MissGreenn

"Παντρεμένη γυναίκα ψάχνει για έναν διακριτικό άνδρα για να εκπληρώσει τη φαντασίωσή της". Ο τίτλος έλεγε. Η δημοσίευση έλεγε μέσα: "Είμαι μια γυναίκα στα σαράντα μου που θέλει να βιώσει πώς είναι να είσαι με έναν άλλο άνδρα από τον σύζυγό μου, με έναν σοβαρό και σεβαστό άνθρωπο. " Σε αυτό που απάντησα: «Γεια σας, το όνομά μου είναι ένας άνδρας 23 ετών, παντρεμένος. Ποτέ δεν είχα άλλη εμπειρία στη ζωή μου παρά με τη γυναίκα μου. Είδα την αγγελία σας και με ενδιέφερε. Προσφέρω ακριβώς αυτό που ζητώ, διακριτικότητα, σοβαρότητα και σεβασμό στην προσωπική μου ζωή, απλά θέλω να ξέρω πώς είναι να είσαι με μια άλλη γυναίκα χωρίς να επηρεάζει τη ζωή μου και αυτό είναι το ίδιο πράγμα που προσφέρω. " Μετά από μερικές ημέρες και περιηγηθείτε στον ιστότοπο, βρήκα μια απάντηση από αυτή τη γυναίκα που, από σεβασμό, θα καλέσω Ρ. 'Γεια σας, καλό απόγευμα, ήταν μια μεγάλη έκπληξη να λάβετε την απάντησή σας και σας άφησε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. αριθμός, μπορείτε να με καλέσετε μεταξύ 9:00 και 14:00 για να με ρωτήσετε για την ανάγνωση της κάρτας και θα ξέρω ότι είστε εσείς. " Την επόμενη μέρα, ετοιμαζόμουν να την καλέσουμε, είχαμε μερικές μακρές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις τις επόμενες ημέρες και όταν αισθάνθηκε άνετα με ρώτησε: Θέλεις ακόμα να συναντηθείς; Σε αυτό που απάντησα: φυσικά, εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα πώς σου άρεσαν οι γυναίκες και απάντησα ότι η φυσική εμφάνιση για μένα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας και οι συνομιλίες που είχαμε με έκαναν να δω ότι ήταν μια εξαιρετική γυναίκα. Απάντησε αμέσως: Είμαι 45 ετών, έχω μαύρα κινέζικα μαλλιά, είμαι ψηλός με μεγάλο στήθος και άφθονη μέση. Στην οποία απάντησα. Μου αρέσει, θα έχω περισσότερους από εσάς να χαϊδέψετε και να αγαπήσετε. Και συμφωνούμε για το μέρος και την ημερομηνία. Λίγες μέρες αργότερα, έφτασα στη γέφυρα που μου έδειξε, στην περιφερειακή οδό, περιμένοντας ανήσυχα και νευρικά το πράσινο φορτηγάκι στο οποίο θα έφτανε.. Περιμένετε και περιμένετε, πήρε λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο, αλλά τελικά συνέβη. Πλησίασα το φορτηγό και ρώτησα, ανήσυχος και φοβισμένος, Λουίς; - Ναι, ναι.. Απάντησα, στο οποίο απάντησε με ένα χαμόγελο. Κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του λίγα λεπτά από το μέρος που συναντηθήκαμε, με προσκάλεσε στο σπίτι του, με πήγε στο στούντιο όπου με πρότεινε και μου σερβίρισε ένα φλιτζάνι καφέ. Μιλήσαμε λίγο για να σπάσουμε τον πάγο και να ξεφορτωθούμε τη θλίψη και το άγχος, πριν ξεφορτωθούμε τις υπόλοιπες παράξενες προσόψεις μας.

