LizzyMarhall69

My Personal Space: Το Καταφύγιο της Γεύσης και των Ονείρων

Γεννήθηκα στις 9 Νοεμβρίου, κάτω από το ζώδιο του Σκορπιού, ένα ζώδιο που φέρει στην ουσία του το πάθος, την ένταση και την επιθυμία να ζεις κάθε στιγμή στο έπακρο. Ο προσωπικός μου χώρος είναι μια αντανάκλαση αυτού: μια γωνιά του κόσμου όπου μπορώ να είμαι εντελώς ο εαυτός μου, όπου ο χρόνος σταματά και υπάρχουν μόνο οι αγαπημένες μου απολαύσεις — το φαγητό, η απόλαυση, τα ταξίδια και τα όνειρα..

 

Όταν μπαίνετε, το πρώτο πράγμα που νιώθετε είναι το άρωμα. Είναι ένα μείγμα μπαχαρικών από όλο τον κόσμο: ένα άγγιγμα κάρυ που θυμίζει την Ινδία, κανέλα από το Μαρόκο και το απαλό άρωμα φρεσκοψημένου ψωμιού από μια ανοιχτή κουζίνα.. Γιατί στο χώρο μου, το φαγητό δεν είναι απλά φαγητό, είναι συναίσθημα, είναι ιστορία και είναι τέχνη. Σε ένα μεγάλο ρουστίκ ξύλινο τραπέζι, παρατάσσονται πιάτα από διαφορετικές χώρες, αναμνηστικά από προηγούμενα ταξίδια: μια πίτσα με λεπτή κρούστα από τη Νάπολη, προσεκτικά τυλιγμένο σούσι από το Κιότο, τάκος με πικάντικες σάλτσες από το Μεξικό και αραβικά γλυκά που λιώνουν στο στόμα σας.. Σε μια γωνιά υπάρχει μια τεράστια, μαλακή πολυθρόνα, καλυμμένη με μαλακές κουβέρτες και μαξιλάρια με πολύχρωμες εκτυπώσεις από όλο τον κόσμο: τουρκικά χαλιά, αφρικανικά υφάσματα και κεντήματα της Λατινικής Αμερικής.. Από εκεί μπορώ να δω μια μεγάλη τοιχογραφία με φωτογραφίες από τα ταξίδια μου: τοπία από παραλίες, βουνά καλυμμένα με ομίχλη, λιθόστρωτα δρομάκια γεμάτα φώτα, και χαμογελαστά πρόσωπα ανθρώπων που έχω συναντήσει στην πορεία..

 

