JhoanJenner

Αστεία και χαρισματική, θεωρώ τον εαυτό μου μια εξωστρεφή κοπέλα, είμαι λίγο ομιλητής που μου αρέσει να έχω μακρές και διασκεδαστικές συζητήσεις, είμαι 20 ετών και είμαι Κολομβιανός, μου αρέσει η μόδα και είμαι λίγο κενός που μου αρέσει να βλέπω καλά

Μίλα για ό,τι θέλεις. Έχω πολύ ανοιχτό μυαλό και θα ήθελα να σε γνωρίσω λίγο περισσότερο. Πρέπει να έχω επαφές που να με αγαπούν.

Θυμήσου με κάθε φορά που θέλεις καλή παρέα και συζητήσεις μακρές και ενδιαφέρουσες, η δική μου φαντασία είναι γεμάτη μπελάδες και είναι διασκεδαστικό που έχω πολλά να σου πω, είμαι μια πολύ χαμογελαστή Κολομβιανή κοπέλα με μια λατινική γεύση στις φλέβες

Ανακαλύψτε το εσωτερικό μου και σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα θέλετε να το σκάσετε, θα πάρετε από κάθε μέρος του σώματός μου, κάθε καμπύλη και την κακή όψη που σας αρέσει τόσο πολύ

Κανείς δεν με πλησιάζει, ξέρω ότι λένε ότι πρέπει να έχεις το θάρρος να φας ότι υπάρχει ένα σώμα να αντέξεις, πώς το ξέρεις τόσο πολύ; Δωσ' τους να σε βοηθήσουν. Θα τους σκοτώσω.

Μόνο η θεϊκή επιθυμία να σε παραδώσω με ενθαρρύνει, αλλά η αβεβαιότητα που ζω με καταστρέφει και η σκληρή χιόνι των χρόνων κρυώνει το σώμα μου και η υπομονή μου για σένα έχει εξαντληθεί περιμένοντας εσένα..

Ότι σηκώνεσαι με φιλιά την αυγή και ότι το ειδύλλιο διαρκεί για πάντα στο ηλιοβασίλεμα και όταν είναι γεμάτο χαρά που η ψυχή σου και η δική μου βασίζονται σε κάποιον που σε σήκωσε με φιλιά την αυγή (ότι η μέρα μας εκπλήσσει με φιλιά, καρδιά μου) Και ότι το ειδύλλιο διαρκεί για πάντα όταν έρχεται η νύχτα (η νύχτα ανήκει μόνο στους δυο μας) και όταν σηκώνεται γεμάτη χαρά ( μαζί, μόνο εγώ κι εγώ) και όταν είναι γεμάτο χαρά (μαζί, μόνο εσύ κι εσύ) η ψυχή σου και η δική μου βασίζονται σε ένα.

Μερικές φορές πάω σε μια γωνία και μένω στο κενό κλαίγοντας για σένα, ο έρωτας μου η καρδιά μου σε καλεί και θα δεις πόσο όμορφη είναι η αγάπη όταν αγαπάς πραγματικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν υπάρχει πικρία μόνο μια καρδιά που είναι για τους δύο μας.

Αν βεβαιωθείς ότι θα φτάσεις αλλιώς όχι ακριβώς πιο όμορφο ή πιο δυνατό ή πιο ευγενικό ή πιο προσεκτικό μόνο που θα γίνεις διαφορετικός όπως αυτή τη σεζόν δεν θα με έβλεπες θα σε εξέπληττε γιατί ξέρεις πώς σκέφτομαι και σε ακούω μετά Όλη η νοσταλγία υπάρχει, δεν κλαίμε, ούτε στο πλατό, ούτε στο άσπρο, ούτε στο σκοτεινό ουρανό.

