόνος ήταν η απουσία σου, η θάλασσα ήταν η σκιά της θλίψης μου, και το πλοίο ήταν ένα ναυάγιο που κλίνονταν και δεν αποφάσιζε.. Το βράδυ τα αστέρια πετούσαν, σαν χρυσά ψάρια, στον ουρανό, και νόμιζα ότι στη στεριά και εσύ έβλεπες αυτή την πτήση.. Το πλοίο της αγάπης, των ερωτευμένων, ακόμα ναυλώνει στις φλέβες μου, και σηκώνει το αφρό από το αίμα μου και το ψάρεμα από τις λύπες μου.. Μια παλίρροια που δεν σταματάει παρά τις μέρες και τα βήματα που χτυπάει την ακτή των φιλιών μου και τις βράχους των χεριών μου.. Άκου το πλοίο, σύζυγε, πλησιάσε τα αυτιά σου στο δέρμα μου σαν λουλούδια, και άκου το πλοίο, το πλοίο, ναυλώνοντας τα εσωτερικά μου θαλάσσια..

Αν κάποιος χτυπήσει την πόρτα σου, φίλη μου, και κάτι στο αίμα σου χτυπάει και δεν σταματάει και στο στέλεχος σου το νερό, τρέμει, η πηγή είναι ένα υγρό αρμονίας. Αν κάποιος χτυπήσει την πόρτα σου και έχεις ακόμα χρόνο να είσαι όμορφη και χωράει ολόκληρος ο Απρίλιος σε ένα τριαντάφυλλο και το τριαντάφυλλο αιμορραγεί την ημέρα Αν κάποιος χτυπήσει την πόρτα σου ένα πρωινό με τον ήχο των περιστεριών και των καμπάνων και ακόμα πιστεύεις στον πόνο και την ποίηση αν ακόμα η ζωή είναι αληθινή και ο στίχος υπάρχει. Αν κάποιος χτυπήσει την πόρτα σου και είσαι λυπημένος, άνοιξέ την, που είναι η αγάπη, φίλε μου..