NatSorian

Κάθε κομμάτι της ζωής μου έχει κάτι δικό σου και αυτό δεν είναι κάτι εξαιρετικό. Το ξέρεις τόσο αντικειμενικά όσο κι εγώ.. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σας διευκρινίσω, όταν λέω όλα τα οικόπεδα, δεν εννοώ μόνο αυτό τώρα, αυτό το πράγμα που περιμένει και αλληλούια να σε βρει, και να σε χάσει, και να σε βρει ξανά, και ελπίζω τίποτα περισσότερο. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά λες, θα κλάψω και εγώ με ένα ήσυχο κόμπο στο λαιμό, καλά θα κλάψει. Και μια όμορφη αόρατη βροχή να μας προστατεύει και ίσως γι 'αυτό να βγει ο ήλιος αμέσως.. Ούτε εννοώ μόνο ότι μέρα με τη μέρα, αυξάνει το απόθεμα των μικρών και αποφασιστικών συνεννοήσεων μας, ή ότι μπορώ ή πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω τις αποτυχίες μου σε νίκες, ή να μου κάνεις το τρυφερό δώρο της πιο πρόσφατης επιτυχίας σου. Κυρία, η αγάπη είναι βίαιη, και όταν μας μεταμορφώνει μας ανάβει τη σκέψη η τρέλα. Μην ζητάς ειρήνη από τα χέρια μου που κρατούν τους δικούς σου αιχμαλώτους. Είναι αγκαλιές πολέμου και φιλίες φωτιάς. Και μάταια θα ήταν να προσπαθήσω να κάνω το μυαλό μου σκοτεινό αν με ανάψει η σκέψη της τρέλας.. Το μυαλό μου είναι ξεκάθαρο από φλόγες αγάπης, κυρία, όπως το κατάστημα της ημέρας ή το παλάτι της αυγής. Και το άρωμα του αλοιφού σου σε κυνηγάει ευτυχία μου, και μου ανάβει σκέψη τρέλα. Η χαρά μου το πλούσιο σου πάπυρο χείλος συνειδητοποιεί, όπως στο άγιο τραγούδι: Mel et lac sub lingua tua. Η απόλαυση της ανάσας σου σε τόσο λεπτό ποτήρι βιάζεται, και η σκέψη μου ανάβει τρέλα.

'' 

Η μέρα που θα με αγαπάς θα είναι πιο φωτεινή από τον Ιούνιο, η νύχτα που θα με αγαπάς θα είναι με πλήρη φεγγάρι, με νότες του Μπετόβεν να δονούνται σε κάθε αστραπή τα ανείπωτα πράγματα του, και θα υπάρχουν περισσότερα τριαντάφυλλα μαζί από ό,τι σε όλο τον μήνα Μάιο.. Κρυστάλλινα σιντριβάνια θα πάνε από τις πλαγιές πηδώντας κρυστάλλινα την ημέρα που θα με θέλεις.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, τα κρυμμένα υπόγεια θα αντηχούν αρπεγίες που ποτέ δεν ακούστηκαν ποτέ.. Η έκσταση των ματιών σου, όλες οι άνοιγες που υπήρξαν και θα υπάρξουν στον κόσμο θα είναι όταν με αγαπάς.. Κρατημένοι από το χέρι σαν ξανθιές αδελφές, με καλούς λαιμούς, θα πάνε τα λαχανικά στα βουνά και τα λιβάδια, μπροστά από τα βήματά σου, την ημέρα που θα με αγαπάς... Και αν βγάλεις ένα φύλλο, το αθώο λευκό πέταλο του θα σου πει: "Αγάπα το!" Όταν ξεσπάσει η αυγή της ημέρας που θα με αγαπήσεις, όλα τα κλαμπουράκια θα έχουν τέσσερα φύλλα και στην λίμνη, που είναι φωλιά από αγνώστους μικρόβια, θα ανθίσουν τα μυστικά κορώλια των λωτούς.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, κάθε σκεπάσματος θα είναι ένα θαυμάσιο φτερό, κάθε αναχώρηση, μια ματιά από τις Χίλιες και Μία Νύχτες, κάθε άνεμος ένα τραγούδι, κάθε δέντρο μια λύρα, κάθε βουνό ένα βωμό.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, για μας τους δύο θα χωρέσει σε ένα φιλί η ευλογία του Θεού.

