KateZoe

 

ΕΡΟΚΤΙΚΦΕΛΛ

 

Θέλω να μοιραστώ μαζί σου αυτό το προσωπικό μου χώρο όπου θα αφήσω ανοιχτές όλες μου τις επιθυμίες και τις σκέψεις μου.

 

 __________________________________________________________

Είμαι η Κέιτ, είμαι 20 ετών. Είμαι μια γυναίκα που της αρέσουν οι περιπέτειες, τα ακραία αθλήματα και η καλή διασκέδαση. Μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα και να γνωρίζω ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να δοκιμάσουν νέα πράγματα μαζί μου.. Είμαι κολεκτέ και μου αρέσουν τα κομπλέ, ερωτεύομαι ευγενικούς ανθρώπους, μου αρέσει το σώμα μου, το φροντίζω πολύ, μου αρέσει να χορεύω, μου αρέσουν τα αστεία, έχω καλή αίσθηση του χιούμορ, ξεχωρίζω για να κάνω τους ανθρώπους να γελούν πολύ, μου αρέσει να απολαμβάνω και να διασκεδάζω στη ζωή.

_____________________________________

____________________________________________________

Η πλάτη έχει τους δικούς της νευρώνες που θυμούνται τα νύχια με τα δάχτυλά σας. Οι μηροί, με τα χέρια, κρατούν για πάντα την μαλακότητα των πλευρών. Το σώμα θυμάται, και οι μνήμες του μιλούν για λάμψη και υγρασία..

_______________________________________________________

Το νόημα του θετικού κόκκινου: πάθος, τόλμη, σπουδαιότητα, δύναμη, ζεστασιά, ενέργεια, διέγερση, αρρενωπότητα, διέγερση, άνεση, τόλμη. Αρνητικό: Αντίσταση, επιθετικότητα, αντίκτυπο, ένταση..

 

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

____________________________________________

Αν με αγαπάς, αγάπησε με ολόκληρη, όχι με ζώνες φωτός ή σκιάς... αν με αγαπάς, αγάπησε με μαύρη και λευκή, και γκρίζα, πράσινη, και ξανθιά, και καφέ.…

__________________________________________________

Αγαπάτε με μέρα, αγαπάτε με νύχτα... και την αυγή στο ανοιχτό παράθυρο! Αν με αγαπάς, μην με κόψεις, αγάπησε με ολόκληρη ή μη με αγαπάς..

_____________________________________________

Μερικές φορές θέλω να είμαι πολύ χαριτωμένος για να πω ότι σ' αγαπώ τρελά. Μερικές φορές θέλω να είμαι χαζός και να φωνάξω: "Την αγαπώ τόσο πολύ!" Μερικές φορές θέλω να γίνω παιδί για να κλάψω κουλουριασμένος στο στήθος της..

____________________________________________________________________________

Μερικές φορές θέλω να πεθάνω για να νιώσω, κάτω από το υγρό χώμα των χυμών μου, ότι μου μεγαλώνει ένα λουλούδι σπάζοντας το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να πω:.

____________________________________________________________________

Ni recuerdos ni presagios: Μόνο παρών, τραγουδώντας. Ούτε ησυχία, ούτε λόγια: η φωνή σου, μόνο, μόνο, μου μιλάει. Χωρίς χέρια και χείλη, μόνο δύο σώματα, μακριά, χωριστά. Ούτε φως ούτε σκοτάδι, ούτε μάτια ούτε όραμα, όραμα, όραμα ψυχής. Και τελικά, τελικά, ούτε χαρά ούτε πόνος, ούτε ουρανός ούτε γη, ούτε πάνω ούτε κάτω,

________________________________________________________________________________

Σε προσφέρω ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα χρώματα και τριαντάφυλλα, η καρδιά μου είναι αθώα που η καλοσύνη σου ταπεινώνεται, δεν θέλει να το καταστρέψει το χέρι σου, τα μάτια σου χαίρονται για την απλή δωρεά μου.. Στο σκούρο κήπο το κουρασμένο σώμα μου οι αυρες της αυγής καλύπτονται από τη δροσιά, όπως η ειρήνη ενός ονείρου γλιστρά στο πλευρό σου ο φυγάς που αναπαύεται από αγωνία.. Όταν η θεία καταιγίδα ηρεμήσει, θα ξαπλώσω, παίζοντας με τα παχύστροφα σου λουριά, πάνω στο ουράνιο σου στήθος, με το υπνηλίκιο μέτωπο, να ακούω τον ρυθμό των τελευταίων σου φιλιών..

