NoahAndRose

꧁Με συναρπάζει όταν τα σώματα μιλούν, όταν οι ψυχές τρίβονται η μία πάνω στην άλλη στο μυστικό ενός βλέμματος. Τη στιγμή που το σύμπαν σταματά, όταν ο μουρμουρητός του κόσμου εξαφανίζεται και μόνο ο κοινός παλμός παραμένει, μια συζήτηση που δεν χρειάζεται λόγια. Η γλώσσα είναι το δέρμα μας, τα χέρια μας γλιστρούν σαν το νερό ανάμεσα στα δάχτυλά μας, και κάθε χειρονομία, τόσο λεπτή όσο ένα χάδι στον άνεμο, είναι μια υπόσχεση που δεν έχει ακόμη εκφραστεί.. Η ζωή είναι μια τέχνη που απολαμβάνουμε, ένα κρασί που γλιστράει αργά στα χείλη μας, τόσο απαλά όσο το αεράκι που μας τυλίγει σε γαλήνιες νύχτες κάτω από τα αστέρια. Αχ, πόσο με ευχαριστεί αυτή η απλότητα. Το φευγαλέο άγγιγμα του ζεστού δέρματος, ο ήχος ενός γέλιου στο σκοτάδι, η απαλή τριβή της καθημερινότητας που γίνεται κάτι το εξαιρετικό. Κάθε λεπτομέρεια, κάθε ψίθυρος στον αέρα, μιλάει για μια σύνδεση που ξεπερνά το σώμα. Είναι στο ανείπωτο που βρίσκεται το μυστήριο. Στην παύση ανάμεσα σε δύο αναπνοές, στο χώρο που μένει μετά από ένα άγγιγμα, ζει η αγνότερη επιθυμία. Δεν είναι η φωτιά που καίει γρήγορα, αλλά αυτή που παραμένει σταθερή, σαν μια σπίθα που τρεμοπαίζει στο μισοφως. Σε αυτές τις στιγμές κοινής σιωπής σφυρηλατούνται οι πιο οικείες αλήθειες, όπου η ψυχή ξεσκεπάζεται μπροστά στον άλλον χωρίς φόβο.. Χάνω τον εαυτό μου στην αυθεντικότητα του απλού, στην ομορφιά που βρίσκεται στην κοινότητα. Ένα κρασί που χαϊδεύει τον ουρανίσκο, μια νύχτα που ο ουρανός μας τυλίγει με το κουβέρτα των αστεριών του, ένα ζεστό αεράκι που ψιθυρίζει αρχαία μυστικά. Δεν είναι μόνο το άγγιγμα των σωμάτων, είναι η αόρατη σύνδεση που γεννιέται μεταξύ δύο όντων που βρίσκονται στο ίδιο σημείο του σύμπαντος, συγχρονισμένα, αναπνέοντας στον ίδιο ρυθμό.. Πιστεύω ακράδαντα στην αλχημεία των ψυχών, σε αυτόν τον δεσμό που υφαίνεται από τα βάθη, όπου οι λέξεις είναι περιττές και η χημεία μιλάει από μόνη της.. Δεν αναζητώ το προφανές, αλλά αυτό που κρύβεται στις πτυχώσεις του χρόνου, σε αυτό που φέρνει ο άνεμος μαζί του όταν όλα φαίνονται ήρεμα. Είναι σε αυτό το μυστήριο, σε αυτό το άγνωστο, όπου βρίσκεται το αληθινό πάθος, όπου η επιθυμία δεν χρειάζεται να είναι σαφής για να αισθάνεται σαν ένα ηλεκτρικό ρεύμα κάτω από το δέρμα. Όταν τα βλέμματα διασταυρώνονται στη μέση του πλήθους, όταν το άγγιγμα ενός χεριού στο σκοτάδι αφήνει ένα ίχνος που παραμένει, εκεί αρχίζει να ξυπνά η επιθυμία. Και δεν είναι μόνο η σαρκική επιθυμία, είναι η λαχτάρα να ανακαλύψουμε τι κρύβει ο