LucianaWest

Βιαστείτε, ελάτε, λάβετε αυτά τα ροδοπέταλα, πέταλα σαν τους μηρούς των άψογων εστιών, καλυμμένα. Είθε το στόμα μου να ξεχειλίσει με τα μεταξένια κομμάτια του, λεία και πυκνά σαν χείλη που κρυφοκοιτάζουν έξω από τα δόντια μου απαιτώντας το δάγκωμα. Φιμώστε τον εαυτό σας, το λαχάνιασμα του ψηλού στιλέτου σας, και αφήστε το φιλί σας να είναι ο κήρυκας των λουλουδιών. Βιάσου, λύσε τις κορδέλες, έλεγξε την πολύ σκληρή κλίση του σφιχτού στήθους, κοίταξέ το, άγγιξέ το και χύσε το σάλιο σου στις άκαμπτες κορυφές του, ενώ νιώθω, στα πόδια μου, την απειλή σου.

Η πιο γοητευτική στιγμή του απογεύματος πίσω από την εξαίσια πορτοκαλί κουρτίνα. Και στο μικρό τραπέζι υπάρχει τσάι και ένα μπουκέτο, αχνά τριαντάφυλλα, και στο ριγέ μεταξωτό οθωμανικό, η φούστα μου απλώνεται, το προκλητικό μου πόδι προεξέχει, σας περιμένω να πλησιάσετε το λαιμό μου, κοιτάζοντας κάτω από το σκοτεινό χωνί του ντεκολτέ μου, κούφιο επίτηδες. Χαμογελάω και τα δάχτυλά σου αρχίζουν τις προσεκτικές προφυλάξεις κατά μήκος της φούστας μου. Παραμένουν στις βαθιές σήραγγες της πτυχής και ταξιδεύουν μέσα από τα σγουρά αστέρια του guipure.

Και ένιωσα τα χέρια σου να τρέχουν πάνω στο σώμα μου, τα ένιωσα στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, να καταλαμβάνουν το μέλος μου. Τους ένιωθε να τον χαϊδεύουν, να τον πιέζουν, να αυνανίζονται. Όλο και πιο έντονο καθώς ένιωθες τα δάχτυλά μου να χαϊδεύουν το υγρό σου σεξ. Ακούς τους στεναγμούς μου και συνεχίζεις πιο δυνατά.σφίγγεις το χέρι μου και ένας οργασμός τρέχει μέσα από το σώμα σου, ενώ το σπέρμα μου στάζει ανάμεσα στα δάχτυλά σου.

Η σπατάλη του πνεύματος στην ντροπή της επιθυμίας είναι στην πράξη, και ακόμη και η πράξη ψευδορκία, αιμοδιψής, προδότης, άγρια, ακραία, σκληρή και αγενής: περιφρονείται μόλις απολαύεται, χωρίς μέτρο επιθυμείται, και ήδη επιτυγχάνεται, μισείται χωρίς μέτρο, σαν δόλωμα που ενοχλεί τον απρόσεκτο που το καταπίνει. Αποσυνδέω τους αναστεναγμούς, τις αγκαλιές, τα βογκητά του πριν και του κατά τη διάρκεια, τη χαρά όταν απολαμβάνω, μετά τη δυσκολία, την υπόσχεση της χαράς, μετά ένα όνειρο.

Παραλείψτε το περισσότερο από ό, τι παραλείπεται όταν φτάνει και ορίζει την απορία του, ανάβει στο πίσω μέρος της ημέρας σας έναν πλανήτη στη νύχτα του νοήματος. Not by hand: Δεν απολαμβάνει να πληγώνεται, από το βέλος του Μπερνίνια, ή από μανία από την απότομη, το μούσκεμα ναό (από την Αφροδίτη, το δεύτερο). Someday Lubricants or Natural means you will put between the edges with deviousness prudence, or with salivated caution that mitigate the burning of your entrance: επειδή της αγάπης και της ζήλης στα χρονικά της ιστορίας το γαμήλιο είναι κρυπτογραφημένο.

Είναι σαν ένα έργο τέχνης παθιασμένο, εκφραστικό. όπου παίζουν ρόλο οι πέντε αισθήσεις. Το γυμνό είναι λεπτομερές χωρίς να επιδιώκεις την τελειότητα, ακούς τρυφερά αυτό που το στόμα ψιθυρίζει στο αυτί σου. με κάθε πρόθυμο φιλί και χάδι ίντσα με ίντσα Νιώθουν ότι είναι μια μοναδική παράδοση, μυρίζουν τη μυρωδιά του σεξ σαν αγνή ουσία.