____________________________________________

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, παρθένα, αποφεύγουσα και σύντροφε. Δεν ξέρω αν είναι μίσος ή αγάπη η ατελείωτη λάμψη του μαύρου σου συμμάχου. Θα με ακολουθήσεις όσο σκοτεινιάζω το σώμα μου και μένω στο άμμο μου. - Είσαι η δίψα ή το νερό στο δρόμο μου; - Πες μου, παρωδία και σύντροφε παρθένα.

_____________________________________________________

Σε αγαπώ... Και με μετακινείς το χρόνο της ζωής μου χωρίς ώρες. Σε θέλω στα χλωμά ρυάκια που ταξιδεύουν τη νύχτα, και δεν τελειώνει ποτέ να οδηγεί αστέρια στη θάλασσα. Σε αγαπώ εκείνο το πρωί, ξεχωριστά από την πτήση των αιώνων που έφυγε το λευκό της σκάφος στο νερό χωρίς κύματα όπου κολυμπούσαν θλιμμένοι, η φωνή σου και το τραγούδι μου.. Σε θέλω στο πόνο χωρίς δάκρυα που τόσες νύχτες έχει μαζέψει το ύπνο στο ουρανό που έχει αναποδογυρίσει στις κόρες μου για να σε κοιτάξω κοσμική, στην υποτιμημένη φωνή του θορύβου μου των αιώνων που καταρρέουν. Σε αγαπώ. Στο αναποδογνώμονα ύπνο από όπου έχει επιστρέψει σε πουλιά το πνεύμα μου. Σε αγαπώ... Η αγάπη μου διαφεύγει ελαφρά από τις εκφράσεις και τις διαδρομές, και σπάει σκιές και φτάνει στην εικόνα σου από το αθώο σημείο όπου είμαι χόρτο και σπέρμα..

____________________________________________________

Θα έρθεις γυμνή με ανοιχτές αγκάλες Θα ακουμπήσω το κεφάλι μου στο στήθος σου Θα πεις τα λόγια που περιμένω Θα τραγουδήσω γλυκά μοιρολόγια Θα υποσχεθείς θάλασσες και κοιλάδες και βουνοκορφές Θα είμαι ο πατέρας των παιδιών σου Θα λάμψεις σαν αστραπή Θα γίνω αστέρι Θα είσαι η κοπέλα μου, πιο όμορφη από όλες τις νύφες Θα τραγουδήσω τα τραγούδια του Jorge Ben Θα έχεις μακριά μαλλιά Θα πλέκω τα δικά μου Θα θέλεις να Ένα σπίτι στην εξοχή Θα χτίσω μια καλύβα δίπλα στο ποτάμι Θα ντύνεσαι μερικές φορές με όλα τα χρώματα της ίριδας Θα σε αγαπώ για πάντα Θα θέλεις λουλούδια Είμαι άλογο, κιθάρα Και ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θα δουλέψουμε.

___________________________________________

 

Η δολοφονημένη αγάπη

Ποτέ δεν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η άτυχη Εύα απέφυγε κάθε νόμιμο μέσο για να βγει από αυτό το τούνελ της Αγάπης, που την καταδίωκε χωρίς να της αφήσει σημείο ανάπαυσης.. Ξεκίνησε βάζοντας χώμα στο μέσο, ταξιδεύοντας για να σπάσει το ξόρκι που κρατά την ψυχή σε μέρη όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται η αγάπη.. Χωρίς λόγο προφύλαξη, χαμένο χρόνο, γιατί το άτακτο ληστή ανέβηκε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, γύρισαν κάτω από τα καθίσματα του τρένου, αργότερα γλίστρησε στο τσάντα, και τέλος στις τσέπες του ταξιδιώτη. Σε κάθε σημείο που σταματούσε η Εύα, ο Αγάπης έβγαζε το κακόκεφο κεφάλι του και της έλεγε με ένα αστείο και εμπιστευτικό χαμόγελο:. Πάμε μαζί.»

Τότε η Εύα, που δεν κοιμόταν, έβαλε να χτιστεί ένας ψηλός πύργος καλά προστατευμένος με κουβάδες, προμαχεία, λάκκους και φρεάτια, που υπερασπίστηκε από βετεράνους φρουρούς, και με σχισμές και μαζικές πόρτες με σιδερένια σφραγίδες και σφραγίδες, κλειδωμένες μέρα και νύχτα.. Αλλά όταν άνοιξε το παράθυρο, ένα βράδυ που έδειχνε να είναι κουρασμένη να κοιτάζει το χωράφι και να απολαμβάνει το ήπιο και μελαγχολικό φως του αναδυόμενου φεγγαριού, ο ληστής μπήκε κρυφά στο δωμάτιο, και ενώ τον έδιωξε από αυτό και τοποθέτησε διπλά πλέγματα με κοφτερά τσιμπήματα, και φυλακίστηκε οικειοθελώς, μόνο κατάφερε να Εύχομαι η αγάπη να μπει μέσα από τις σχισμές του τοίχου, από τα κανάλια της στέγης ή από το κλειδαριό..