Ήθελα απλά να είμαι ζωντανός για να σε αγαπήσω στη γρήγορη γη. Εδώ, δίπλα σου, ακολουθώντας την πτήση αυτής της σφαίρας που περιστρέφεται πίσω από έναν πολύ μακρινό ήλιο. Όποιος κι αν είναι ο χρόνος που μας δίνουν οι θεοί ή η τύχη, ό,τι έχει απομείνει από τη φωτιά στο αναποφάσιστο λυχνάρι μας, η επιθυμία μου είναι εδώ, όχι σε έναν άλλο κόσμο, δίπλα στα χέρια σας, στα μάτια σας και στο γέλιο σας, δίπλα στα δέντρα και τον άνεμο που συνοδεύουν το πέρασμά σας από τον κόσμο. Όποιος κι αν σπρώχνει τα αστέρια και μας κάνει να γεννιόμαστε ή να πεθαίνουμε, όποιος κι αν ενώνει τα σώματά μας, έστω κι αν αυτή η αστραπή δεν διαρκεί και η γρήγορη γη μας σβήσει τον ύπνο.

Σε αγαπώ απαλά, μέσα στις σκιές των ψεύτικων ψευδαισθήσεων.. Σε θέλω τόσο πολύ που να σε διαβάζω κάθε βράδυ, όπως το αγαπημένο μου βιβλίο. Σε θέλω τόσο πολύ, γραμμή με γραμμή, γράμμα με γράμμα, κενό με κενό.. Θέλω να σε πάρω από το χέρι κάτω από τον ουρανό και να σου δείξω το Σ 'αγαπώ κρυμμένο ανάμεσα στα αστέρια. Σε θέλω πάνω από τα φύλλα του φθινοπώρου, να μιλάω για τίποτα αλλά ταυτόχρονα για όλα και, σε μια εκδήλωση τρέλας, να πιω τα δάκρυά σου καθώς λιώνω στα χείλη σου.. Σε θέλω να σε ψάξω ανάμεσα στις μη ειπωμένες φράσεις ανάμεσα στις θαμμένες σκέψεις ανάμεσα στους περίπλοκους τρόπους θέλω να σε βρω και μετά να μην σε αφήσω. Σε θέλω τόσο πολύ που σε πάω στα αγαπημένα μου μέρη και σου λέω ότι εκεί είναι που κάθομαι να σε ψάχνω μέσα σε μια ομίχλη από βλέμματα που δεν είναι δικά σου, αλλά ακόμα σε ψάχνω.. Σε θέλω για να τρελαθούμε από γέλιο, να μεθύσουμε από το τίποτα και να περπατήσουμε ήσυχα στους δρόμους, φυσικά, να κρατιόμαστε από το χέρι, ή μάλλον από την καρδιά.. Σε αγαπώ τόσο που να σε θεραπεύσω, και να θεραπεύσω κι εμένα, και να θεραπεύσουμε μαζί, να αντικαταστήσουμε τα τραύματα με χαμόγελα και τα δάκρυα με βλέμματα, όπου θα μπορούμε να πούμε περισσότερα από ό,τι λέμε.. Σε αγαπώ για τις νύχτες που λείπεις, σε αγαπώ τόσο που να ακούω το γέλιο σου όλη νύχτα και να κοιμάμαι στο στήθος σου, χωρίς σκιές και φαντάσματα, σε αγαπώ τόσο που να μην σε αφήσω ποτέ.. Σε αγαπώ όπως αγαπούν κάποιες ερωτικές σχέσεις, με την παλιά, με την ψυχή και χωρίς να κοιτάζω πίσω..

Θέλω να είμαι μέσα σου, ένα ανεξίτηλο σημάδι, μια μόνιμη ανάμνηση και μια μοναδική αλήθεια. Πάλλεται στις προσευχές σου με φόβο της εγκατάλειψης. Να είμαι, σε όλα και από όλα, Συμπληρωματικό σου. Μια ατέλειωτη δίψα για χάδια και φιλιά, αλλά όχι μια συνήθεια να είσαι κοντά μου. Θέλω να είμαι στη ζωή σου Μια θλίψη απουσίας Ένας πόνος απόστασης Και μια αιώνια αγωνία. Κάτι περισσότερο από μια εικόνα, και κάτι περισσότερο από ένα όνειρο που ξεπερνά τους δρόμους, έρχεται, περνάει και φεύγει. Να είναι το κλάμα στα μάτια σου, και το γέλιο στα χείλη σου. Να είσαι το τέλος και η αρχή, το σκοτάδι και το φως, και στη γη και στον ουρανό, και στη ζωή και στο θάνατο. Να είσαι, όπως στη ζωή μου, Έχεις γίνει εσύ.