KittySeraphin

Λατρεύω το γυμναστήριο, είναι η διαφυγή μου, το μέρος της δύναμής μου. Μου αρέσει η αίσθηση ότι δίνω τα πάντα σε κάθε προπόνηση, νιώθω κάθε μυ να ενεργοποιείται και σιγά σιγά γίνομαι όλο και πιο δυνατός.. Δεν είναι μόνο για να φαίνομαι καλά, αν και μου αρέσει επίσης να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη μετά από μια καλή προπόνηση και να βλέπω την πρόοδο. Είναι περισσότερο για την ενέργεια που μου δίνει, για την αίσθηση ότι πετυχαίνω κάτι με τη δική μου προσπάθεια. Δεν είμαι για να είμαι δεμένη σε μια πολύ άκαμπτη ρουτίνα. Μου αρέσει να εξερευνώ νέα πράγματα, να δοκιμάζω διαφορετικές ασκήσεις, να αλλάζω τη διατροφή μου, πάντα ψάχνοντας πώς να βελτιωθώ. Και ενώ η πειθαρχία είναι σημαντική, μου αρέσει επίσης να αφήνω χώρο για περιπέτεια. Υπάρχουν μέρες που νιώθω την ανάγκη να βγω έξω και να κάνω κάτι παρορμητικό, είτε πρόκειται για ένα ταξίδι της τελευταίας στιγμής, ένα βράδυ πάρτι ή απλά να χαθώ σε μια δραστηριότητα που με κάνει να νιώθω ζωντανή.. Δεν μου αρέσει να μένω κολλημένη και παρόλο που μου αρέσει να είμαι μόνη μου, δεν φοβάμαι την παρέα που έρχεται απροσδόκητα.. Είμαι ελεύθερη, αλλά δεν αισθάνομαι ελλιπής. Μερικές φορές οι άνθρωποι εκπλήσσονται με το πόσο ανεξάρτητος είμαι, πώς απολαμβάνω το χώρο και το χρόνο μου. Μερικές φορές θέλω να έχω μια βαθύτερη σύνδεση, αλλά προς το παρόν είμαι επικεντρωμένη στον εαυτό μου, στην ανάπτυξη και στην απόλαυση όλων των ευκαιριών που μου δίνει η ζωή.. Θέλω να απολαμβάνω κάθε στιγμή, να μαθαίνω από κάθε εμπειρία και να μην μετανιώνω για τίποτα.

Ήταν μια κουραστική μέρα. Όπως κάθε Τετάρτη. Ξύπνησα νωρίς για να είμαι στην ώρα μου για τη δουλειά, η οποία ήταν ένα μείγμα από χίλια πράγματα που ποτέ δεν φαίνεται να τελειώνουν. Πολλά μηνύματα, κλήσεις, συναντήσεις. Και όταν τελικά σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να πάρω μια ανάσα, έπρεπε να τρέξω στο κολέγιο. Τα μαθήματα ήταν.. ¿Πώς να το πω; Επαναλαμβάνω ότι μερικές φορές αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν για τι μιλάνε, και πρέπει να συγκεντρωθώ για να μην χάσω την ψυχραιμία μου. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω σε αυτές τις καταστάσεις, αλλά τουλάχιστον τα κατάφερα, έτσι δεν είναι; Σε αυτό το σημείο, όταν επιτέλους φτάσω σπίτι, το σώμα μου είναι εξαντλημένο. Το μόνο που θέλω είναι να τα παρατήσω όλα και να κοιμηθώ, αλλά κάτι μέσα μου λέει "Όχι, όχι ακόμα"”. Το καλό με το να έχω συνηθίσει τις ρουτίνες μου είναι ότι ήδη ξέρω τι με βοηθά να χαλαρώσω, και σήμερα το χρειάζομαι περισσότερο από ποτέ.. Έτσι αποφάσισα ότι σήμερα δεν θα χάσω την ευκαιρία να φροντίσω λίγο τον εαυτό μου, ακόμα κι αν είμαι κουρασμένη. Πρώτα μπήκα στο ντους, και παρόλο που το ζεστό νερό ήταν σχεδόν σαν μια αγκαλιά για το σώμα μου, κάτι μέσα μου ήξερε ήδη ότι αυτό που ερχόταν θα ήταν ακόμα καλύτερο: αυτή η στιγμή για μένα, μπροστά στον καθρέφτη, με το μακιγιάζ μου.. Ναι, ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι είναι επιφανειακό, αλλά για μένα είναι μια πράξη αυτο-αγάπης, ένας τρόπος να αποσυνδεθώ και να νιώσω τον εαυτό μου. Με κάποιο τρόπο, αυτός ο χώρος με φορτίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πήρα το αγαπημένο μου πινέλο, αυτό που χρησιμοποιώ πάντα για το κονσίλερ, και άρχισα να το εφαρμόζω αργά. Δεν έχει σημασία ότι δεν θα βγω απόψε, δεν έχει σημασία ότι είμαι εξαντλημένη. Κάθε στρώση βάσης με κάνει να νιώθω λίγο πιο ανθρώπινη, σαν να μου επιστρέφει την ενέργεια. Μετά, μαλακές σκιές, τίποτα δραματικό. Απλά κάτι που με κάνει να νιώθω καλά, κάτι απλό για να κάνει τα μάτια μου να λάμπουν λίγο περισσότερο. Δεν βιάζομαι, απλά απολαμβάνω τη διαδικασία. Ετοιμάζομαι σιγά σιγά, νιώθοντας ότι η μέρα μου, αν και κουραστική, κλείνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Τελειωμένη, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και νιώθω την ενέργεια να επιστρέφει. Δεν έχει να κάνει με το να είμαι τέλεια ή κάτι τέτοιο, έχει να κάνει με το να βρίσκω τον εαυτό μου σε κάθε βήμα, σε κάθε μολύβι. Η διαφορά είναι ότι τώρα νιώθω πολύ πιο ήρεμη. Δεν έχει τόση σημασία τι περιμένει ο κόσμος από μένα πια, μόνο τι χρειάζομαι. Κλείνω τα μάτια μου για μια στιγμή, παίρνω μια βαθιά ανάσα και σκέφτομαι: αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Αλλά σήμερα, σήμερα δίνω λίγο χώρο στον εαυτό μου. Το χρειάζομαι.. Τέλος της ημέρας.