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί όχι μια λογοτεχνική παράδοση στην Παραγουάη. Δεν μπορούμε λοιπόν να αναφερθούμε στο μυθιστόρημα των ετών 50, 60, 70.. Αυτή η έλλειψη, υποθέτω, οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε πολύ επίσημοι και τα μυθιστορήματά μας είναι βιβλία ιστορίας στα οποία όλοι οι χαρακτήρες είναι στρατιωτικοί ήρωες που κέρδισαν χίλιες μάχες, αν και η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Δεν μπορώ να αγνοήσω τις μεμονωμένες προσπάθειες ορισμένων γυναικών, καθώς και τα αποτελέσματα των λογοτεχνικών εργαστηρίων, που εκδίδουν την παραγωγή τους με μεγάλη προσωπική προσπάθεια. Ωστόσο, δεν γνωρίζω καμία δουλειά διάσωσης των έργων των γυναικών που λένε ιστορίες. Στην πραγματικότητα, το να βλέπεις γυναίκες σε όλους τους τομείς είναι κάτι πολύ πρόσφατο, και η λογοτεχνία δεν έχει ξεφύγει από αυτό.. Ένα παράδειγμα είναι η προσπάθεια ορισμένων σημαντικών γυναικών που βυθίστηκαν στο σκοτάδι της ανωνυμίας, που σώθηκαν χάρη στην έρευνα των Λάιν Μπαρέιρο, Κλάιντ Σότο και Μαίρη Μόντε, Αλχημιστές.. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να τα δούμε όταν η λογοτεχνία προσπαθεί, όπως στις ιστορίες της να ζωγραφίσει με σαφήνεια τους χαρακτήρες, αποκαλύπτοντας τα συναισθήματα και τον αισθησιασμό τους.. Η Άνα Ίρις Τσάβες πάντα μου έλεγε ότι οι γυναίκες της Παραγουάης δεν γράφουν μυθιστορήματα, επειδή οι αναγνώστες τις έχουν πάντα ως πρωταγωνιστές και αν φαίνεται λίγο τολμηρή, αρχίζουν να την κοιτάζουν διαφορετικά και να βυθίζονται στην ιδιωτική της ζωή..

Σε αυτή την αναζήτηση, τα μάτια μου βρήκαν κάτι εκθαμβωτικό, ίσως ο πιο ελκυστικός άνθρωπος που έχω δει ποτέ, απέδωσε αισθησιασμό παντού. Φορούσε ένα μπλε σακάκι στους ώμους της, μια μεγάλη μπλούζα κρεμ χρώματος, η οποία έδειξε τη μεγάλη πηγή ευχαρίστησης που ήταν εκεί, η φούστα που ταιριάζει με το σακάκι της ταιριάζει καλά. Τα πόδια της διαμορφωμένα με άσπρες κάλτσες σταυρωμένες, ήταν μια λάμψη που τυφλώνει τα μάτια μου για λίγα λεπτά. Μετά από αυτό κοίταξα τα μαλλιά της, τα μεσαίου μήκους χάλκινα μαλλιά της, τα καστανά μάτια της σαν ηλιοβασίλεμα στη Λα Μάντσα, έφτασα τελικά στο στόμα της, τα παχιά και σαρκώδη χείλη της, ένα ιδανικό στόμα για φιλί.. Ενώ προσπαθούσα να υπολογίσω πόσο χρονών πρέπει να είναι, παρατήρησα ότι με κοιτούσε, η καρδιά μου έχασε έναν κτύπο, το στομάχι μου γύρισε και οι παλάμες των χεριών μου άρχισαν να ιδρώνουν, ακριβώς εκείνη τη στιγμή του έκανα ένα νύχι. Προσοχή, ήταν ένα αντανακλαστικό, δεν θα το έκανα