Polka Dot Polynesian Lubrica στη γυαλισμένη θάλασσα του ισχίου σας. Τροπικός του καπνού και του ξύλου που λικνίζεται από τα κύματα των θαλασσών σας. Στους παγωμένους πολικούς κύκλους ολόκληρη η επιφάνειά σας αντηχεί. Κάτω από τα φώτα της άνοιξης σας, οι παγετώνες πρόκειται να λιώσουν. Ο σολομός προχωρά μέσα από τις φλέβες σας, μεσημβρινοί σπάζοντας στην τρέλα τους. Τα πουλιά πετούν από τους λόφους σας. Εύφορη γη, οπωρώνας κρίνων: ένας τόσο ποικίλος πλούτος ομορφιάς ζυγίζει στους ώμους σας, που υποκλίνεστε.

Και ένιωσα τα χέρια σου να τρέχουν πάνω στο σώμα μου, τα ένιωσα στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, να καταλαμβάνουν το μέλος μου. Τους ένιωθε να τον χαϊδεύουν, να τον πιέζουν, να αυνανίζονται. Όλο και πιο έντονο καθώς ένιωθες τα δάχτυλά μου να χαϊδεύουν το υγρό σου σεξ. Ακούς τους στεναγμούς μου και συνεχίζεις πιο δυνατά.σφίγγεις το χέρι μου και ένας οργασμός τρέχει μέσα από το σώμα σου, ενώ το σπέρμα μου στάζει ανάμεσα στα δάχτυλά σου.

Στις κρυφές γωνιές του πάθους, η φωτιά του ερωτισμού ξυπνά χωρίς λόγο. Μπερδεμένα σε μια οικεία και παθιασμένη αγκαλιά, τα σώματα παραδίδονται χωρίς ντροπή ή αμαρτία. Το απαλό άγγιγμα των χεριών σου που τρέχουν πάνω στο δέρμα μου, ξυπνάει κάθε ίνα, κάθε γρήγορη και πιστή επιθυμία. Ο ψίθυρος των χειλιών σου ψιθυρίζει στο αυτί μου, ανάβει τη φλόγα, ανάβει την κρυμμένη επιθυμία.

Και μου λες ότι έχεις τα ηττημένα στήθη να με περιμένουν, ότι τα μάτια σου πονάνε που τα έχεις άδεια από το σώμα μου, ότι έχεις χάσει το άγγιγμα των χεριών σου να νιώθεις αυτή την απουσία στον αέρα, ότι ξεχνάς το καυτό μέγεθος του στόματός μου. Και μου λες ότι ξέρεις ότι έκανα αίμα στα λόγια του να επαναλαμβάνω το όνομά σου, του να χτυπάω τα χείλη μου με τη δίψα να σε έχω, του να δίνω στη μνήμη μου, καταγράφοντάς την τυφλά, ένα νέο τρόπο να σε σώζω με φιλιά από την απουσία σε εκείνη που φωνάζεις ότι με περιμένεις. Και μου λες ότι είσαι τόσο φτιαγμένος σ’ αυτή την ακατοίκητη άδεια της σάρκας μου που μόνο η σκιά σου προδίδεται, ότι μόλις και μετά βίας είσαι αληθινός σ’ αυτό το σκοτάδι που η απόσταση βάζει ανάμεσα στο σώμα σου και το δικό μου.

Γυναικείο σώμα, λευκοί λόφοι, λευκοί μηροί, μοιάζεις με τον κόσμο στη στάση σου της παράδοσης. Το άγριο αγροτικό μου σώμα σε υπονομεύει και κάνει τον γιο του βυθού της γης να πηδάει. Ήμουν σαν ένα τούνελ. Από μένα τα πουλιά έφυγαν και μέσα μου η νύχτα μπήκε στην ισχυρή τους εισβολή.. Για να επιβιώσω, σε σφυρηλάτησα σαν όπλο, σαν βέλος στην αψίδα μου, σαν πέτρα στο σλινγκ μου.. Αλλά η ώρα της εκδίκησης πέφτει, και σ' αγαπώ.. Σώμα από δέρμα, μουχτήρα, κόκκινο γάλα και σταθερό γάλα. Αχ, τα γυαλιά του στήθους! Αχ τα μάτια της απουσίας! Α, τα πορφυρά! Αχ η αργή και θλιβερή φωνή σου! Σώμα της γυναίκας μου, θα επιμείνω στην χάρη σου.. Η δίψα μου, η επιθυμία μου χωρίς όριο, τα αδιάφατα μονοπάτια μου, όπου η αιώνια δίψα συνεχίζεται, και η κόπωση συνεχίζεται, και ο άπειρος πόνος..

