MichelleDumont

Μισέλ Μάνσον

Ο ήλιος μπορεί να σκοτεινιάσει για πάντα. η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει σε μια στιγμή. ο άξονας της γης μπορεί να σπάσει σαν ένα αδύναμο γυαλί. Όλα θα έρθουν! Ας με σκεπάσει ο θάνατος με το νεκρικό του μαντήλι, αλλά η φλόγα της αγάπης σου δεν θα σβήσει ποτέ μέσα μου..

Σε αγαπώ, σε αγαπώ.. Και το χρόνο σου μετακινείται από τη ζωή μου χωρίς ώρες.. Σε αγαπώ στα χλωμά ρυάκια που ταξιδεύουν τη νύχτα και ποτέ δεν σταματούν να οδηγούν τα αστέρια στη θάλασσα. Σε αγαπώ εκείνο το πρωί που ξεκολλήθηκε από τη ροή των αιώνων που το λευκό του καράβι έφυγε για τα νερά χωρίς κύματα όπου η φωνή σου και το τραγούδι μου κολυμπούσαν θλιμμένα. Σε αγαπώ στον πόνο χωρίς δάκρυα που τόσες νύχτες έχουν συσσωρευτεί στον ύπνο στον ανεστραμμένο ουρανό στις κόρες μου για να σε κοιτάξω κοσμικά, στη φωνή που υπονομεύεται από τον θόρυβο μου από αιώνες που καταρρέουν. Σ' αγαπώ (κραυγή της νύχτας) Στην αντανακλαστική αϋπνία απ' όπου το μυαλό μου επέστρεψε στα πουλιά. Σ'αγαπώ... Η αγάπη μου ξεφεύγει ελαφρά από τις εκφράσεις και τους δρόμους, και διαπερνά τις σκιές και φτάνει στην εικόνα σου από το αθώο σημείο όπου είμαι γρασίδι και τρεμουλιάζει. Ιουλία του Μπούργος

 

• ΧΩΡΟΣ

Απόψε περισσότερο από ποτέ Χρειάζομαι ένα χώρο δικό σου και δικό μου,

όπου βρίσκονται τα γράμματα ανάμεσα στις γραμμές να εξεταστούν μυστικά,

όπου τα πιο έντονα πάθη περπατούν διακριτικά,

Όπου οι απερίσκεπτες σκέψεις αποπλανούν μέχρι την ηλιθιότητα.

Απόψε περισσότερο από ποτέ χρειάζεσαι ένα χώρο δικό σου και δικό μου, όπου να συναντηθούμε σιγά σιγά να γίνουμε ένα παιχνίδι στρατηγικής,

από την καθημερινή ανακάλυψη ότι το παζλ έχει περισσότερο νόημα, και η μουσική γίνεται ο τέλειος ρυθμός ανάμεσα στο δέρμα σου και το δικό μου.

Απόψε περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ένα χώρο δικό σου και δικό μου όπου το να αγαπιόμαστε είναι πιο εύκολο από το να μας λείπει ο ένας τον άλλον.

φρούριο

Είχα την εντύπωση

να θέλω να γίνω κάτι διαφορετικό

Σε μια γυναίκα.

στο δέρμα,

Το δέρμα σου,

Στην επιθυμία που γλιστράει ανάμεσα στους μηρούς σου.

Στην ορθολογική στιγμή που είναι σιωπηλή λόγω της ανεπάρκειας της περίπτωσης.

Στην απόφαση που σαγηνεύει, μια σύγκρουση ονομάζεται φόβος.

Στην αναπνοή που γδύνεται όταν η μαγεία σου κάνει έρωτα