MaddySimons

Κάτω από το χάδι των σκιών, γίνεται μια μυστική φωτιά, ένας γλυκός πυρετός που κατατρώει, μια ανάσα που αγγίζει το δέρμα σαν απαγορευμένη προσευχή. Κάθε σιωπή γίνεται δάγκωμα, κάθε βλέμμα, μια υπόσχεση όπου η νύχτα γίνεται ναός και η επιθυμία.

Τα χείλη της είναι σκοτεινά τριαντάφυλλα, έτοιμα να ανοίξουν στη βροχή των αναστεναγμών. Τα χέρια του σχεδιάζουν αόρατους χάρτες στο δέρμα που προσφέρεται, σαν κάθε κίνηση να έχει τη δύναμη να επινοήσει την αιωνιότητα. Σε αυτόν τον λαβύρινθο της σάρκας, η ψυχή περιπλανιέται εθελοντικά, φυλακισμένη σε έναν απολαυστικό ίλιγγο.

Ξαπλώνει στη σιωπή, και το σώμα της γίνεται μια ταραγμένη θάλασσα. Τα κύματα της αναπνοής του ανατρέπουν κάθε λογική. Ένα άρωμα μυστηρίου αιωρείται ακόμα, και η νύχτα, συνένοχος, κρύβει τις φλόγες της κάτω από το πέπλο των άστρων.

Το μετάξι του δέρματος της καλεί, σαν ένα βιβλίο που δεν έχει διαβαστεί ποτέ. Κάθε σελίδα είναι ένα κάψιμο, κάθε λέξη ένα χάδι. Η επιθυμία δεν χρειάζεται όνομα, γράφεται με τη γλώσσα, αποτυπώνεται με τα δάχτυλα, και καταβροχθίζεται στη λάμψη της στιγμής.

Είναι ο πειρασμός της αυγής, μια εύθραυστη λάμψη που αψηφά τη σεμνότητα της ημέρας. Όταν οι κινήσεις της γίνονται αργές, γίνονται αόρατες αλυσίδες, κρατώντας την αναπνοή της περιμένοντας μια φωτιά.

Κάτω από τα κλειστά βλέφαρά του, ένας κόσμος πυρετού ανάβει. Οι ψίθυροι γίνονται φλόγες, και κάθε ρίγος είναι μια μυστική γλώσσα. Παραδίδεται στη νύχτα σαν σιωπηλός όρκος, όπου η ευχαρίστηση και ο πόνος χορεύουν τον ίδιο χορό.

Το σώμα της είναι ένα αίνιγμα, ένα ατελείωτο ποίημα όπου τα χείλη είναι στίχοι και οι αναστεναγμοί ομοιοκαταληξίες. Όποιος τολμά να το διαβάσει δεν μπορεί πλέον να ξεφύγει, γιατί οι λέξεις καίγονται και η σάρκα απαιτεί το οφειλόμενο.

Αναπτύσσεται σαν νυχτερινό λουλούδι, εύθραυστο και επικίνδυνο ταυτόχρονα. Οι χειρονομίες της ζωγραφίζουν καταιγίδες, οι σιωπές της, αστραπές. Θα ήθελες να φύγεις, αλλά το άρωμά του σε αιχμαλωτίζει, και χάνεσαι σε αυτή την άβυσσο με τη χαρά των ναυαγών.

Η νύχτα την ντύνει με ένα μυστήριο, με ένα πέπλο πιο φλογερό από τη φωτιά. Κάθε αναστεναγμός είναι ένα όπλο, κάθε κίνηση μια παγίδα. Είναι το σύνορο του ονείρου, ο ίλιγγος του απαγορευμένου, η λάμψη που καταστρέφει απαλά εκείνους που τολμούν να την αντικρίσουν για πολύ καιρό.