Lazalia

Το όνομά μου είναι Anya και είμαι αυτό το άτομο που καταφέρνει να περάσει ώρες κοιτάζοντας τα σύννεφα, ψάχνοντας για παράξενες φιγούρες μέσα τους. Ο κόσμος μου είναι γεμάτος μικρά πράγματα: η λάμψη της πρωινής δροσιάς στα ροδοπέταλα, ο ψίθυρος ενός παλιού σφενδάμου έξω από το παράθυρο, η γεύση των κέικ της γιαγιάς μου, που διατηρείται ακόμα στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δαχτυλίδι. Πιστεύω στη μαγεία των τυχαίων συναντήσεων και στη δύναμη των μικρών χαρών. Δεν είμαι από αυτούς που φιλοδοξούν σε μεγάλα αποτελέσματα και δημόσια αναγνώριση. Η ζωή μου μοιάζει περισσότερο με την ήρεμη ροή ενός ποταμού, ήρεμη και βαθιά. Λατρεύω τα ήσυχα βράδια με ένα βιβλίο και ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι, μεγάλες βόλτες στο δάσος, όπου μπορώ να ξεχάσω όλα τα προβλήματά μου, διαλύοντας το θρόισμα των φύλλων και το τραγούδι των πουλιών.. Μερικές φορές μπορώ να είμαι απίστευτα μελαγχολικός. Εκείνες τις στιγμές γράφω ποιήματα, όχι για να τα δημοσιεύσω, αλλά για τον εαυτό μου, για να απελευθερώσω όλη την καταιγίδα των συναισθημάτων, όλο το φάσμα των συναισθημάτων, από την τρυφερή θλίψη μέχρι την απεριόριστη χαρά. Τα ποιήματά μου είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, κλειδωμένο με επτά λουκέτα, όπου μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Για μένα η αγάπη δεν είναι πυροτεχνήματα, αλλά ένα ζεστό, σιωπηλό φως που σε ζεσταίνει από μέσα. Είναι ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, ηρεμίας και αμοιβαίας κατανόησης. Αυτή είναι μια ευκαιρία να είσαι ο εαυτός σου χωρίς φόβο παρεξήγησης.. Είναι τρυφερότητα, φροντίδα και βαθιά αγάπη. Περιμένοντας κάποιον που μπορεί να ανάψει αυτή τη φλόγα στην καρδιά μου και να τη ζεστάνει με τη θερμότητά του. Και πιστεύω ότι αυτό το άτομο σίγουρα θα βρεθεί.

Το όνομά μου είναι Άνια και είμαι αυτός ο άνθρωπος που μπορεί να περάσει ώρες κοιτάζοντας τα σύννεφα, ψάχνοντας για παράξενες φιγούρες. Ο κόσμος μου είναι γεμάτος με μικρά πράγματα: τη λάμψη της πρωινής δροσιάς στα ροδοπέταλα, τον ψίθυρο ενός γέρικου σφενδάμου έξω από το παράθυρο, τη γεύση από τις πίτες της γιαγιάς μου, που είναι ακόμα αποθηκευμένη στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δαχτυλίδι. Πιστεύω στη μαγεία των τυχαίων συναντήσεων και στη δύναμη των μικρών χαρών. Δεν είμαι από αυτούς που φιλοδοξούν σε ηχηρά επιτεύγματα και δημόσια αναγνώριση. Η ζωή μου είναι περισσότερο σαν ένα ήσυχο ποτάμι, ήρεμο και βαθύ. Μου αρέσουν τα ζεστά βράδια με ένα βιβλίο και ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι, μεγάλες βόλτες στο δάσος, όπου μπορώ να ξεχάσω όλα τα προβλήματά μου, διαλύοντας το θρόισμα των φύλλων και το τραγούδι των πουλιών.. Μερικές φορές μπορώ να είμαι απίστευτα μελαγχολικός. Σε τέτοιες στιγμές, γράφω ποίηση – όχι για δημοσίευση, αλλά για τον εαυτό μου, για να εκφράσω όλη τη θύελλα των συναισθημάτων, όλο το φάσμα των συναισθημάτων, από την τρυφερή θλίψη μέχρι την απεριόριστη χαρά.. Τα ποιήματά μου είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, κλειστό με επτά λουκέτα, όπου μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Για μένα, η αγάπη δεν είναι ένα φωτεινό πυροτεχνήματα, αλλά ένα απαλό, ζεστό φως που σας ζεσταίνει από μέσα.. Είναι ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, ηρεμίας και αμοιβαίας κατανόησης. Είναι μια ευκαιρία να είσαι ο εαυτός σου χωρίς το φόβο να παρεξηγηθείς. Είναι τρυφερότητα, προσοχή και μια βαθιά αγάπη. Περιμένω κάποιον που μπορεί να ανάψει αυτή τη φλόγα στην καρδιά μου και να τη ζεστάνει με τη θερμότητά του. Και πιστεύω ότι αυτό το άτομο σίγουρα θα βρεθεί.

Το όνομά μου είναι Αζαλία, και είμαι αυτός ο άνθρωπος που μπορεί να περάσει ώρες κοιτάζοντας τα σύννεφα, ψάχνοντας για περίεργες φιγούρες σε αυτά. My world is full of little things: η λάμψη της πρωινής δροσιάς στα ροδοπέταλα, ο ψίθυρος ενός παλιού σφενδάμου έξω από το παράθυρο, η γεύση των πίτας της γιαγιάς, που είναι ακόμα αποθηκευμένη στη μνήμη μου σαν ένα πολύτιμο δαχτυλίδι. Πιστεύω στη μαγεία των τυχαίων συναντήσεων και στη δύναμη των μικρών χαρών. Δεν είμαι ένας από εκείνους που αγωνίζονται για δυνατά επιτεύγματα και δημόσια αναγνώριση. Η ζωή μου είναι μάλλον μια ήσυχη ροή ποταμού, ήρεμη και βαθιά. Λατρεύω ζεστά βράδια με ένα βιβλίο και ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι, μεγάλες βόλτες στο δάσος, όπου μπορώ να ξεχάσω όλα τα προβλήματα, διαλύοντας το θρόισμα των φύλλων και το τραγούδι των πουλιών. Μερικές φορές είμαι απίστευτα μελαγχολικός. Σε τέτοιες στιγμές γράφω ποίηση – όχι για δημοσίευση, αλλά για τον εαυτό μου, για να εκτοξεύσω όλη τη θύελλα των συναισθημάτων, όλο το φάσμα των συναισθημάτων, από την τρυφερή θλίψη μέχρι την απεριόριστη χαρά.. Τα ποιήματά μου είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο, κλειστό με επτά κλειδαριές, όπου μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Για μένα, η αγάπη δεν είναι ένα φωτεινό πυροτεχνήματα, αλλά μια ήσυχη, ζεστή φλόγα που θερμαίνει από μέσα.. Είναι ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, ηρεμίας και αμοιβαίας κατανόησης. Είναι μια ευκαιρία να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς το φόβο να παρεξηγηθείς.. Είναι τρυφερότητα, φροντίδα και βαθιά στοργή. Περιμένω κάποιον που μπορεί να ανάψει αυτή τη φλόγα στην καρδιά μου και να τη ζεστάνει με τη ζεστασιά του. Και πιστεύω ότι αυτό το άτομο σίγουρα θα βρεθεί.