ποτέ συνειδητά, το είδε και έστρεψε το κεφάλι της. Αναστέναξα, η πίεση εξαφανίστηκε. Την εξέτασα ξανά διεξοδικά, πρέπει να ήταν περίπου 30 ετών, αυτή η γυναίκα με τράβηξε έντονα, ο πούτσος μου την ερωτεύτηκε, άρχισε να μεγαλώνει όταν με κοίταξε ξανά, αυτή τη φορά υποστήριξα το βλέμμα της, ένιωσα ότι ήταν σαν να με έβλεπε. Αφού της άρεσε αυτό το παιχνίδι, άρχισε να παίζει με το δαχτυλίδι της, ένα χρυσό δαχτυλίδι στο οποίο το δάχτυλό της μπήκε και βγήκε επανειλημμένα. Ήταν πάρα πολύ για το πυρετώδες μυαλό μου, το τζιν μου δεν επέτρεπε πλέον στον άλλο μου εαυτό να επεκταθεί περαιτέρω. Ξαφνικά σηκώθηκε, κατευθυνόταν προς την πόρτα εξόδου, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο να κατέβει στην επόμενη στάση, είχα ακόμα 10 λεπτά λεωφορείο για το πανεπιστήμιο. Το λεωφορείο σταμάτησε, οι πόρτες άνοιξαν δυνατά, κατέβηκα αργά τις σκάλες, τα μάτια μου δεν άφησαν τους γοφούς της. Το λεωφορείο έκλεισε τις πόρτες, πήγε μακριά, ξαφνικά μια φωνή φώναξε «ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ! -Στον οδηγό- "Βγες έξω! ".. Ήταν η φωνή μου, δεν μπορούσα να αφήσω αυτούς τους κώλους ελεύθερους, οι πόρτες άνοιξαν ξανά καθώς έτρεχα προς αυτούς. Ήταν ξεκάθαρο ότι εκείνο το απόγευμα, η κάτω κοιλιά μου κυριαρχούσε στην ύπαρξή μου.

Αν σε φιλήσω, θα με συγχωρέσεις; -Με εξέπληξε, έτσι δεν μπορούσα παρά να πω -Εντάξει. Μετά ήρθε σε μένα που καθόμουν στον καναπέ και, σηκώνοντας λίγο τη στενή φούστα που φορούσε, κάθισε πάνω μου βάζοντας ένα πόδι σε κάθε πλευρά, και άρχισε να με αγκαλιάζει και να με φιλάει. Της άφησα την πρωτοβουλία, επειδή δεν τολμούσα πλέον να κάνω κάτι που θα την ενοχλούσε, με φιλούσε άγρια, έβαλε τη γλώσσα της μέσα και από καιρό σε καιρό με φιλούσε σε όλο το πρόσωπο και στο λαιμό, οπότε όταν δεν μπορούσα να το κάνω, πήγαινα στο κρεβάτι και την έβαζα στο κρεβάτι.. Αλλά έβαλα τα χέρια μου πίσω στους γλουτούς της, αυτή τη φορά κάτω από τη φούστα της, που είχε ανέβει μέχρι τη μέση της από την ανησυχία.. Όταν είδα ότι δεν έλεγε τίποτα, τόλμησα να βάλω τα χέρια μου κάτω. Το εσώρουχό του. Για να την αγγίξει άμεσα, δεν είπε τίποτα, μέχρι που μια από τις φορές που μου πέρασε από το μυαλό να βάλω την άκρη του δακτύλου μου στον της, εκείνη τη στιγμή είδα ότι επρόκειτο να διαμαρτυρηθεί, οπότε το πήρα γρήγορα και στη συνέχεια, χωρίς να πει τίποτα, συνέχισε να με φιλάει αλλά παρατήρησα ότι ήταν πιο έντονο από πριν, έτσι αποφάσισα να επαναλάβω την επέμβαση μερικές ακόμη φορές και έκανα πάντα το ίδιο πράγμα, όταν επρόκειτο να