άλλος, τι δεν λέγεται, τι μένει σε αισιοδοξία ανάμεσα στη μια λέξη και την άλλη.. Είναι το παιχνίδι της αμοιβαίας γνώσης, του να αποκαλύπτεις σιγά-σιγά τι κρύβεται πίσω από κάθε χειρονομία, κάθε σιωπή.. Αν εκτιμάς το απροσδόκητο, αν σε κάθε συνάντηση ψάχνεις εκείνη τη σπίθα που ανάβει τη φωτιά της περιέργειας, ίσως μπορέσουμε να ανακαλύψουμε μαζί τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις.. Μετάφραση με βαθιά. Δωρεάν έκδοση)꧂

꧁Με συναρπάζει όταν τα σώματα μιλούν, όταν οι ψυχές τρίβονται στο μυστικό ενός βλέμματος. Εκείνη τη στιγμή που το σύμπαν σταματά, όπου ο ψίθυρος του κόσμου εξαφανίζεται και μόνο ο κοινός παλμός παραμένει, μια συζήτηση που δεν χρειάζεται λόγια. Η γλώσσα είναι το δέρμα μας, τα χέρια μας γλιστρούν σαν το νερό ανάμεσα στα δάχτυλά μας, και κάθε χειρονομία, τόσο λεπτή όσο ένα χάδι στον άνεμο, είναι μια υπόσχεση που δεν έχει ακόμα ειπωθεί.. Η ζωή είναι μια τέχνη που απολαμβάνουμε, ένα κρασί που γλιστρά αργά στα χείλη μας, με την ίδια απαλότητα όπως το αεράκι που μας τυλίγει στις ήρεμες νύχτες κάτω από τα αστέρια.. Ω, πόσο με ευχαριστεί αυτή η απλότητα. Το φευγαλέο άγγιγμα ενός ζεστού δέρματος, ο ήχος ενός γέλιου στο σκοτάδι, η απαλή τριβή του καθημερινού που γίνεται κάτι το εξαιρετικό. Κάθε λεπτομέρεια, κάθε ψίθυρος στον αέρα, μιλάει για μια σύνδεση που πηγαίνει πέρα από το σώμα. Είναι στα ανείπωτα που βρίσκεται το μυστήριο. Στην παύση ανάμεσα σε δύο αναπνοές, στο κενό που μένει μετά από ένα τρίψιμο, εκεί ζει η πιο αγνή επιθυμία. Δεν είναι η φωτιά που καίει γρήγορα, αλλά αυτή που παραμένει σταθερή, σαν μια σπίθα που ραγίζει στο σκοτάδι. Σε αυτές τις στιγμές κοινής σιωπής σφυρηλατούνται οι πιο βαθιές αλήθειες, όπου η ψυχή αποκαλύπτεται χωρίς φόβο στον άλλο.. Χαίνομαι στην αυθεντικότητα του απλού, στην ομορφιά που βρίσκεται στο κοινό. Ένα κρασί που χαϊδεύει τον ουρανίσκο, μια νύχτα όπου ο ουρανός μας τυλίγει με το μανδύα των αστεριών του, ένα ζεστό αεράκι που ψιθυρίζει αρχαία μυστικά. Δεν είναι μόνο η επαφή των σωμάτων, είναι η αόρατη σύνδεση που γεννιέται μεταξύ δύο όντων που βρίσκονται στο ίδιο σημείο του σύμπαντος, συγχρονισμένα, αναπνέοντας στον ίδιο ρυθμό.. Πιστεύω ακράδαντα στην αλχημεία των ψυχών, σε αυτόν τον δεσμό που υφαίνεται από τα βάθη, όπου οι λέξεις είναι περιττές και η χημεία μιλάει από μόνη της.. Δεν ψάχνω το προφανές, αλλά αυτό που κρύβεται στις πτυχώσεις του χρόνου, σε αυτό που ο άνεμος φέρνει μαζί του όταν όλα φαίνονται ήρεμα. Είναι σε αυτό το μυστήριο, σε αυτό το