Και πώς εκρήγνυται αυτή η νοσταλγία το πρόσωπό σου είναι η πρωτοπορία που μπορεί να έρθει πρώτη γιατί το ζωγραφίζω στους τοίχους και σίγουρα, μην ξεχνάς ότι το πρόσωπό σου με κοιτάζει ενώ μια πόλη χαμογελά και θυμώνει και τραγουδάει σαν πόλη και αυτό σου δίνει μια αδρανή φωτιά τώρα δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έρθει με διαφορετικό τρόπο και με νέα σημάδια με ειλικρίνεια, Ξέρω ότι θα τους αγαπήσω χωρίς ερωτήσεις, ξέρω ότι θα με αγαπήσουν χωρίς απαντήσεις.

ΜΙΟ, αγάπη μου. Και η ψυχή μου είναι μαζί σου το πιο μεγάλο ηλιοβασίλεμα του ουρανού μου, και μέσα σε αυτό η ψυχή μου είναι σαν ένα κρύο άστρο. Όταν τα πόδια μου περνάνε μακριά σου. Η μάστιγα μου πέφτει στη ζωή μου. Ξέρω τι είναι μέσα μου και τι είναι μακριά. Ο γύρος τρώει χορό από την ομίχλη. Στο πλευρό μου, ma dove; Μακριά, αυτό είναι μακριά. Και τι να είναι πολύ κάτω από τα πόδια μου. Η ηχώ της φωνής πέρα από τη σιωπή. Και αυτό που μεγαλώνει σαν μύκος μέσα στο λάκκο.

Θα πάρω τον έρωτά μου και θα σηκώσω 300 νύχτες, θα φάω 300 τοίχους και η μητέρα θα είναι μαγική. Δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο να θυμάμαι. Ω, το απόγευμα, η αυστηρότητα που άξιζε, η νύχτα της ελπίδας να σε κρατήσω, τα πεδία της οδού μου, να καταλάβεις ότι βλέπω και χάνω. Ο οριστικός μάρμαρος θα μείνει στην απουσία σου άλλες μέρες..

Η αγάπη είναι επιτυχία. Κλείσε τα μάτια σου, η σκιά του γλυκού θα ανάψει την λευκή μέρα και μπορείς να ξεσπάσεις αυτή την ψυχή του χρόνου μου, με την ανυπόμονη επιθυμία σου για φαγητό. Μα όχι σε εκείνη τη στιγμή η όχθη του ποταμού θα αφήσει το νου μου, όπου κολυμπούσα, γνωρίζει τη φλόγα μου και χάνει σεβασμό για μια σοβαρή νόμο της ψυχής.

Σε αγαπώ για ένα φρύδι, για τα μαλλιά, σε αγαπώ στα λευκά δρομάκια όπου ακούγονται οι φώτες του φωτός, σε αγαπώ σε κάθε όνομα, ξεκινάω με την ευγένεια της ουλής, σε βάζω στα μαλλιά των στάχτων και των κακών που κοιμόντουσαν κάτω από την βροχή. Δεν θέλω να έχεις σχήμα, να είσαι ακριβώς αυτό που έρχεται πίσω από το χέρι σου, γιατί το νερό θεωρεί νερό και λιοντάρια όταν διαλύονται στο ζάχαρο της μάντας και στις γένες, quell'architettura di nulla delle tue lampadine media del gioco. Όλα αύριο είναι το διοικητικό συμβούλιο που εφευρέθηκα και έλκυσα.

Με πείθουν ότι δεν υπάρχει άλλο μέρος που να έρθω, που να πάω, καλύτερο από το σώμα σου.. Ελάτε όλοι να με βρείτε, και θα φύγουμε για λίγο, θα μπούμε στο στόμα, μέχρι να σας πω ότι πεινάω ή κοιμάμαι.. Σ'αγαπώ κάθε μέρα και σε μισώ ανεπανόρθωτα.. Και υπάρχουν και μέρες, υπάρχουν ώρες, που δεν σε ξέρω, που είμαι περίεργος για μένα, που τρώω μια γυναίκα από μια άλλη, είμαι απασχολημένος για τους άνδρες, ανησυχώ, είμαι αποσπασμένος και τα βάσανά μου. Πιθανόν να μην το σκέφτονται πολύ.. Βλέπεις ποιος θα μπορούσε να σε αγαπήσει λιγότερο από το amore μου;