 

Τσαντισμένη, έκανε να πιάσουν τις ρωγμές και να καλαμαρίσουν τα κενά, πιστεύοντας ότι ήταν ασφαλής από τολμηρία και υπερβολές, αλλά δεν είχε υπολογίσει στο πόσο πλούσια είναι η αγάπη σε φάρσες και σπασμούς.. Ο πιο καταραμένος διαλύθηκε στα άτομα του αέρα και τυλίχθηκε σε αυτά μπήκε στο στόμα και τους πνεύμονές του, έτσι ώστε η Εύα πέρασε την ημέρα αναπνέοντας μέσα του, ενθουσιασμένη, τρελή, με πυρετό πολύ παρόμοιο με αυτόν που προκαλείται από την ατμόσφαιρα υπερκορεσμένη με οξυγόνο. Ήδη έξω από το τεντωμένο, απελπισμένη να μπορεί να κρατήσει σε απόσταση τον κακό Αγάπη, η Εύα άρχισε να σκέφτεται τον τρόπο να απαλλαγεί από αυτόν οριστικά, με κάθε κόστος, χωρίς να κοιτάζει τα μέσα ή να σταματήσει σε σκεπτικές. Μεταξύ του Αγάπης και της Εύας, η μάχη ήταν μέχρι θανάτου, και δεν είχε σημασία πώς νικήθηκε, αλλά μόνο να πάρει τη νίκη. Η Εύα ήξερε καλά τον εαυτό της, όχι επειδή ήταν πολύ σκεπτική, αλλά επειδή είχε έξυπνο και βέβαιο ένστικτο. Και γνωρίζοντας, ήξερε ότι ήταν ικανή να γοητεύσει με μαύρες μαλακίες και σαλαμάρες τον ίδιο τον διάβολο, όχι την Αγάπη, με την εύφλεκτη και εύκολη να δελεαστεί. Στόχος του λοιπόν ήταν να χτυπήσει την Αγάπη και να την ξεφορτωθεί με ασφάλεια και προδοσία, σκοτώνοντάς την.. Έφτιαξε τα δίχτυα και τα δόλωμα του και, βάλοντας στο στόμα λουλούδια και γλυκό μέλι, έλκυσε την Αγάπη, κάνοντας αστεία γνέμματα και απευθύνοντας χαμόγελα μεθυστικής τρυφερότητας και λέξεις ανάμεσα σε βαρύ και χαμογελαστό, με φωνή που κρύβεται από συναίσθημα, με πιο μελωδικές νότες από εκείνες του νερού όταν ξεσπάει. "Σε χαλίκια ή πέφτει με αναστεναγμό μουρσίκας"πηγή.

:____________________________________________

Η αγάπη πέταξε μέσα, χαρούμενη, ευγενική, ευτυχισμένη, ζαλισμένη και σίγουρη σαν παιδί, ορμητική και επηρμένη σαν νεαρός, ήρεμη και γαλήνια σαν σφριγηλός άνθρωπος. Η Εύα τον πήρε στην αγκαλιά της. Τον χάιδεψε με απαλότητα αιλουροειδών. του σέρβιραν γλυκά. Τον νανούριζε για να κοιμηθεί ήσυχα και μόλις τον είδε να ηρεμεί βάζοντας το κεφάλι του στο στήθος του, ετοιμάστηκε να τον στραγγαλίσει, πιέζοντας το λαιμό του με οργή και ζωντάνια.

🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹

Ένα αίσθημα λύπης και οίκτου την εμπόδισε, ωστόσο, για λίγα λεπτά.. ¡Ήταν τόσο όμορφος, τόσο θεϊκά όμορφος ο καταραμένος Αγάπης! Στα μαλλιά της, που ήταν χλωμά από την ευτυχία, έπεφταν χρυσαφένια λουλούδια, λεπτά σαν τα ίδια τα νήματα του φωτός. Και από το μωβ στόμα της, που ακόμα γελούσε, από το διπλό σχοινί με τα δόντια της, έβγαινε μια αρωματική ανάσα, ίση και καθαρή.. Τα μπλε ματιλάκια της, ανάμεσα στα ανοιχτά, υγρά, διατηρούσαν την ευτυχισμένη μαραθώδης της τελευταίας στιγμής. Και σχηματισμένα πάνω στο σώμα της με ελληνικές αναλογίες, τα ροζ φτερά της έμοιαζαν με ξεριζωμένα πέταλα.. Η Εύα ένιωσε την ανάγκη να κλάψει..