άγνωστο, που βρίσκεται το αληθινό πάθος, όπου η επιθυμία δεν χρειάζεται να είναι σαφής για να αισθάνεται σαν ένα ηλεκτρικό ρεύμα κάτω από το δέρμα.. Όταν τα βλέμματα διασταυρώνονται στο πλήθος, όταν το τρίψιμο ενός χεριού στο σκοτάδι αφήνει ένα ίχνος που παραμένει, εκεί είναι που η επιθυμία αρχίζει να ξυπνά.. Και δεν είναι μόνο η σαρκική επιθυμία, είναι η επιθυμία να ανακαλύψουμε τι κρύβει ο άλλος, τι δεν λέει, τι μένει σε εκκρεμότητα μεταξύ της μιας λέξης και της επόμενης.. Είναι το παιχνίδι της αμοιβαίας γνώσης, του να αποκαλύπτεις αργά τι κρύβεται πίσω από κάθε χειρονομία, κάθε σιωπή.. Αν εκτιμάς το αναμενόμενο, αν σε κάθε συνάντηση αναζητάς εκείνη τη σπίθα που ανάβει τη φωτιά της περιέργειας, ίσως μπορέσουμε να ανακαλύψουμε μαζί τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις..꧂

꧁Κάτω από το αμυδρό φως ενός ντροπαλού φεγγαριού, η ψυχή μου ξεδιπλώνεται σε κάθε λέξη, σε κάθε αναστεναγμό που ο άνεμος κουβαλάει μαζί του. Είμαι ένα ον με βαθιά πάθη και εύγλωττες σιωπές, κάποιος που ξέρει να βρίσκει την τέχνη σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε κρυμμένη γωνιά της καθημερινότητας.. Αφήνω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από την ηχώ των αστεριών, από την απαλή μουσική που τραγουδάει τη ζωή ανάμεσα στις πιο απλές και πιο ύψιστες στιγμές. Υπάρχει μια μαγεία στο άγγιγμα του ανείπωτου, στις χειρονομίες που μόλις και μετά βίας αγγίζουν το δέρμα, αλλά ξυπνούν τις αισθήσεις. Απολαμβάνω την ουσία του λεπτού, τους χώρους που δημιουργούνται ανάμεσα στις λέξεις και τους ψίθυρους. Δεν αναζητώ το προφανές ή το άμεσο, αλλά αυτό που κρύβεται πίσω από ένα παρατεταμένο βλέμμα, στη ζεστασιά μιας κοινής σιωπής. Σε κάθε βαθιά συζήτηση, σε κάθε λεπτό άγγιγμα, βρίσκω τη σύνδεση μεταξύ σώματος και ψυχής, όπου οι ψυχές αγγίζουν και αναγνωρίζουν η μία την άλλη χωρίς να χρειάζεται να πουν ούτε μια λέξη.. Εκεί γεννιέται η επιθυμία μου, σε εκείνη τη διασταύρωση των κόσμων που συμβαίνει στη παύση ανάμεσα σε δύο αναπνοές. Μου αρέσει να χάνομαι στην απλότητα μιας έναστρης νύχτας, όπου ο ουρανός ξεδιπλώνεται σαν μια άπειρη κουβέρτα και ο ψίθυρος του ζεστού αέρα χαϊδεύει το δέρμα. Εκεί, κάτω από αυτόν τον απέραντο νυχτερινό καμβά, νιώθω ότι το σύμπαν μας μιλάει, ότι κάθε αστέρι κρύβει ένα μυστικό που πρέπει να ανακαλύψουμε.. Με γοητεύει η γοητεία ενός καλού κρασιού, εκείνης της στιγμής που η γεύση του γεμίζει τον ουρανίσκο, αργά και βαθιά, σαν μια αβίαστη συζήτηση. Η χαρά είναι στις λεπτομέρειες, στα