Αγαπώ για το, μάταια περιμένω τον γραπτό σου λόγο και σκέφτομαι, με το παθιασμένο λουλούδι, ότι αν ζήσω χωρίς εμένα θέλω να σε χάσω. Ο αέρας είναι αθάνατος. Η αδρανής πέτρα είτε γνωρίζει τη σκιά είτε την αποφεύγει. Η εσωτερική καρδιά δεν χρειάζεται το παγωμένο μέλι που χύνει το φεγγάρι. Αλλά υπέφερα. Έξυσα τα ρούχα, την τίγρη και το περιστέρι, στη μέση του στόματος και τα κρίνα. Ολοκλήρωσε την τρέλα μου ή άσε με να ζήσω την γαλήνια νύχτα της παντοτινής σκοτεινής ψυχής.

Σ'αγαπώ. Και εσύ έσπρωξες το ρυθμό της ζωής μου χωρίς προσευχή. Σ' αγαπώ στα χλωμά ρεύματα που ταξιδεύουν τη νύχτα και δεν τελειώνουν ποτέ για να οδηγήσουν τα αστέρια προς τη θάλασσα. Σ' αγαπώ εκείνο το πρωί, ξεχωριστά από την πτήση των αιώνων, που το λευκό σκάφος του έφυγε στο νερό χωρίς να υπάρχει που να κολυμπάνε λυπημένοι, η φωνή σου και η δική μου canzone. Σ'αγαπώ με πόνο χωρίς να κλαίω για το γεγονός ότι έχεις συλλέξει το όνειρο στον ουρανό επενδυμένο στους μαθητές μου για να σε κρατήσω κοσμικό, στη φωνή μου υπονομεύοντας το θόρυβο των αιώνων που έπεσαν.

Αυτή η θλιβερή μανία για ζωή έσπευσε στη Vivi, η Alejandra δεν το αρνείται. Σήμερα κοιτάξατε στον καθρέφτη και έγινε λυπημένο, κοιτάξατε το φως, αλλά το αγαπημένο σας πρόσωπο δεν θα στείλει μηνύματα ότι θα χαμογελάσετε ότι τα χέρια σας θα κάνουν το αγαπημένο σας πρόσωπο τόσο αγαπημένο, θα ακούσετε την τρελή σειρήνα που έκλεψε την αποστολή με αφρό γενειάδας. Εκεί που οδηγείς θυμάσαι την τελευταία αγκαλιά, ω, κανένα από τα αγωνιώδη γέλια στη γάζα όπου πηγαίνεις; Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο απελπισμένο!

Oggi πρέπει να είμαι άνεμος. Πρόσεχε.. Ραφφφόρζαρε το παράθυρο με ξύλο και άγκυρα κώλπι. Με το ξύλο γράψε το αρχικό του ονόματός μου.. Αν το κάνεις, θα ρίξεις στην ειρήνη, μακριά από το συναίσθημα, τον φορείς του ονόματος που προσελκύει το σάλιο στο σάλιο.. Λέω ότι δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικό ξόρκι από το να τους αντιμετωπίσεις την επίθεση.. Λένε ότι είναι αποτελεσματικό, αλλά δεν λειτουργεί.. Θα ξέρω πώς να βρω κρέπες για να φτάσω στο στήθος σου.. Και αύριο θα πρέπει να είναι νερό. Πρόσεχε.. Γιατί αύριο είναι πολύ πιθανό να γεννηθεί μια επικίνδυνη δίψα μέσα σου και να είσαι.

Αν μόνο ο άνθρωπος μπορούσε να πει αυτό που αγαπάει, αν μόνο ο άνθρωπος μπορούσε να σηκώσει τον έρωτά του στον παράδεισο σαν σύννεφο στο φως. Αν πεθάνει, θα σπάσει, για να δεχτεί την αλήθεια που είναι στο μέσο, θα μπορούσε να σπάσει το σώμα του, αφήνοντας μόνο την αλήθεια του έρωτα του, την αλήθεια του εαυτού του, που δεν ονομάζει δόξα, τύχη ή φιλοδοξία, ma amore ή το επιθυμώ. Θα ήταν αυτό που φαντάστηκα, ο οποίος με γλώσσα, μάτια και χέρια διακηρύσσει την αλήθεια sconosciuta agli uomini, την αλήθεια του πραγματικού τους έρωτα..