Κάθε φωτογραφία έχει μια ιστορία, και κάθε ιστορία μου θυμίζει γιατί είμαι τόσο παθιασμένος με τα ταξίδια και την ανακάλυψη. Ο ήχος υποβάθρου δεν είναι ποτέ απόλυτη σιωπή. Μερικές φορές παίζει μια απαλή μελωδία, ένα μείγμα παγκόσμιων ρυθμών: αφρικανικά τύμπανα, ισπανικές κιθάρες, φλάουτα των Άνδεων. Άλλες φορές, μπορείτε να ακούσετε μόνο το μουρμούρισμα του ανέμου που έρχεται μέσα από ένα μεγάλο παράθυρο που βλέπει στη θάλασσα. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι από αυτό το παράθυρο μπορώ να δω ολόκληρο τον κόσμο: πλοία που έρχονται και φεύγουν, γλάρους που πετούν ελεύθεροι, και τον ήλιο που δύει κάθε απόγευμα ζωγραφίζοντας τον ουρανό σε πορτοκαλί και βιολετί αποχρώσεις.. Σε ένα ράφι υπάρχουν βιβλία, πολλά βιβλία. Ταξιδιωτικοί οδηγοί, συνταγές από όλο τον κόσμο, προσωπικά ημερολόγια όπου γράφω τις εμπειρίες, τις σκέψεις και τα όνειρά μου. Μερικά είναι φθαρμένα, με διπλωμένες σελίδες και λεκέδες από καφέ, μάρτυρες μακρών νυχτών γεμάτων στοχασμούς. Σε αυτό το χώρο υπάρχει επίσης μια μικρή υδρόγειος με χρωματιστές καρφίτσες, καθεμία από τις οποίες σηματοδοτεί ένα μέρος που έχω επισκεφτεί ή που θέλω να μάθω.. Και, φυσικά, υπάρχει μια ειδική γωνιά αφιερωμένη στους εορτασμούς.. Γιατί αν υπάρχει κάτι που αγαπώ, είναι να γιορτάζω τη ζωή - και κάθε γενέθλια είναι ένας νέος λόγος για να το κάνω. Κάθε 9 Νοεμβρίου, αυτός ο χώρος γεμίζει με φώτα, γέλια, μουσική και το άρωμα του αγαπημένου μου φαγητού.. Φίλοι, οικογένεια ή ακόμα και νέοι ταξιδιωτικοί σύντροφοι συναντιούνται μαζί μου για να μοιραστούν εκείνη τη μαγική στιγμή όπου κάνω πρόποση για το παρελθόν, το παρόν και όλα τα μονοπάτια που έχω ακόμα να διανύσω. Ο προσωπικός μου χώρος δεν είναι μόνο ένας φυσικός χώρος. Είναι μια προέκταση του πνεύματος μου. Είναι το σημείο όπου συγκλίνουν τα πάθη μου: η απόλαυση του καλού φαγητού, ο ενθουσιασμός της ανακάλυψης νέων τόπων, η ζεστασιά των ανθρώπων που συναντώ στην πορεία και η χαρά της έντονης ζωής.. Είναι ένα καταφύγιο που μου θυμίζει πάντα ποιος είμαι, από πού προέρχομαι και όλα όσα έχω ακόμα να ζήσω.. Γιατί, τελικά, ο χώρος μου δεν είναι προορισμός: είναι ένα συνεχές ταξίδι. 🌎✨

 

Mi Espacio Personal: Το Καταφύγιο της Γεύσης και των Ονείρων

Γεννήθηκα στις 9 Νοεμβρίου, κάτω από το ζώδιο του Σκορπιού, ένα ζώδιο που φέρει στην ουσία του το πάθος, την ένταση και την επιθυμία να ζήσει κάθε στιγμή στο έπακρο. Ο προσωπικός μου χώρος είναι μια αντανάκλαση αυτού: μια γωνιά του κόσμου όπου μπορώ να είμαι εντελώς ο εαυτός μου, όπου ο χρόνος σταματά και υπάρχουν μόνο οι αγαπημένες μου απολαύσεις - το φαγητό, η απόλαυση, τα ταξίδια και τα όνειρα..

Μπαίνοντας, το πρώτο πράγμα που αισθάνεστε είναι το άρωμα. Es una mezcla de especias del mundo: ένα άγγιγμα του κάρυ που θυμίζει την Ινδία, κανέλα που προέρχεται από το Μαρόκο, και το απαλό άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού που επιπλέει από μια ανοιχτή κουζίνα. Γιατί στο χώρο μου, το φαγητό δεν είναι μόνο τροφή, είναι συναίσθημα, είναι ιστορία και είναι τέχνη. Σε ένα μεγάλο ρουστίκ ξύλινο τραπέζι παρατάσσονται πιάτα από διαφορετικές χώρες, αναμνήσεις από προηγούμενα ταξίδια: μια πίτσα με λεπτή ζύμη από τη Νάπολη, προσεκτικά τυλιγμένο σούσι από το Κιότο, τάκος με πικάντικες σάλτσες από το Μεξικό και αραβικά γλυκά που λιώνουν στο στόμα.. Σε μια γωνία υπάρχει μια τεράστια, μαλακή πολυθρόνα, καλυμμένη με μαλακές κουβέρτες και μαξιλάρια με πολύχρωμες εκτυπώσεις από τον κόσμο: τουρκικά χαλιά, αφρικανικά υφάσματα και κεντήματα της Λατινικής Αμερικής. Από εκεί μπορώ να δω μια μεγάλη τοιχογραφία με φωτογραφίες από τα ταξίδια μου: τοπία από παραλίες, βουνά καλυμμένα με ομίχλη, λιθόστρωτα δρομάκια γεμάτα φώτα και χαμογελαστά πρόσωπα ανθρώπων που έχω γνωρίσει στην πορεία..

