KyleiBrown

Γεια σας, χαίρομαι που σας γνωρίζω. Είμαι ο Κάιλ και είμαι ενθουσιασμένος που θέλετε να μάθετε περισσότερα για μένα..

Καλημέρα, χαίρομαι που σας γνωρίζω. Είμαι ο Κύλυ και χαίρομαι που θέλετε να μάθετε περισσότερα για μένα..

Γεια, είναι ωραίο να σας γνωρίσω, είμαι ο Κύλυ και είμαι ενθουσιασμένος που θέλετε να μάθετε λίγο περισσότερα για μένα..

Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να μάθω από το στόμα σου. Δεν θέλω να πεθάνω με την ψυχή μου να είναι μπερδεμένη, γνωρίζοντας ότι είσαι διαφορετικός, χαμένος σε άλλες παραλίες. Δεν θέλω να πεθάνω με αυτή την αγωνία για το άπειρο τόξο αυτού του θλιβερού τρούλου όπου κατοικούν τα όνειρά σου στον μεσημεριανό ήλιο. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σου έχω δώσει τις χρυσές σφαίρες του σώματός μου, το δέρμα που με καλύπτει, το τρόμο που με καταλαμβάνει..

Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να ακούσω από το στόμα σου. Δεν θέλω να πεθάνω με μια μπερδεμένη ψυχή γνωρίζοντας ότι είσαι διαφορετικός, χαμένος σε άλλες παραλίες. Δεν θέλω να πεθάνω με αυτή τη θλίψη μέσα από την άπειρη αψίδα αυτού του θλιβερού θόλου όπου τα όνειρά σου ζουν στον μεσημεριανό ήλιο. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σου έχω δώσει τις χρυσές σφαίρες του σώματός μου, το δέρμα που με σκεπάζει, το τρέμουλο που με κυριεύει.

Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να καταλάβω τι λες. Δεν θέλω να πεθάνω με μια ψυχή που είναι μπερδεμένη, που ξέρει διαφορετικά, χαμένη σε άλλες πληγές. Δεν θέλω να πεθάνω με αυτή τη θλίψη μέσα από την άπειρη καμάρα αυτού του θλιβερού τρούλου όπου ζουν τα όνειρά σας κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σου έχω δώσει τις χρυσές σφαίρες του σώματός μου, το δέρμα που με καλύπτει, το τρόμο που με κατακλύζει..

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, παρθένα, αποφεύγουσα και σύντροφε. Δεν ξέρω αν είναι μίσος ή αγάπη η ατελείωτη λάμψη του μαύρου σου συμμάχου. Θα με ακολουθήσεις όσο σκοτεινιάζω το σώμα μου και μένω στο άμμο μου. - Είσαι η δίψα ή το νερό στο δρόμο μου; - Πες μου, παρωδία και σύντροφε παρθένα.

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, ασύλληπτη παρθένα και σύντροφος. Δεν ξέρω αν ο φώτος είναι το μίσος ή η ανεξάντλητη αγάπη του μαύρου σας φίλου. Θα έρθεις μαζί μου μέχρι να ρίξω μια σκιά στο σώμα μου και να αφήσω τη σανδάλια μου. - as-tu soif ou de l'eau sur mon chemin - dis-moi, vierge et compagne ασύλληπτη - πες μου, γκόμενα και σύντροφε.

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, παρθένα αδιέξοδο και σύντροφε. Δεν ξέρω αν η φωτιά είναι μίσος ή ανεξάντλητη αγάπη του μαύρου σου συμμάχου. Θα πας μαζί μου όσο ρίχνω μια σκιά στο σώμα μου και αφήνω το σανδάλι μου. -Είσαι διψασμένος ή νερό στο δρόμο μου; - Πες μου, αδιέξοδα παρθένα και σύντροφος.

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες τη ζωή, ω, αγάπη μου, θα είναι ότι ποτέ δεν θα έχω ειρήνη ότι όλα όσα υπάρχουν μέσα μου είναι μόνο νοσταλγία. Και δεν ξέρω τι θα γίνει με μένα, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Τι απελπισία φέρνει η αγάπη, εγώ που δεν ήξερα τι ήταν η αγάπη, τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος.

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες ζωή, ω, αγάπη μου, δεν θα έχω ποτέ ειρήνη; Είναι ό, τι είναι μέσα μου απλά saudade. Και δεν ξέρω καν τι θα μου συμβεί, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Καθώς η απελπισμένη αγάπη φέρνει, δεν ήξερα τι είναι η αγάπη, Τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος.