μικρά πράγματα, σε αυτό που περνάει απαρατήρητο για πολλούς αλλά για μένα είναι ένα σύμπαν από μόνο του. Είμαι ένα ον αυθεντικών συναισθημάτων, από αυτά που γεννιούνται από τα βαθύτερα και εκφράζονται με τα πιο απλά λόγια.. Δεν με ενδιαφέρει το επιφανειακό ή αυτό που εξαφανίζεται την αυγή. Πιστεύω στις συνδέσεις που ξεπερνούν, σε εκείνα τα βλέμματά που λένε τα πάντα χωρίς να λένε τίποτα, σε εκείνες τις στιγμές που ο χρόνος φαίνεται να σταματά και ο κόσμος εξαφανίζεται, αφήνοντας μόνο τον κοινό χτύπο της καρδιάς μεταξύ δύο ψυχών. Με σαγηνεύουν τα αυθεντικά, αυτά που δεν επιδιώκουν να εντυπωσιάσουν αλλά να συγκινήσουν, αυτά που ζουν έντονα αλλά χωρίς θόρυβο. Στον κόσμο μου, ο αισθησιασμός δεν βρίσκεται σε αυτό που είναι ρητό, αλλά σε αυτό που υπονοείται, σε αυτό που υπονοείται σε ένα βούρτσισμα των δακτύλων ή στο χαμόγελο που παραμένει αιωρούμενο στον αέρα. Η επιθυμία είναι σαν ένα απαλό αεράκι που γλιστράει μέσα από τις πτυχώσεις του χρόνου, ένα λεπτό ρεύμα που μόλις και μετά βίας τρίβει το δέρμα, αλλά ξυπνάει τις αισθήσεις με βαθύ και αργό τρόπο. Σε αυτό το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς βρίσκω τον εαυτό μου, στην τέχνη του άφωνου, στην ποίηση που ρέει ανάμεσα σε σώματα και ψυχές.. Με γοητεύει το μυστήριο αυτού που δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα, εκείνη η στιγμή της προσμονής όπου το δέρμα τρέμει περιμένοντας την επόμενη χειρονομία, τον επόμενο αναστεναγμό.꧂

꧁Κάτω από το αμυδρό φως ενός ντροπαλού φεγγαριού, η ψυχή μου ξεδιπλώνεται σε κάθε λέξη, σε κάθε αναστεναγμό που ο άνεμος παίρνει μαζί του. Είμαι ένα ον με βαθιά πάθη και εύγλωττες σιωπές, κάποιος που ξέρει να βρίσκει την τέχνη σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε κρυμμένη γωνιά της καθημερινότητας.. Αφήνω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από την ηχώ των αστεριών, από την απαλή μουσική που τραγουδάει η ζωή ανάμεσα στις πιο απλές και ύψιστες στιγμές. Υπάρχει μια μαγεία στο τρίψιμο του ανείπωτου, στις χειρονομίες που μόλις και μετά βίας αγγίζουν το δέρμα, αλλά ξυπνούν τις αισθήσεις. Απολαμβάνω την ουσία του λεπτού, τα κενά που δημιουργούνται ανάμεσα στις λέξεις και τους ψίθυρους. Δεν αναζητώ το προφανές ή το άμεσο, αλλά αυτό που κρύβεται πίσω από το παρατεταμένο βλέμμα, στη ζεστασιά μιας κοινής σιωπής. Σε κάθε βαθιά συζήτηση, σε κάθε λεπτό τρίψιμο, βρίσκω τη σύνδεση μεταξύ σώματος και ψυχής, όπου οι ψυχές τρίβονται και αναγνωρίζουν η μία την άλλη χωρίς να χρειαστεί να πουν