MichellMonet

Από τη σκοτεινή πλευρά του δέρματός σου, με φωτίζεις.. Άσε με να είμαι ο λύκος σκιά της δίψας και του σκύλου και της πείνας που μπαίνει στη νύχτα του σώματός σου με βρεγμένα, διστακτικά βήματα, μέσα στο αβέβαιο δάσος σου η μυρωδιά σου προς τη θάλασσα με οδηγεί στα κύματα σου να αγγίξω μέσα το αυξανόμενο φεγγάρι του χαμόγελού σου. Πες μου να ξέρω – ακόμα και με τη γλώσσα – το πιο βαθύ σκοτάδι, το πιο ήσυχο, και επικαλέσου με επαναλαμβανόμενες κινήσεις, τελετουργίες σαν ουρλιαχτά, την πανσέληνο του σώματός σου, αυτή που με φέρνει κοντά σου σαν να ήμουν εγώ, στα χέρια σου, νερό που μετατρέπεις σε φωτισμένη παλίρροια.

Άσε με να σπάσω μήλα στο σεξ σου, νέκταρα από μάνγκο, κρέας από φράουλες, το σώμα σου είναι όλα τα φρούτα.. Σε αγκαλιάζω και τρέχουν τα μανταρίνια. Σε φιλάω και όλα τα σταφύλια ρίχνουν το κρυμμένο κρασί της καρδιάς τους στο στόμα μου.. Η γλώσσα μου νιώθει στα χέρια σου το γλυκό χυμό των πορτοκαλιών και στα πόδια σου το ροδάκινο κρύβει τα ερεθιστικά σπόρα του.. Άσε με να μαζέψω τα φρούτα του νερού που ιδρώνουν στους πόρους σου: ο άνθρωπος μου από λεμόνια και ροδάκινα, δώσε μου να πιω πηγές από ροδάκινα και μπανάνες σμήνη κερασιού. Το σώμα σου είναι ο χαμένος παράδεισος από τον οποίο ποτέ κανένας Θεός δεν θα με διώξει..

Έρχεσαι ανοίγοντας τον αέρα στο βήμα σου Υπάρχει μια βαθιά σιωπή που τρέμει ως προάγγελος αυτού που πρόκειται να μας καταβροχθίσει. Και ο κόσμος τρέμει μπροστά σε μια βεβαιότητα Τα φλεγόμενα χείλη σου θα πουν λόγια αγάπης που θα θυσιάσουν την ηρεμία του σώματός μου.

Από το στόμα σου πήρα την ευχαρίστηση στο ακέραιο. Με αποπλάνησες χωρίς να επιμένεις, απλά με άφησες να φύγω Τα χείλη σου φίλησαν ό,τι βρήκαν στο αυτί μου, στην κοιλιά μου και αλλού. βαρβαρότητα. Απολαμβάνω την ευρεία διάσταση του σιωπηλού στόματός σου και την ώρα της τριβής, κανείς δεν το κλείνει, τίποτα δεν το ηρεμεί, με διεγείρει η ανησυχία σου να πιεις το λιπαντικό μου, η επιθυμία σου με μαγεύει, όπως και τα πόδια σου. αέρας. Να σε αρπάξω από οπουδήποτε, να είμαι κυρίαρχος στο δέρμα σου όπως με δαγκώνεις, να σε δαγκώνω κι εγώ, τα χέρια μου στους γοφούς σου θα έπρεπε πάντα να είναι, εγώ μέσα στα σπλάχνα σου, φωνάζοντας μέχρι να τελειώσω.

Είμαι αυτός που μερικές φορές γράφει για την πραγματικότητα ή το. μυθοπλασία, αυτός που ξέρει πότε ένα χάδι είναι αλήθεια ή καθαρό. φαντασία. Αυτό το άτομο που παίζει με το μυαλό του, που είναι. ο επαναστάτης, αυτός που σε αγαπά από την ανωνυμία ή με ακροατήριο αυτός που καταστρέφει κάθε αντίσταση με ταπεινότητα, αυτός που μετατρέπει τον καθημερινό σου κόσμο σε ένα. πρωτότυπο. Είμαι αυτός που σε προκαλεί, αυτός που σε ψάχνει και σε ερωτεύεται, αυτός που χάνει τα λογικά του για μια γυναίκα που το κάνει. Εντυπωσιακό.. Εγώ, ο λογοτέχνης που εκφράζει τις τρέλας του σε ποιήματα, αυτός που βάζει όλη τη φωτιά σε κάθε ένα από τα δικά του. γράμματα το ον που ταιριάζει στις σκέψεις σου, που αγκαλιάζει. Η σιλουέτα σου. Είμαι αυτός που μερικές φορές γράφει.