Ραπ ήταν αλήθεια όμορφη, στον ομφαλό όλα τυλιγμένα, πολύ ανοιχτά πόδια, και εγκαταστάθηκε σε μια ευρεία και ευρύχωρη καρέκλα. Το να τον κοιτάς ήταν πολύ χαρούμενο, αφού ήταν ήδη πολύ ξυρισμένος, και κοροϊδεύοντας, απρόσεκτα, το δάχτυλό του μπήκε στο πράγμα. Και καθώς τα ισχία κυματίζουν, στο χρησιμοποιημένο δόλωμα που ανταποκρίνεται, μια ορισμένη γεύση αργότερα του έδωσε. Αλλά, καθώς ήξερε ότι δεν ήταν πραγματικά, είπε: «Με προσέχεις! Τι κάνω; Ότι αυτά δεν είναι τα καυσόξυλα που φοράμε στη φωτιά ». 2 Ονειρεύτηκα μια κοπέλα που κοιμόταν, ο Φράι Μέλτσορ ντε λα Σέρνα ονειρεύτηκε μια υπηρέτρια που κοιμόταν με έναν θαρραλέο που αγαπούσε τρυφερά, και ότι όλα ήταν επιμελή και απρόσεκτα δεν είχαν. Η ίδια, αν και λάθος, αντιστάθηκε, λέγοντας: "Τι θα πουν οι άνθρωποι για μένα; ", στην πραγματικότητα, εκπλήρωσε το ατύχημα του, δίνοντας και δημοπρασία στον Πορφύρα του. Ο θαρραλέος την φίλησε και την αγκάλιασε με περισσότερη ζεστασιά από ένα αναμμένο. Το γλυκό να ρίξει δεν ξεκίνησε, όταν ξύπνησε, και είπε στο όνειρο: "Ήταν λίγο περισσότερο, τι σου κόστισε, γιατί για μένα δεν ήταν μικρό?"

Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι μερικές φορές δύο κύματα και η νύχτα είναι ωκεανός. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι μερικές φορές δύο πέτρες και η νύχτα της ερήμου. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι μερικές φορές ρίζες στη νύχτα συνδεδεμένες. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι μερικές φορές μαχαίρια και η αστραπή της νύχτας. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι δύο αστέρια που πέφτουν σε έναν άδειο ουρανό.

Η μέση στο πίσω μέρος του κορμιού σου κάθομαι πίσω μου, σε ένα καθαρό φιλί γρήγορα και ποτέ μην το αφήσεις, έτσι φιμωμένες όλες μου οι σιωπές με γεμίζουν με σένα, γεμίζουν κάθε πόρο με την επιμονή της γλώσσας σου, που τώρα καταλαμβάνουν όλους μου τους χώρους μου δίνουν καταφύγιο στην πείνα στην τρύπα των χεριών σου που Θέλω να δώσω τον εαυτό μου, σήμερα, σε αυτούς. Να ξέρεις για την αγάπη, να μαθαίνεις, αφού ήταν μόνο απαραίτητος. Και είναι απαραίτητο σε τετρακόσιες νύχτες - με τετρακόσια διαφορετικά σώματα - να έχεις κάνει έρωτα. Ότι τα μυστήριά του, όπως είπε ο ποιητής, είναι από την ψυχή, αλλά ένα σώμα είναι το βιβλίο στο οποίο διαβάζονται. Και γι' αυτό χαίρομαι που ανακατεύτηκα στην παχιά άμμο, στα δύο μισά φορέματα, ψάχνοντας για τον τένοντα του ώμου. Με συγκινεί η ανάμνηση τόσων πολλών περιπτώσεων.

Γίνε πλακούντας και άρδευση του πρώτου σου σνακ, παγιδευμένος στους πνεύμονες: μοριακές λακκούβες οξυγόνου που στάζουν ιδρώτα, ιδρώτας που στραγγίζει παραμορφωμένους παλμούς που σηκώνονται στα άπειρα χείλη σου για να βρίσκονται μέσα σου όταν δεν ήσουν. Writing a poem looks like an orgasm: μελάνη λεκέδων όσο το σπέρμα, επίσης επιχειρεί περισσότερο μερικές φορές. Υπάρχουν, ωστόσο, στις οποίες φαίνονται οι λέξεις, δαγκώνω τα στήθη τους και τα ευκίνητα πόδια τους, σηκώνω τις φούστες τους με τα δάχτυλά μου, τις κοιτάζω από κάτω, κάνω το συνηθισμένο και, παρ 'όλα αυτά, βλέπω: δεν συμβαίνει τίποτα! Το εξέφρασα πολύ καλά Cesar Vallejo: «Το λέω και δεν τρέχω». Αλλά κρύφτηκε

Γδύσε με τα βλέφαρα και τα μάγουλά μου, φιλιά η γωνία σε περιμένει: μπροστά από το λαιμό σηκωμένο να προσεγγιστεί? Για τα χείλη σας σιγά-σιγά τρέχει μέσα από τους ώμους μου, ανακαλύφθηκε και τώρα που ανοίγω τα μάτια μου, με κοιτάξτε και να μιλήσουμε. Ξέρεις την ήρεμη, την αβλαβή, την ημερήσια και τη μουσική φλερταριστή. Ποιος ξέρει πότε θα αναδυθεί το κακόβουλο, το εχθρικό και το εκδικητικό. Αλλά ξέρω ότι και τα δύο είναι κλεμμένο σεξ. Και τα δάχτυλα μυρίζουν.