Καλύφτης, αγάπη, ο ουρανός της μύτης μου με αυτή την ακραία σκιά, που είναι το πετράδι που γνώρισα και έσβησα, που σπουντάρω στην κορυφή του βραχώδους κοραλλιού.. Αλόκεμε, Αγάπη, στο αλάτι, Αλόκε il tuo ex fiore supremo acuto, δίνοντας οργή στη φάση της δαγκώντας κρόκολο che la runali. Ω, άνετα τρέχει, αγάπη μου, ή ένα όμορφο χιόνι μέσα από μια σπηλιά τόσο κοντά στο ζωντανό κρέας, για να δεις το όμορφο γροθιά του, αγάπη μου και πλημμυρισμένο από αστέρια από γέλσομινο και σκιτζι!

Σαν κάθε φιλί να ήταν ένα αντίο, το δικό μου, θα τον φιλούσαμε, με αγάπη. Ίσως έχουμε ήδη αγγίξει το χέρι που καλεί το πλοίο που έρχεται με το κενό μου, και στο ίδιο πακέτο ενώνει αυτό που ήμασταν ο ένας για τον άλλο και το συμπλήρωμα της ζωής του άλλου..

Εμένα και εγώ είμαστε δικοί σου. Βίκινι ο ένας τον άλλο. Έτσι κοντά και συχνά μέχρι τώρα. Πίσω μου λες ότι είμαι κλειστός, σαν σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένος σε μυστικά, απρόσεκτος, μακρινός. Και θα ήθελες να σπάσεις το κλειδί του μυστηρίου. Κανείς δεν έχει. Δεν έχει κλειδί. Ούτε εγώ δεν το κατάλαβα!

Ξέρω ένα γιγάντιο και παράξενο τραγούδι που προαναγγέλλει μια αυγή στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι οι cadenze του quell'inno che l'aria si si diffonde nell'ombra. Θα ήθελα να γράψω στον άνθρωπο που είναι αντάρτης και μια κακή γλώσσα, με λόγια που ταυτόχρονα στεναχωριούνται και γελούν, χρωματίζουν και σημειώνουν. Μα είναι άχρηστο να πολεμάς, γιατί δεν υπάρχει μια μορφή ικανή να τον φυλακίσει, και σκληρός ή όμορφος, ναι, πιάνοντας το χέρι, θα μπορούσα να το τραγουδήσω μόνο all'orecchio.

Πριν ηρεμήσω την καρδιά μου, σας προειδοποιώ ότι έχω πληγές ότι το σκοτεινό παρελθόν μου ήταν γυναίκα και τώρα πρέπει να το σβήσω από τη ζωή μου πριν τελειώσω αυτό το τραγούδι. Ελπίζω να πάρεις την πρωτοβουλία πριν σπείρεις τον όλεθρο με πόνο να εξαλείψεις τις συνέπειές του από το σώμα μου πολλές νύχτες που με ένιωθαν να έρχομαι ακόμα, έσκισα τα ίχνη τους από μένα, παρόλο που είμαι ωμή με το δέρμα μου, θέλω επιθυμία γιατί το πλάσμα μέσα μου έχει το δηλητήριο της αγάπης του

Αργότερα, όταν δεν θα κάνω περισσότερο κακό, θα επιστρέψω σαν νέος άνθρωπος και εν τω μεταξύ θα είμαι δικός σου. Το πλάσμα μέσα μου έχει το δηλητήριο του έρωτα του και ανάβει αυτό πιο ελαφρώς, θέλω να μου σπάσεις τα χείλη, να εξαλείψεις το γούστο μου ότι η γλώσσα του με πληγώνει..

Δεν υπάρχει σιδερένια καρδιά, δεν υπάρχει τυφλή αίσθηση ότι έχεις το θάρρος να προκαλέσεις μια αληθινή αιώνια αγάπη και αν η αγάπη χάνεται στον πόλεμο που