ούτε μια λέξη.. Εκεί γεννιέται η επιθυμία μου, σε εκείνο το σταυροδρόμι των κόσμων που συμβαίνει στη παύση μεταξύ δύο αναπνοών. Μου αρέσει να χαθώ στην απλότητα μιας έναστρης νύχτας, όπου ο ουρανός απλώνεται σαν άπειρος μανδύας και ο ψίθυρος του ζεστού αέρα χαϊδεύει το δέρμα μου.. Εκεί, κάτω από αυτόν τον απέραντο καμβά της νύχτας, νιώθω ότι το σύμπαν μας μιλάει, ότι κάθε αστέρι κρατάει ένα μυστικό που πρέπει να ανακαλύψουμε.. Με συναρπάζει η γοητεία ενός καλού κρασιού, εκείνη η στιγμή που η γεύση του γεμίζει τον ουρανίσκο, αργά και βαθιά, σαν μια ανεπιτήδευτη συζήτηση. Η χαρά βρίσκεται στις λεπτομέρειες, στα μικρά, σε αυτό που περνάει απαρατήρητο για πολλούς, αλλά για μένα είναι ένα σύμπαν από μόνο του.. Είμαι ένα ον με αυθεντικά συναισθήματα, από αυτά που γεννιούνται από το βάθος και εκφράζονται με τον πιο απλό τρόπο.. Δεν με νοιάζει το επιφανειακό ή αυτό που εξαφανίζεται με την αυγή. Πιστεύω στις συνδέσεις που ξεπερνούν, σε εκείνα τα βλέμματα που λένε τα πάντα χωρίς να λένε τίποτα, σε εκείνες τις στιγμές που ο χρόνος φαίνεται να σταματά και ο κόσμος εξαφανίζεται, αφήνοντας μόνο τον κοινό χτύπο μεταξύ δύο ψυχών.. Με γοητεύει το αυθεντικό, αυτό που δεν θέλει να εντυπωσιάσει αλλά να συγκινήσει, αυτό που ζει έντονα αλλά χωρίς κραυγές. Στον κόσμο μου, ο αισθησιασμός δεν βρίσκεται στο ρητό, αλλά στο υπονοούμενο, σε αυτό που υπονοείται σε ένα τρίψιμο των δακτύλων ή στο χαμόγελο που αιωρείται στον αέρα. Η επιθυμία είναι σαν ένα απαλό αεράκι που γλιστράει μέσα από τις πτυχώσεις του χρόνου, ένα λεπτό ρεύμα που μόλις και μετά βίας αγγίζει το δέρμα, αλλά ξυπνά τις αισθήσεις με βαθύ και αργό τρόπο.. Σε αυτό το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς βρίσκομαι, στην τέχνη του ανείπωτου, στην ποίηση που ρέει ανάμεσα σε σώματα και ψυχές.. Με γοητεύει το μυστήριο αυτού που δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα, αυτή η στιγμή της προσμονής όπου το δέρμα τρέμει περιμένοντας την επόμενη χειρονομία, τον επόμενο αναστεναγμό.꧂

꧁Η τέχνη της κατασκευής είχε πάντα κάτι ερωτικό, κάτι σπλαχνικό που συνδέει τα θεμέλια του φυσικού κόσμου με τις βαθύτερες επιθυμίες. Φανταστείτε έναν αρχιτέκτονα, με δυνατά και χοντρά χέρια, να εργάζεται με ακρίβεια σε μια κατασκευή που δεν είναι φτιαγμένη μόνο από τούβλα και κονίαμα, αλλά και από σάρκα και οστά.. Οι κινήσεις του, σταθερές και με αυτοπεποίθηση, σχεδιάζουν αόρατες γραμμές στον αέρα, σκιαγραφώντας όχι μόνο τα περιγράμματα ενός έργου σε εξέλιξη, αλλά και τον τ&