LizzaRose

Αρχίζω να ανακαλύπτω κάτι που κάνει την ψυχή μου να τρέμει και το δέρμα μου να τρέμει. Είμαι μια γλυκιά, τρυφερή γυναίκα. αλλά πίσω από κάθε ντροπαλό χαμόγελο υπάρχει μια φωτιά που καίει αργά, βαθιά, σιωπηλά. Και όσο περισσότερο γνωρίζω τον εαυτό μου, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω ότι αυτό που με ενεργοποιεί πραγματικά δεν είναι η κυριαρχία. Αλλά άσε με να σε οδηγήσω. Μου αρέσει να κατευθύνομαι, να επιθυμώ. Νιώθω ότι παίρνουν τον έλεγχο καθώς εγώ αφήνω τον εαυτό μου, ευάλωτος αλλά σίγουρος. Είμαι καυτή, ναι. Περισσότερο από όσο φανταζόμουν. Το σώμα μου αντιδρά με μια απολαυστική ευαισθησία όταν μια φωνή μου λέει τι περιμένει από μένα, όταν μια σταθερή εντολή ντύνεται με ένα χάδι. Και σε αυτή την εγκατάλειψη, ανακαλύπτω τον εαυτό μου ισχυρό με τον δικό μου τρόπο. Γιατί να είμαι υποτακτική δεν σημαίνει να είμαι αδύναμη, σημαίνει να επιλέξω να δώσω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά, με τη φωτιά αναμμένη.

Σήμερα είμαι ντυμένη στα λευκά. Γλυκός, λεπτός, σχεδόν αγγελικός. Είναι σαν να βγήκα από ένα όνειρο. Ότι είμαι ένα αθώο μικρό πράγμα που έπεσε από τον ουρανό. Αλλά κοιτάξτε προσεκτικά. Τα μάτια μου λάμπουν με μια διακριτική κακία, μια επιθυμία που κρύβεται πίσω από ένα σοφό χαμόγελο. Κάτω από αυτό το ελαφρύ φόρεμα, κάθε κίνηση φαίνεται καθαρή. Αλλά το βλέμμα μου τα προδίδει όλα. Γιατί βαθιά μέσα μου, ίσως είμαι ένας άγγελος Αλλά ένας άγγελος που θέλει να παίξει, να εξερευνήσει, να καθοδηγηθεί με ένα ρίγος στο στομάχι. Το λευκό με κάνει ακαταμάχητο, σχεδόν εύθραυστο. Και όμως, στο μυαλό μου, είναι η φωτιά που χορεύει απαλά. Μια απαλή, υποτακτική φωτιά. αλλά έτοιμος να καώ για σένα, αν ξέρεις να ψιθυρίζεις τις σωστές λέξεις. Εντάξει, λοιπόν. Θέλεις να δεις τι κρύβεται πίσω από αυτή την αγγελική εμφάνιση;

Υπάρχει μια στιγμή, μόλις αντιληπτή, όπου το βλέμμα σταματά. και όλα τα άλλα παύουν να έχουν σημασία. Το κόκκινο του πειρασμού δεν είναι απλά ένα χρώμα: είναι ένας ψίθυρος τόλμης, ένας παλμός καρδιάς τυλιγμένος σε μετάξι. Στο δέρμα μου γίνεται μια απαλή φωτιά, μια λάμψη που παίζει με το φως και τη φαντασία.

Τα εσώρουχα, προσαρμοσμένα με την ακρίβεια ενός χαϊδεύματος, αγκαλιάζουν τις καμπύλες μου σαν να είχαν δημιουργηθεί ειδικά για αυτές.

Το κόκκινο υπογραμμίζει κάθε γραμμή, κάθε σκιά, αποκαλύπτοντας χωρίς να αποκαλύπτει εντελώς, αφήνοντας την επιθυμία να εγκατασταθεί στο μυαλό εκείνου που την κοιτάζει.

Δεν είναι ένα ρούχο, είναι μια νοοτροπία: η τέλεια συνωμοσία μεταξύ εμπιστοσύνης και μυστηρίου. Και ενώ το κόκκινο δονείται μέσα μου, ξέρω ότι δεν είμαι εγώ που το φοράω. Είναι αυτός που με κουβαλάει, σαν μια υπόσχεση που δεν έχει ειπωθεί ακόμα.