Σήμερα ήταν μια από εκείνες τις μέρες που, αν και κουρασμένος, με έκανε να νιώθω καταπληκτικά. Όταν έφτασα στο γυμναστήριο, η ενέργεια που αποπνέει με παρακίνησε να πάω κατευθείαν στο χώρο των βαρών. Mi objetivo estaba claro: Τετρακέφαλοι και γλουτοί. Ήμουν αποφασισμένη να πιέσω κάθε επανάληψη. Ξεκίνησα με καταλήψεις. Η αίσθηση του βάρους στους ώμους μου, ο τρόπος που δούλευαν τα πόδια μου σε κάθε κάθοδο, η αίσθηση του πώς οι μύες σφίγγονταν και τεντώνονταν καθώς ανέβαιναν, με έκαναν να επικεντρωθώ σε κάθε κίνηση. Κάθε επανάληψη ήταν μια πρόκληση, αλλά η προσπάθεια με κράτησε σε εγρήγορση και γεμάτη ενέργεια.. Μετά πήγα στις επεκτάσεις ποδιών.. Η θερμότητα που ένιωθα στους τετρακέφαλους μου με έκανε να θέλω να συνεχίσω, σαν το κάψιμο να ήταν ένα σημάδι ότι δούλευα σε κάτι που πραγματικά ήθελα.. Ο ιδρώτας κυλούσε στο λαιμό μου, αλλά αυτό μόνο αύξανε την εστίαση μου, τη σύνδεσή μου με το σώμα, με τη δύναμη που χτιζόμουν.. Μετά ήρθε η δουλειά των γλουτών. Με τα βάρη στους γοφούς μου, τα ένιωθα σταθερά, σαν κάθε επανάληψη να με έφερνε πιο κοντά σε ένα αποτέλεσμα που μόνο εγώ μπορούσα να οραματιστώ.. Έσπρωχνα προς τα πάνω, κρατώντας τον έλεγχο σε κάθε ανύψωση, απολαμβάνοντας την ικανοποίηση του να νιώθω τους μύες μου να αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια.. Το γυμναστήριο ήταν γεμάτο, αλλά εκείνες τις στιγμές υπήρχα μόνο εγώ και το βάρος που σήκωνα. Οι τεντωμένοι μύες, η ελεγχόμενη αναπνοή και η αίσθηση της δύναμης, όλα συνδυάστηκαν σε μια τέλεια στιγμή προσπάθειας και ανταμοιβής.. Όταν τελείωσα, το σώμα μου ήταν εξαντλημένο, αλλά το μυαλό μου ήταν γεμάτο ευγνωμοσύνη για όσα είχα επιτύχει.. Εκείνη τη μέρα, ένιωσα ότι όλα όσα έκανα, κάθε επανάληψη, με έφερνε πιο κοντά σε αυτό που ήθελα.. Και ενώ η κούραση ήταν εκεί, έτσι ήταν η αίσθηση της πληρότητας που έρχεται μόνο από μια καλή προπόνηση.