JuliaRoseKs

Ο πιο σέξι άγγελος που θα δεις ποτέ στη ζωή σου♥

Ξυρίζοντάς το ήταν μια όμορφη γυναίκα, μέχρι τον αφαλό της όλα τυλιγμένα, τα πόδια της ορθάνοιχτα και καθισμένη σε μια φαρδιά, ευρύχωρη καρέκλα. Τον κοίταξε και ήταν πολύ χαρούμενη, αφού είχε ξυριστεί πολύ καλά, και κορόιδευε, απρόσεκτη, και έβαλε το δάχτυλό της μέσα στο πράγμα. Και καθώς κούνησε τους γοφούς του, το χρησιμοποιημένο δέλεαρ ανταποκρίθηκε, μια συγκεκριμένη γεύση του έδωσε μετά. Αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν πραγματικά εκεί, είπε, ́ ́Ω, εγώ! Τι κάνω; Ότι αυτό δεν είναι το ξύλο αυτής της φωτιάς».

Γυναικείο σώμα, λευκά λόφους, λευκά μηρούς, μοιάζεις στον κόσμο με την στάση σου.. Το άγριο αγροτικό μου σώμα σε υπονομεύει και κάνει το παιδί να πηδήξει από το βάθος της γης.. Ήμουν μόνος σαν τούνελ.. Από μένα το έσκαγαν τα πουλιά και μέσα μου μπήκε η νύχτα με την ισχυρή της εισβολή.. Για να επιβιώσω σφυρηλάτησα εσένα σαν όπλο, σαν βέλος στο τόξο μου, σαν πέτρα στο σχοινί μου.. Αλλά η ώρα της εκδίκησης έρχεται, και σ' αγαπώ.. Σώμα από δέρμα, μουσχοκάρυδο, γαλακτό και σφιχτό. Αχ, τα βυζιά του στήθους! Αχ, τα μάτια της απουσίας! Αχ, τα τριαντάφυλλα του πομπί! Αχ, η αργή και θλιβερή φωνή σου! Σώμα γυναίκας μου, θα επιμείνω στη χάρη σου.. Η δίψα μου, η απεριόριστη λαχτάρα μου, η αδιάφατη πορεία μου! Σκοτεινά ποτάμια όπου η αιώνια δίψα συνεχίζει, και η κόπωση συνεχίζει, και ο άπειρος πόνος.

Σκίστε τη μέση μου στο πίσω μέρος της βάσης σας Σπάστε την πλάτη μου, με ένα καθαρό φιλί Απαγάγετέ με και μην με αφήσετε ποτέ, έτσι φιμώνετε όλες τις σιωπές μου Γέμισέ με μαζί σου, γέμισε κάθε πόρο με την επιμονή της γλώσσας σου Γύρισε τη μοναξιά σε μένα, σπάσε την στα δάχτυλά σου, αυτά που τώρα καταλαμβάνουν όλους τους χώρους μου Δώσε μου καταφύγιο από την πείνα στο κοίλωμα των χεριών σου που θέλω να αποσπαστώ από μένα, Σήμερα, σε αυτά

Να ριζώσω στο στήθος σου, με κάθε χτύπο της καρδιάς Σπέρνε με στην αγκαλιά σου, γονιμοποιημένη με χάδια Για να πήξεις μια γλυκιά αγάπη, σιρόπι στο στόμα σου Νερό με τα χέρια μου ο κορμός σου, μόνο ο δικός μου Να γεννιέσαι μέσα σου κάθε βράδυ Ανακατεμένα σε κλαδιά, απορρίμματα φύλλων και γόνιμο χώμα: μια μάζα σάρκας σαν κουλουριασμένο αγιόκλημα Βλαστήστε για σας κάθε ένα από τα πρωινά μου Τύλιξέ με με το λυπημένο πράσινο χαμόγελό σου, μέχρι να εξαφανιστεί και να γίνει ένα στοργικό λίπασμα μιας ιστορίας αγάπης, της δικής μας, φτιαγμένης από ήλιο, φως και γήινο αίμα

Ο ήλιος έχει δροσίσει τη γλώσσα του Εκεί που πλένεται η λάβα της καρδιάς Το χθες ήταν τόσο όμορφο σαν ένα αιώνια αρωματισμένο και ανεξίτηλο φιλί του αύριο Η μυρωδιά μου ταιριάζει στη μυρωδιά σου Η μυρωδιά του άγριου μάνγκο Παλτό σου γλυκό Περπάτησα στα χείλη της ημέρας των γαλαξιών Το κόκκινο χαμόγελό σου πιτσιλίζει και με λούζει Δημιουργεί μια σχισμή στην καρδιά μου Κάθε μέρα σαν τη μαύρη τρύπα σου ξυπνάω βουτώντας μέσα Το απλό, λουλουδάτο μέλλον μας που φοβάμαι

Tu es belle: Και σε αγαπούν. Είστε νέοι: σας χαμογελούν. Αν μια αγάπη μπορούσε να ανοίξει σε αυτή την καρδιά όπου τίποτα δεν λάμπει Αυτό το χαμόγελο της θλίψης μου θα γυρνούσε, μακρινή σκέψη, προς το στάχτινο χρυσό της πλεξούδας σου, προς το χλωμό κατάρτι του χεριού σου. Αλλά εγώ μόνο χαμόγελο κάνω που κοιμάται στα μάτια μου - κρύα λίμνη που όταν σε βλέπω να γελάς, την ξεχνάω σε μια χαρούμενη λάμψη.

"Ενώ ο πόνος αναπαράγει το σώμα σου ήδη άνθιζε ακόμα κι αν ο ουρανός φωνάζει με ψηλή φωνή η παραληρία μου δεν έχει ακόμη κερδίσει τις σταγόνες που βεβήνουν τη γη είναι η πηγή που βάζει το κέντρο της στο στόμα σου αυτός που ποτίζει τα χωράφια σου ήδη γόνιμα το θόρυβο του ποταμού σταματά στο μυαλό σου στην ορεινή οροσειρά Από το μέγεθος σου, ήδη μεγάλες, σταγονίδια βροχής που γυρίζουν στο στήθος σου, από υπέροχα πηγάδια, που βγαίνουν από το πορφυρό σου, ενώ το πέος σου, σε λατρεύω, ναυτιλίζω μέσα στη σιωπή σου.