LioraJenkins

Οι καλύτερες απολαύσεις είναι κομψές μπροστά και αισθητικές πίσω.

Μου αρέσει να νιώθω ότι φτάνω στον ουρανό κάθε φορά που μιλάμε, να νιώθω ένα μεγάλο συναίσθημα και συναρπασμό όταν συναντάμε βλέμματα και λέξεις, να νιώθω ότι με αγαπάς και να με κάνεις δικό σου με το βλέμμα σου.

Για να απολαύσεις τη ζωή είναι σημαντικό να πηγαίνεις χέρι-χέρι με την επιθυμία και τη σεξουαλικότητα..

Μου αρέσει να είμαι το κακό κορίτσι σου και να με αγαπάς τόσο πολύ που με κοιτάζεις και με γδύνεις και με κάνεις δική σου..

Καλώς ήρθατε στο παράδεισο των θαυμάτων μου.

Πες μου πόσο σου αρέσει το σεξουαλικό και προκλητικό μου σώμα. Ποια είναι η επιθυμία σου; Θα ήθελα να ξέρω πώς μπορώ να σε βοηθήσω, αγάπη μου.

Το όνομά μου είναι Λιόρα, ενδιαφέρον κορίτσι, είμαι διασκεδαστική, κομψή, κακομαθημένη και σέξι. Μ'αρέσει ένας ρομαντικός, σοβαρός άντρας που μπορεί να έχει μια καλή συζήτηση για πολλά θέματα. Αγαπώ τον γαλλικό πολιτισμό και το ταξίδι στον κόσμο.

Στα πολυσύχναστα δρόμια της πόλης, όπου τα νεόνια φώτα έλαμπαν σαν αστέρια, ζούσε η Ιζαμπέλα, μια νεαρή ελεύθερη καλλιτέχνιδα με ένα ιδιαίτερο γοητευμένο για τη ζωή.. Αλλά η ζωή του άλλαξε δραματικά την ημέρα που πέρασε από τον Αλέξανδρο.. Ο Αλέξανδρος ήταν ένας μυστηριώδης άνθρωπος με βαθιά μάτια που φαίνονταν να κρύβουν ανυπόληπτα μυστικά.. Δούλευα σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο, περιτριγυρισμένος από βιβλία που ψιθύριζαν ξεχασμένες ιστορίες.. Από τη στιγμή που η Ιζαμπέλα μπήκε στο κατάστημα, η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα.. Η εμμονή της Ιζαμπέλα άρχισε σαν μια σπίθα, αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε μια ανεξέλεγκτη φωτιά.. Άρχισε να πηγαίνει συχνά στο βιβλιοπωλείο, αγοράζοντας βιβλία που δεν θα διάβαζε ποτέ, μόνο για να έχει μια δικαιολογία να βλέπει τον Αλεξάντερ.. Περνούσε ώρες εξετάζοντας τις σελίδες, αλλά η προσοχή του ήταν πάντα διχασμένη ανάμεσα στα τυπωμένα λόγια και τη μαγνητική παρουσία του Αλεξάντερ.. Με τον καιρό, η Ιζαμπέλα αποφάσισε ότι ήταν ώρα να εξομολογηθεί για τα συναισθήματά της.. Ένα βροχερό απόγευμα, με τον ήπιο ήχο των σταγονιδιών να χτυπούν τα γυαλιά, η Ιζαμπέλα πήρε το θάρρος της και ομολόγησε την αγάπη της.. Ο Αλεξάντερ την κοίταξε έκπληκτος, αλλά τα μάτια της αντανακλούσαν επίσης μια βαθύτερη σύνδεση.. Αν και αρχικά ήταν απρόθυμος, ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να αντισταθεί στην παθιασμένη γοητεία της Ισαβέλλα.. Βυθίστηκαν μαζί σε μια σπείρα συναισθημάτων, ανακαλύπτοντας ότι οι ψυχές τους ήταν συνδεδεμένες με τρόπους που ποτέ δεν είχαν φανταστεί.. Η Ιζαμπέλα σταμάτησε να έχει εμμονές και άρχισε να ερωτεύεται αληθινά.. Μαζί, εξερεύνησαν τα δρομάκια της πόλης, μοιράστηκαν γέλια και δάκρυα, και δημιούργησαν τη δική τους ιστορία αγάπης.. Η Ιζαμπέλα έμαθε ότι η αρχική εμμονή ήταν μόνο το προοίμιο για κάτι πολύ βαθύτερο και πιο σημαντικό: μια αγάπη που μεγάλωσε με το χρόνο, ριζωμένη στην αμοιβαία αποδοχή και την αληθινή σύνδεση..