διαμαρτυρηθώ, το έβγαλα και μετά δεν είπε τίποτα, οπότε αποφάσισα ότι έκανα ένα ακόμη βήμα και βάζοντας ένα χέρι μπροστά μου τόλμησα να την αγγίξω, ήταν εντελώς μούσκεμα και άρχισα να την αυνανίζομαι αργά, Μουρμούρισε, αλλά ταυτόχρονα μου διαμαρτυρήθηκε: «Σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό, απλά φίλησέ μας – μα γιατί, δεν σου αρέσει;» «Μου αρέσει, αλλά δεν θέλω να απατήσω τον άντρα μου. Συνέχισα να αγγίζω την κλειτορίδα της και έβαλα το ελεύθερο χέρι μου κάτω από τη μπλούζα της ψάχνοντας για τις θηλές της, οι οποίες φαίνονταν έτοιμες να σκάσουν τόσο σκληρές, μέχρι που κατάφερα να σηκώσω τη μπλούζα της και να τις πιπιλίσω κατευθείαν. Η αντίστασή του σταμάτησε, σκύβοντας λίγο πίσω, με άφησε να το κάνω μέχρι που άρχισε να σπάει εντελώς από τον οργασμό που ένιωθε, τότε τον ρώτησα: – Από πότε δεν πηδάς με τον άντρα σου; – Για περισσότερο από δύο μήνες. – Και όταν το κάνεις μαζί του, είσαι ικανοποιημένος; – Όχι, ποτέ δεν τελείωσα ενώ τον γαμούσα, πάντα έπρεπε να τελειώσω να γαμώ τον εαυτό μου για να τελειώσω. Ξέρει μόνο πώς να πάρει το πάνω χέρι μέχρι να τελειώσει, και στη συνέχεια δεν θέλει να ξέρει τίποτα άλλο.

Τα ονόματα που θα χρησιμοποιήσω στην ιστορία μου δεν είναι πραγματικά για προσωπικούς λόγους, αλλά η ιστορία είναι πραγματική. Η ιστορία ξεκίνησε με έναν φίλο μου που άρχισε να βγαίνει με μια γείτονά του, ένα μικρό κορίτσι περίπου 19 ετών με ένα όμορφο πρόσωπο και ένα σκανδαλώδες σώμα. Όλοι τη ζήλευαν γιατί είναι εντελώς ερωτευμένος μαζί του, ακόμα και αν η φίλη μου. Δεν είναι έτσι.. Ο φίλος μου σπάνια βγαίνει από το αυτοκίνητο επειδή πίνει, οπότε είναι στο χέρι μας να τον πάρουμε από το σπίτι του όταν συναντηθούμε για ένα ποτό. Σχεδόν κάθε φορά που τον παίρνουμε, παίρνει το σκυλί έτσι το κάναμε. να τον περιμένει στην πόρτα της οικίας του μέχρι να τελειώσει την περιήγησή του. Ενώ έχουμε τρελές ιδέες για το τι θα είναι η νύχτα, βλέπουμε μια κυρία που, παρά την εμφάνισή της σαράντα ετών, φαίνεται σε πολύ καλή κατάσταση.. Έχει ύψος περίπου 1,70, με μαλλιά μέχρι τους ώμους, μπλούζα με ντεκολτέ αλλά χωρίς να δείχνει πολλά, φούστες πάνω από τα γόνατα και τακούνια που της δίνουν πόδια που θέλουν να χαθούν σε αυτά. Όλοι εντυπωσιαστήκαμε όταν την είδαμε. μπήκε από την πόρτα του φίλου μου, και μόλις ο φίλος μου Κάρλος κατέβηκε, ρώτησε ποιος ήταν αυτό το κομμάτι της γυναίκας. Η γυναίκα που ρωτούσε ήταν η μητέρα του κοριτσιού που γαμούσε, και επιπλέον κοίταζε τον φίλο μου χωρίς να γνωρίζει ότι βγαίνει ήδη με τον φίλο μου, στον