Θέλω να κλάψω γιατί σ' αγαπούσα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες ζωή, Ω, αγάπη μου, δεν θα έχω ποτέ ειρήνη. Και δεν ξέρω καν τι θα μου συμβεί, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Πώς απελπισμένη έφερε αγάπη, δεν ήξερα τι ήταν η αγάπη, τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη..

Για τα πράσινα μάτια σου θα χάνομαι, γοργόνα από εκείνα που αγαπούσες, σοφά, αγαπούσες και φοβόσουν. Για τα πράσινα μάτια σου θα χάνομαι. Για τα πράσινα μάτια σου που φαίνονται συχνά μελαγχολικά, για τα πράσινα μάτια σου που είναι γεμάτα ειρήνη, μυστηριώδης όπως η ελπίδα μου, για τα πράσινα μάτια σου, αποτελεσματικό ξόρκι, θα σώσω τον εαυτό μου..

Για τα πράσινα μάτια σου μου λείπει, Σειρήνα αυτών που ο Οδυσσέας, ο έξυπνος, αγαπούσε και φοβόταν. Για τα πράσινα μάτια σου. Για τα πράσινα μάτια σου σε αυτό που, φευγαλέα, μερικές φορές μελαγχολία συνήθως λάμπει.

Για τα πράσινα μάτια σου μου λείπει, Σειρήνα από αυτούς που ο Ολύσσας, ο Πονηρός, αγαπούσε και φοβόταν. Για τα πράσινα μάτια σου μου λείπει. Για τα πράσινα μάτια σου σε τι, εφείρες, μερικές φορές, η μελαγχολία λάμπει γενικά; Για τα πράσινα μάτια σου αν γεμάτα ειρήνη, μυστηριώδης όπως η ελπίδα μου; Για τα πράσινα μάτια σου, αποτελεσματικό είδος, θα με σώσεις..

Με έχεις και είμαι δική σου. τόσο κοντά μεταξύ τους όσο η σάρκα στα κόκαλα. τόσο κοντά και συχνά τόσο μακριά! ...με λες μερικές φορές ότι είμαι κλειστή, σαν σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένη σε μυστικά, αδιάφορη, απομακρυσμένη... και θα ήθελες να είχες το κλειδί του μυστηρίου... αν δεν το έχει κανείς... δεν υπάρχει κλειδί. Ούτε εγώ, ούτε εγώ την έχω!

Με έχεις κι εγώ είμαι δικός σου. τόσο κοντά ο ένας στον άλλο σαν κρέας από κόκαλα. τόσο κοντά ο ένας στον άλλο και, συχνά, τόσο μακριά! ... μου λες μερικές φορές ότι με βρίσκεις κλειστή, σαν να είμαι φτιαγμένη από σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένη σε μυστικά, αδιάφορη, απομακρυσμένη. Και θα θέλατε το δικό σας το κλειδί για το μυστήριο. Αν δεν το έχει κανείς. Δεν υπάρχει κλειδί. Ούτε καν ο εαυτός μου, δεν έχω καν τον εαυτό μου!

Εσύ με έχεις κι εγώ είμαι μαζί σου. Αν πλησιάσετε ο ένας τον άλλον σαν το κρέας με τα οστά. Αν πλησιάζετε ο ένας τον άλλο και, συχνά, τόσο μακριά... μου λες μερικές φορές ότι με βρίσκεις κλειστό, όπως το Pierre Dure, όπως τυλιγμένο με μυστικά, αδιάφορο, μακρινό. Και θα ήθελες να του κρατήσεις το κλειδί του μυστηρίου. Αν δεν το έχει κανείς. Δεν υπάρχει κλειδί. Δεν το έκανα εγώ!

Μερικές φορές θέλω να είμαι χαζομάρα για να πω: "Σε αγαπώ τρελά". Μερικές φορές θέλω να είμαι χαζός για να φωνάξω: "Την αγαπώ τόσο πολύ". Μερικές φορές θέλω να είμαι παιδί για να κλάψω κουλουριασμένος στο στήθος της. Μερικές φορές θέλω να πεθάνω για να νιώσω, κάτω από το υγρό χώμα των χυμών μου, ότι μου μεγαλώνει ένα λουλούδι σπάζοντας το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να πω: αυτό το λουλούδι, για σένα.

Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι κορνί να πω: Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι ένα παιδί να κλαίω στριμωγμένος στην αγκαλιά της. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι νεκρός να νιώθω, κάτω από την γη υγρή με τα χυμούς μου, ότι ένα λουλούδι μεγαλώνει σπρώχνοντας το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να λέω: αυτό το λουλούδι, για σένα.

Μερικές φορές θέλω να είμαι χαρούμενος να λέω: "Σ'αγαπώ με τρελή αγάπη". Μερικές φορές, έχω την εντύπωση ότι είμαι ηλίθιος να κλαίω: Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι είμαι νεκρός, όταν νιώθω, κάτω από το υγρό έδαφος των μαλλιών μου, ότι ένα λουλούδι βγαίνει από το στήθος μου, ένα λουλούδι, και λέω:.

Ξέρω έναν γιγάντιο, παράξενο ύμνο που αναγγέλλει μια αυγή στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι από αυτόν τον ύμνο των ρυθμών που ο αέρας διαστέλλεται στις σκιές. Θα ήθελα να σας γράψω, για τον άνθρωπο που δαμάζει την επαναστατική, μικροπρεπή γλώσσα, με λέξεις που είναι ταυτόχρονα αναστεναγμοί και γέλια, χρώματα και νότες.

Ξέρω ένα γιγάντιο και παράξενο ύμνο που αναγγέλλει μια αυγή μέσα στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι από αυτό το ύμνο. Θα ήθελα να σου γράψω για τον άνθρωπο που εκμεταλλεύεται την επαναστατική και μετριόφρων γλώσσα, με λέξεις που ήταν κατά τον ίδιο χρόνο, αναστενές και γέλια, χρώματα και σημειώσεις..

Ξέρω ένα γιγάντιο και παράξενο ύμνο που προαναγγέλλει μια αυγή στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι από αυτό το ύμνο. Θα ήθελα να σου γράψω, για τον άνθρωπο που δαμάζει την επαναστατική, μικροπρεπή γλώσσα, με λέξεις που ήταν ταυτόχρονα στεναγμοί και γέλια, χρώματα και σημειώσεις..

Σου προσφέρω ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα κηλίδια και ροζ, την αφελή καρδιά μου που στο καλό σου ταπεινώνεται. Μην το θίγουν τα γλυκά σου χέρια, τα μάτια σου να χαίρονται για την απλή προσφορά μου. Στο σκούρο κήπο το κουρασμένο σώμα μου οι αυρες του πρωινού κάλυπταν από δροσιά, σαν στην ειρήνη ενός ονείρου γλιστράει δίπλα σου το άμεσο φυγά που αναπαύεται την επιθυμία.

Αγάπη της μήτρας μου, ζωντανός θάνατος, μάταια περιμένω τον γραπτό σου λόγο και σκέφτομαι, με το λουλούδι που μαραίνεται, ότι αν ζήσω χωρίς εμένα θέλω να σε χάσω. Ο αέρας είναι αθάνατος. Η αδρανής πέτρα ούτε γνωρίζει τη σκιά ούτε την αποφεύγει. Η εσωτερική καρδιά δεν χρειάζεται το παγωμένο μέλι που χύνει το φεγγάρι.

Αγάπη των οστραίων μου, ζωντανός θάνατος, περιμένω μάταια για το γραπτό σου λόγο και σκέφτομαι, με το λουλούδι που μαραίνεται, ότι αν ζήσω χωρίς εμένα, θέλω να σε χάσω. Ο αέρας είναι αθάνατος. Η αδρανής πέτρα, ούτε γνωρίζει τη σκιά, ούτε την αποφεύγει. Η εσωτερική καρδιά δεν χρειάζεται το παγωμένο μέλι που ρίχνει το φεγγάρι..

Αγάπη μου, νεκρός ζωντανός, περιμένω μάταια το λόγο σου, γράφει και σκέφτεται, με το λουλούδι που μαραίνεται, ότι αν ζούσα χωρίς εμένα, θα σε έχανα. Ο αέρας είναι αθάνατος. Η πέτρα είναι αδρανής. Δεν γνωρίζει τον άνθρωπο και δεν τον αποφεύγει. Το εσωτερικό μου δεν χρειάζεται το γλυκό μου μέλι..