Κάτω από το αμυδρό φως των κεριών, η Άννα και ο Μάρκος βρέθηκαν σε μια κρυφή γωνία της πόλης, όπου το θόρυβο της νύχτας συνδυαζόταν με τα στεναγμούς τους.. Η πόλη κοιμόταν, αλλά αυτοί ήταν ξύπνιοι για τη μαγεία που μόνο το κοινό σκοτάδι μπορούσε να προσφέρει.. Κοιτάχτηκαν, δύο ψυχές που αναγνώριζαν το ένα το άλλο στο σκοτάδι.. Τα χέρια τους συναντήθηκαν σαν μαγνήτες, προσελκύονται με μια ακαταμάχητη μαγνητική δύναμη.. Κάθε άγγιγμα ήταν ένα ποίημα που γράφτηκε στο δέρμα, και κάθε βλέμμα, μια υπόσχεση που ψιθύριζε στη σιωπή της νύχτας.. Περπατούσαν μαζί σε στενά σοκάκια, εξερευνώντας άγνωστα εδάφη που μόνο η επιθυμία μπορούσε να χαρτογραφήσει.. Έχασαν τον εαυτό τους σε λαβύρινθους πάθους, όπου τα μυστικά μοιράζονταν με φιλάκια και χάδια.. Η πόλη έγινε σκηνή για τον οικείο χορό τους, όπου κάθε γωνία κρύβει μια νέα αισθητηριακή εμπειρία.. Κάτω από ένα αστέρινο ουρανό, βρήκαν μια πιο οικεία γωνία, μακριά από περίεργα βλέμματα.. Εκεί, ανάμεσα σε ψιθυρισμούς και απαλά γέλια, έγραψαν τη δική τους ιστορία με τη γλώσσα του δέρματος και τα συναισθήματα που μοιράστηκαν.. Εκείνη η νύχτα έγινε ένα αξέχαστο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής τους, όπου η αισθησιακή αίσθηση συνυφασόταν με τη συνεργασία δύο ψυχών που συναντήθηκαν στο σκοτάδι, δημιουργώντας ένα μοναδικό ποίημα που μόνο αυτοί καταλάβαιναν..

Στο σκοτάδι της νύχτας, τα σώματά μας συνδεθούν, ένα χορό δέρματος και στεναγμών, ένα στίχο που μόνο εμείς προσευχόμαστε..

Τα χείλη σου, ένα ποίημα στο στόμα μου, κάθε χαλάρωση, μια φλεγόμενη στροφή, ανακαλύπτουμε μυστικά στο σκοτάδι, σαν στίχους που δεν έχουν γραφτεί ποτέ πριν..

Στην αλχημεία των αγκαλιών μας, αναμιγνύονται επιθυμίες και ψιθυρισμοί, είμαστε δύο χαμένοι εραστές, στο αιώνιο ποίημα της αγάπης..

"Η αισθησιακή, το ποτάμι της επιθυμίας που κυλάει ανάμεσα σε δύο ψυχές. Στο δέρμα, ποίηση γραμμένη με το πούλι των αισθήσεων. Τα σώματά τους, καμβά που λένε απαγορευμένες ιστορίες στο σκοτάδι. Το βλέμμα, ένα στενό ψίθυρο, όπου η έκσταση συνδυάζεται με το σκεπτικό, αποκαλύπτοντας σε κάθε συνάντηση την ιερή ποίηση της παράδοσης.."

Στο σύμπλεγμα των σωμάτων, η ποίηση ξυπνάει. Κάθε χάδια, κάθε φλογερή στίχος, κάθε βλέμμα, ένα κεφάλαιο κοινού μυστηρίου. Στο παιχνίδι των αισθήσεων ανακαλύπτουμε την τέχνη της αγάπης, όπου το δέρμα είναι το περγαμηνί και η έκσταση, το φτερό που γράφει την ερωτική μας ιστορία..

Στην παλέτα της οικειότητας, χρωματίζουν τις συναντήσεις τους με αποχρώσεις επιθυμίας..

Κάθε βλέμμα, μια πινελιά πάθους, κάθε χάδια, μια γραμμή ποίησης στο δέρμα..

Έτσι, στο καμβά της νύχτας, γράφουν μυστικά κεφάλαια, όπου η τέχνη της αγάπης αποκαλύπτεται στην βαθιά σύνδεση των αισθήσεών τους..