Κάθε φωτογραφία έχει μια ιστορία και κάθε ιστορία μου υπενθυμίζει γιατί είμαι τόσο παθιασμένος με τα ταξίδια και την εξερεύνηση. Ο ήχος του περιβάλλοντος δεν είναι ποτέ απόλυτη σιωπή. Μερικές φορές ακούγεται μια απαλή μελωδία, ένα μείγμα ρυθμών από τον κόσμο: αφρικανικά τύμπανα, ισπανικές κιθάρες, φλάουτα των Άνδεων.. Άλλες φορές, ακούγεται μόνο το μουρμούρισμα του ανέμου που μπαίνει μέσα από ένα μεγάλο παράθυρο με θέα στη θάλασσα. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι από αυτό το παράθυρο μπορώ να δω ολόκληρο τον κόσμο: πλοία που έρχονται και φεύγουν, γλάρους που πετούν ελεύθεροι, και τον ήλιο που δύει κάθε βράδυ ζωγραφίζοντας τον ουρανό με πορτοκαλί και μωβ αποχρώσεις.. Σε ένα ράφι υπάρχουν βιβλία, πολλά βιβλία. Ταξιδιωτικοί οδηγοί, συνταγές από όλο τον κόσμο, προσωπικά ημερολόγια όπου γράφω τις εμπειρίες, τις σκέψεις και τα όνειρά μου. Μερικά είναι φθαρμένα, με διπλωμένες σελίδες και λεκέδες από καφέ, μάρτυρες μακρών νυχτών στοχασμού. Σε αυτόν τον χώρο υπάρχει επίσης μια μικρή υδρόγειος με χρωματιστές καρφίτσες, καθεμία από τις οποίες σηματοδοτεί ένα μέρος που έχω επισκεφτεί ή που θέλω να γνωρίσω..

Και, φυσικά, υπάρχει μια ειδική γωνιά αφιερωμένη στους εορτασμούς. Γιατί αν υπάρχει κάτι που αγαπώ, είναι να γιορτάζω τη ζωή – και κάθε γενέθλια είναι ένας νέος λόγος για να το κάνω.. Κάθε 9 Νοεμβρίου, αυτός ο χώρος γεμίζει με φώτα, γέλια, μουσική και τη μυρωδιά του αγαπημένου μου φαγητού.. Φίλοι, οικογένεια ή ακόμα και νέοι ταξιδιωτικοί σύντροφοι συγκεντρώνονται μαζί μου για να μοιραστούν αυτή τη μαγική στιγμή όπου κάνω πρόποση για το παρελθόν, το παρόν και για όλα τα μονοπάτια που έχω ακόμα να διανύσω. Ο προσωπικός μου χώρος δεν είναι μόνο ένα φυσικό μέρος, είναι μια προέκταση του πνεύματος μου. Είναι το σημείο όπου συγκλίνουν τα πάθη μου: η απόλαυση του καλού φαγητού, ο ενθουσιασμός της ανακάλυψης νέων τόπων, η ζεστασιά των ανθρώπων που συναντώ στο δρόμο και η χαρά της έντονης ζωής.. Είναι ένα καταφύγιο που πάντα μου υπενθυμίζει ποιος είμαι, από πού ήρθα και όλα όσα έχω ακόμα να ζήσω. Γιατί στο τέλος, ο χώρος μου δεν είναι προορισμός: είναι ένα συνεχές ταξίδι. 🌎✨