Αλλά εγώ σε υπέφερα. Έσπασα τις φλέβες μου, τίγρη και περιστέρι, πάνω στο μέτωπό σου σε μια μονομαχία με δαγκώματα και λυζάκια. alors remplis ma follie de mots ou laisse-moi vivre dans ma sérénité nuit de l'âme toujours sombre Τότε συμπληρώστε την τρέλα μου με λέξεις ή αφήστε με να ζήσω με γαλήνη.

Αλλά εγώ σε υπέφερα. Έσκισα τις φλέβες μου, τίγρη και περιστέρι, πάνω από το μέτωπό σου σε δυστυχία από τσιμπήματα και λουλούδια. Γέμισε λοιπόν με λόγια την τρέλα μου ή άσε με να ζήσω στην ήρεμη νύχτα της ψυχής μου για πάντα σκοτεινή..

προσφέρεις ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα χρώματα και τριαντάφυλλα, την αθώα καρδιά μου που δεσμεύτηκες με ταπεινότητα. Κανείς δεν θα καταστρέψει τα αγαπημένα σου χέρια, τα μάτια σου είναι σεβαστά από τον πατέρα μου. "Στον σκιάχτο κήπο με ένα κουρασμένο σώμα, οι αυρες του πρωινού καλύπτονται από δροσιά, καθώς η ειρήνη ενός ονείρου χαίρεται στο πλευρό σου, ο φυγάς ξαφνικά αναπαύεται ξανά"..

Όταν φτάσεις να αγαπάς, αν δεν έχεις αγαπήσει, θα ξέρεις ότι στον κόσμο αυτό, ο μεγαλύτερος και βαθύτερος πόνος είναι να είσαι ευτυχισμένος και δυστυχισμένος ταυτόχρονα. Η αγάπη είναι ένα χάσμα φωτός και σκιάς, ποίησης και πρόζας, και όπου γίνεται το πιο ακριβό πράγμα που είναι να γελάς και να κλαις ταυτόχρονα..

Όταν καταφέρεις να αγαπάς, αν δεν έχεις αγαπήσει, θα το μάθεις. Σ' αυτόν τον κόσμο, ο μεγαλύτερος και πιο βαθύς πόνος είναι να είσαι ευτυχισμένος και δυστυχισμένος. Το έρωτα είναι μια άβυσσο φωτός και σκόνης, ποίησης και πρόσας, και όπου γίνεται το πιο αγαπητό πράγμα που γελάει και κλαίει την ίδια ώρα..

Στο κέντρο του πιο μυστικού ορυχείου, στο εσωτερικό του πιο μακρινού καρπού, στο δονητικό της πιο διακριτικής νότας, στο σπειροειδές και ηχηρό κοχύλι, στο πυκνότερο στρώμα χρώματος, στη φλέβα που μας ψάχνει περισσότερο στο σώμα, στη λέξη που λέει πιο μαλακά.

Στο πιο μυστικό μου κέντρο, στο πιο μακρινό μου καρπό, στο πιο διακριτικό μου δονητικό, στο πιο σφιχτό και αντηχούχο μου σπινθήρι, στο πιο πυκνό μου καναπέ, στο πιο βαθύ μου σχοινί, στο πιο μακρινό μου σώμα, στο πιο γλυκό μου λόγο.

Στο κέντρο του πιο μυστικού ορυχείου, μέσα στο πιο μακρινό φρούτο, στην δόνηση της πιο διακριτικής νότας, στο σπειροειδές και αντηχείο κοχύλι, στο πυκνότερο στρώμα χρώματος, στη φλέβα που μας δείχνει τα περισσότερα στο σώμα, στη λέξη που λέει πιο απαλό,

Σου προσφέρω ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα κηλίδια και ροζ, την αφελή καρδιά μου που στο καλό σου ταπεινώνεται. Μην το θίγουν τα γλυκά σου χέρια, τα μάτια σου να χαίρονται για την απλή προσφορά μου. Dans le jardin ombragé par mon corps κουρασμένος οι αυρες του πρωινού καλύπτονται από δροσιά; comme dans la paix d'un rêve γλιστρά στο πλευρό σου le fugitif instante qui reviendra ansio.

Γυναίκα, θα ήμουν γιος σου, για να πιω το γάλα από τα στήθη σου σαν από πηγή, να σε κοιτάζω και να σε νιώθω δίπλα μου και να σε έχω στο χρυσό γέλιο και τη φωνή του γυαλιού. Για να σε νιώ&sigm