Τα σώματά τους συνδυάζουν ψιθυρίσματα, υφαλίζοντας ποίηση σε κάθε άγγιγμα. Το δέρμα, μια περγαμηνή που γράφει την ιστορία των απαγορευμένων συναντήσεών τους. Στη σιωπή, ανακαλύπτουν ότι η ερωτική είναι ένα οικείο ταξίδι, όπου η επιθυμία είναι το μελάνι που γράφει αιώνια στίχους στην ιστορία των αμοιβαίων παθών τους..

Στους λόφους της Σαντορίνης, όπου ο ήλιος ζωγραφίζει τον ουρανό με ζεστές αποχρώσεις και το Αιγαίο τραγουδά το δικό του τραγούδι, γεννήθηκε ένα ρομάντζο μεταξύ της Ελένης, μιας παθιασμένης οινοποιού, και του Νίκου, ενός ναυτικού με μάτια που αντανακλούσαν το απέραντο ωκεανό.. Η ιστορία του ξεκίνησε ανάμεσα σε αμπελώνες και κελάρια, όπου η Ελένη έδειξε στον Νίκο την τέχνη της δημιουργίας κρασιών που αιχμαλωτίζουν την ουσία του νησιού.. Μαζί, εξερεύνησαν τις μυστικές γωνιές του νησιού, μοιράζοντας γέλια, καθώς η μυρωδιά της θάλασσας και των αμπέλων συνδυάζονταν στον αέρα.. Κάθε απόγευμα γινόταν ένας χορός σκιών και χρωμάτων στην Οία, όπου συναντιόντουσαν για να παρακολουθήσουν το ουράνιο θέαμα.. Στα αστέρια, τα βράδια, ταξίδευαν με το ιστιοφόρο κάτω από το ελληνικό ουρανό, τα κύματα ψιθυρίζοντας μυστικά που μόνο οι ερωτευμένοι μπορούν να καταλάβουν.. Στην παραλία με το μαύρο άμμο, ο Νίκος πρότεινε στην Ελένη να χτίσει το δικό της καταφύγιο, ένα λευκό σπίτι που θα υψωνόταν πάνω από τους βράχους.. Μαζί, σχεδίασαν κάθε γωνιά, γεμίζοντάς την με λεπτομέρειες που έλεγαν την ιστορία τους.. Ο γάμος ήταν μια γιορτή όπου η ελληνική μουσική και η μυρωδιά των λουλουδιών συνδυάστηκαν σε μια μοναδική αισθητηριακή εμπειρία.. Η ζωή του έγινε μια συμφωνία περιπετειών: από την εξερεύνηση αρχαίων ερείπων μέχρι την βουτιά στα κρύα νερά των κρυφών κόλπων.. Με κάθε ταξίδι, ανακάλυβαν νέα στρώματα της σχέσης τους, ενισχύοντας τους δεσμούς που τους ένωσαν.. Το χειμώνα, όταν το νησί βυθίστηκε στην ησυχία, βρήκαν την ομορφιά στην ηρεμία.. Μπροστά στο τζάκι, μοιράστηκαν όνειρα και έχτισαν κάστρα μελλοντικών σχεδίων.. Έμαθαν ότι η αγάπη, όπως το καλό κρασί, βελτιώνεται με το χρόνο, ωριμάζοντας και εμπλουτίζοντας με κάθε κοινή εμπειρία. Η ζωή τους οδήγησε σε καταιγίδες, αλλά η αγάπη τους ήταν το φανάρι που τους οδήγησε στα νερά της αναταραχής.. Σε μια νύκτα επετείου, ανανεώθηκαν στις ίδιες παραλίες όπου ξεκίνησε η ιστορία τους, θυμίζοντας ότι η αληθινή αγάπη είναι μια συνεχής παλίρροια που δεν εξαντλείται ποτέ.. Έτσι, στο νησί όπου ερωτεύτηκαν οι θεοί, η Ελένη και ο Νίκος έραψαν το δικό τους έπος αγάπης, μια αιώνια αφήγηση που θα αντηχεί στα κύματα και στα αμπελώνα της Σαντορίνης, όπου κάθε άνεμος φέρνει μαζί του την ιστορία δύο ψυχών που ταξιδεύουν μαζί προς την αιωνιότητα..

Σας αρέσει το νέο μου χρώμα μαλλιών;

Στο ρολόι του χρόνου, οι στιγμές μας είναι συνυφασμένες, σαν δύο ψυχές που χορεύουν, η αιωνιότητα αγκαλιάζεται. Κάθε βλέμμα, ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του πάθους, όπου η αγάπη γράφει με μελάνι αφοσίωσης. Στην συμφωνία των παλμών μας, το σύμπαν σιωπά, και η αγάπη αντηχεί σαν μια μελωδία που δεν ξεθωριάζει ποτέ. Μοιράζονται στιγμές, σαν αστέρια στο νυχτερινό ουρανό, ζωγραφίζουν μια αιώνια καμβά, την αγάπη μας, καθαρή και βαθιά..