οποίο όλοι του είπαμε να προσπαθήσει να κοιμηθεί και με τους δύο. Από αυτούς. Την ίδια στιγμή, θα ήταν ένας ήρωας για εμάς. Μας κορόιδευε και μας είπε ότι ήμασταν τρελοί και έτσι πήγαμε να κάψουμε τη νύχτα της Μαδρίτης. Το πράγμα με την ώριμη γυναίκα έμεινε εκεί. Λίγες μέρες αργότερα, μερικοί φίλοι και εγώ έπρεπε να πάμε στο σπίτι της για να πάρουμε τα χρήματα που μας χρωστούσε για κάποια γενέθλια και η γυναίκα εμφανίστηκε με το μικρό της κορίτσι αυτή τη φορά, δεν ήταν σε τακούνια αλλά σε κολάν και αθλητικά παπούτσια. Αυτή η γυναίκα δεν ήταν φυσιολογική για την ηλικία της, θα μπορούσε να πει κανείς ότι πήγε στο γυμναστήριο σχεδόν κάθε μέρα και έκανε πολλά αθλήματα. Χαιρετίζω τη φίλη μου ως συνήθως, αλλά όταν μας κοίταξε, απλά κοιτούσε. Τα μάτια μου, που δεν ήξερα τι να κάνω και την κοιτούσα σαν ανόητος. Με υπνωτίζει εκείνη τη νύχτα, ήταν ιδιοκτήτρια των φαντασιώσεών μου, έπρεπε να αυνανιστώ δύο ή τρεις φορές για να την έχω. Έξω από το μυαλό μου εκείνη τη νύχτα.

Σε αυτό το κοσμικό μπλέντερ που έχει γίνει ο κόσμος. Τα χείλη του πλησιάζουν τα δικά μου. Το ακούω: το πουλί κελαηδάει. Κάποιοι από αυτούς που υπήρχαν εκεί έλεγαν ότι είναι το τρένο που σφυρίζει, αλλά όχι, είναι το μεγάλο πουλί που ουρλιάζει. Τα χείλη του έρχονται να δώσουν πίσω το υγρό που έχω χάσει, να το μεταφέρουν από το γαστρεντερικό μου στο στόμα μου, για να με κρατήσουν από το να πετρωθώ από την ξηρότητα. Το ίδιο τρένο εξαφανίζεται. Τώρα είμαι εγώ που σπάει το ποτήρι στις 300 ώρες, αυτός που χτυπάει τα φτερά, αυτός που κουβαλάει στο στήθος μου το κοράκι του χιονιού με το γιλέκο, που γαργαλάει τις θηλές μου ανάμεσα στην άκρη του ράμφους του. Ακόμα και όταν μεταφέρω τα νερά μου. Αιωρούμαι. Έσπασα το τείχος του ήχου. Το μακρύ νύχι του κορακιού χτύπησε το κέντρο του κόσμου ανάμεσα στα πόδια μου. Δεν θα είναι σε θέση να συλλέξει όλο το νερό. Δεν θα είναι ικανός. Με το νύχι σου, γράψε εκεί το όνομα του φλυαρέματος, του ήχου όπου ο ήχος δεν μας αγγίζει πια, όπου δεν υπάρχουν δέντρα που λένε αντίο, όπου δεν φτάνεις πουθενά, αλλά πηγαίνεις, όπου τρέχω με το χιονισμένο κοράκι. Ουρλιάζω από χαρά, αλλά δεν ακούγεται κανένας ήχος. Γκουανταλαχάρα. Η στάση του τρένου με βγάζει από την ονειροπόλησή μου ακριβώς στην ώρα για να δω το σχισμένο τζιν να αγκαλιάζει τον κώλο του, καθώς παίρνει τη βαλίτσα του και κατεβαίνει από το τρένο χωρίς να γυρίσει πίσω. Οι μπότες του, μια από τις οποίες με άγγιξε, περπατούν σταθερά στο πεζοδρόμιο. Δεν υπάρχει κανείς μπροστά μου, μόνο στα αριστερά μου μια ηλ