Δεν υπήρχε επιλογή. Έπρεπε να τον σκοτώσω αν ήθελε να ζήσει με αξιοπρέπεια, σεβασμό, ελεύθερη. Δεν έκλεισε τα μάτια της, γιατί δεν έβλεπε το αγόρι, και έσφιξε τα χέρια της δυνατά, για πολύ, πολύ καιρό, τρομοκρατημένη από το θόρυβο που άκουγε, από το κουφό και θλιβερό γκρίνισμα που έσπρωχνε ο νεκρός έρωτας.. Τελικά, η Εύα άφησε το θύμα και την κοίταξε... Ο έρωτας δεν αναπνέει ούτε αναπαύεται, ήταν νεκρός, τόσο νεκρός όσο η γιαγιά μου.. Μόλις το διαπίστωσε αυτό, το έγκλημα ένοιωσε ένα τρομερό, παράξενο, ανεξήγητο πόνο, κάτι σαν ένα κύμα αίματος που ανέβαινε στον εγκέφαλό της, και σαν ένα σιδερένιο δαχτυλίδι που σταδιακά πίεζε το στήθος της, πνίγοντάς την.. Καταλαβαίνει τι συμβαίνει... Η αγάπη που πίστευε ότι είχε στην αγκαλιά της, ήταν πιο βαθιά μέσα της, στην ίδια την καρδιά της, και η Εύα, όταν τον σκότωσε, αυτοκτόνησε..

❤️🌹❤️🌹🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️

Ανώνυμος

Οι φίλοι μου κι εγώ αποφασίσαμε να οργανώσουμε ένα πάρτι στολή, που θα είχε ένα σκοπό: να καλέσουμε τη γυναίκα που μας άρεσε.. Το περιβάλλον θα ήταν τέλειο για να αλληλεπιδράσετε χωρίς κανένα εμπόδιο.. Επιτέλους ήρθε ο ειδικός μου καλεσμένος.. Πριν από αυτή τη συνάντηση είχαμε μιλήσει μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε μια "φυσίδα" μεταξύ μας.. Μόλις ήρθε, του πρόσφερα ένα ποτό και αρχίσαμε να μιλάμε.. Φορούσε μια στολή μαύρης νεράιδας: τρυφερή και κακιά ταυτόχρονα.. Ήμουν ξυλοκόπος.. Τα ποτά ανεβαίνουν και η θερμοκρασία μεταξύ μας ανεβαίνει.. Καθόμασταν σε ένα καροτσάκι και δεν αντέχω άλλο, πήρα το κάλυμμα της στολής του που κάλυπτε ένα μέρος από τα εσώρουχά του και το γάντι του και κρυφά έβαλα τα δάχτυλά μου στο intimate zone του. Η αντίδρασή του ήταν άμεση αποδοχή.. Του είπα να το κρύψει και να συνεχίσουμε να μιλάμε σαν να μην μας βλέπει κανείς (την αλήθεια είναι ότι ήταν όλα γύρω μας). Συμμετέλεσε και απλά εισέπνεε και εξέπνεε γρήγορα σε πολύ χαμηλό τόνο όταν τελικά έφτασε στο κύμα.. Ήμουν πολύ χαρούμενος που την έκανα να βιώσει αυτή την εμπειρία της ευχαρίστησης..

__________________________________________________

Παράγραφος 2

Ξεγυμνώσε τα βλέφαρα και τα μάγουλα μου, με φιλάκια σε περιμένει η γωνία: άνοιξε το λαιμό σου ψηλά για να πλησιάσεις, με τα χείλη σου σιγά σιγά περπατά στους ώμους μου, ανοιχτοί και τώρα που ανοίγω τα μάτια μου, κοίτα με και μιλάμε.

Κροσινό κρέας

Ξύπνα με έτσι, με το σώμα μου να κλαίει, με τις επιθυμίες μου να αναστατώνται με την υπόσχεση της επιστροφής σου, με την ουσία των επιθυμιών μας, με το κενό του χαμόγελού σου, με την αμέλεια της θλίψης σου, με την αφθονία των αγωνιών μας. Μετά, θα μπορώ να απολαύσω τη μοναξιά των ωρών μου, εκείνων που δεν καταλαβαίνουν από ρολόγια, γνωρίζοντας ότι κρατάω μέσα μου όλες τις υγρές αναμνήσ&epsil