Η αυγή του ονείρου

Στον ορίζοντα ξυπνάει ο επίσημος ήλιος, ζωγραφίζοντας με χρυσά πινέλα τον ουρανό με το όνομά του. Οι πρώτες αστραπές αγγίζουν την γη με τρυφερότητα, σαν ένα θείο ψίθυρο που θεραπεύει τα πάντα. Η αυγή εκτείνεται με χρώματα, υφαλώντας όνειρα και ελπίδες σε πολλά λουλούδια. Ο κόσμος ξυπνά σε ένα καμβά καθαρής μαγείας, ένα οπτικό ποίημα που μεθυσεί με την όμορφη τρυφερότητα του..

Στον άνθους του κήπου των ρουμπινιών, ένα λουλούδι ξεχωρίζει, το κόκκινο τρίχωμά του ανατέλλει. Ερυθρόχορτα, τα μαλλιά σου είναι υγρή φωτιά, φλόγες πάθους που σκεπάζουν καρδιές. Σε κάθε ράβδο, λάμπει το φως, υφαίνει ιστορίες αγάπης σαν χορευτικές φλόγες. Αστροκαμωμένη νύχτα, μάρτυρας της φωτεινής ποίησής σου, ένα καυτό καμβά που ζωγραφίζει το ρομάντζο σε κάθε σχήμα..

Ήταν πολύ ζεστό εκείνο το βράδυ στο μπαρ του Τόνι.. Δεν σκεφτόμουν καν να πηδήξω.. Μόνο να πίνεις φρέσκια μπύρα.. Ο Τόνι μας έβαλε ένα ζευγάρι για μένα και τον Μάικ τον Ινδιάνο, και ο Μάικ έβγαλε τα χρήματα.. Τον άφησα να πληρώσει το πρώτο γύρο.. Ο Τόνι το πέταξε στο ταμείο, βαρεμένος, και κοίταξε γύρω του... Υπήρχαν πέντε ή έξι άλλοι που κοιτούσαν τις μπύρες τους.. Αηδιάστε!. Έτσι ο Τόνι κάθισε μαζί μας.. —¿Τι νέα, Τόνι; ρώτησα. —"Τον είπε ο Τόνι.. —Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο.. —-Τον είπε ο Τόνι.. —"Αχ, σκατά", είπε ο Mike ο Ινδιάνος.. Πίνουμε τις μπύρες.. —¿Τι λες για το φεγγάρι; ρωτησα τόνυ. —-Τον είπε ο Τόνι.. —"Ναι, είπε ο Mike ο Ινδιάνος, αυτό που είναι ένα κρέας στη Γη είναι ένα κρέας στο φεγγάρι, τι άλλο να σου δώσω. —Λένε ότι πιθανότατα δεν υπάρχει ζωή στον Άρη.. —¿Και τι στο διάολο με νοιάζει; ρώτησε ο Τόνι. —Ω, σκατά, είπα.—. Δύο ακόμα μπύρες.. Ο Τόνι τα έφερε, μετά γύρισε στο κουτί με τα λεφτά του.. Το κράτησε.. Γύρισε.. —Γαμώτο, τι ζέστη!. Θα ήθελα να είμαι πιο νεκρός από τους παλιούς.. —¿Πού νομίζεις ότι πάνε οι άντρες όταν πεθαίνουν, Τόνι; Και τι στο διάολο με νοιάζει; Δεν πιστεύεις στο ανθρώπινο πνεύμα; Αυτά είναι ιστορίες! Και τι λες για τον Τσε, την Τζοάννα της Άρκος, τον Μπίλι το Παιδί, και όλα αυτά; ιστορίες, ιστορίες. Πίνουμε τις μπύρες μας με αυτό το μυαλό.. —Είπα, "Εντάξει, θα πάω να κάνω κατούρημα".. Πήγα στην τουαλέτα και εκεί, όπως πάντα, ήταν ο Petey ο Όουλ.. Την έβγαλα και άρχισα να κατουράω.. —"Τι μικρό πουλί έχεις" μου είπε.. ——Όταν κατουράω και όταν στοχάζομαι ναι. Αλλά είμαι αυτό που εσύ λες ελαστικός τύπος.. Όταν έρθει η ώρα, κ