JeyyLee

Κάτω από την ασημένια λάμψη του φεγγαριού, οι σκιές χορεύουν και οι ψίθυροι ρέουν. Μέσα από στριμμένα δέντρα και στοιχειωμένους ουρανούς, Τα πνεύματα ανεβαίνουν, με κούφια μάτια. Ο άνεμος ουρλιάζει, οι κουκουβάγιες ουρλιάζουν, Σαν ξωτικά κρύβονται, ακριβώς έξω από την προσιτότητα. Στις Απόκριες, προσέξτε το θέαμα, Γιατί οι γκούλες βγαίνουν να στοιχειώσουν τη νύχτα. 🎃👻

Μια μελωδία παρασύρεται στον αέρα των μεσάνυχτων, απαλή και γλυκιά, πέρα από κάθε σύγκριση. Σημειώνει ότι ο χορός, μια απαλή βροχή, ανακουφίζει τη θλίψη, καταπραΰνει τον πόνο. Ρυθμοί σφυγμοί, σαν τον χτύπο της καρδιάς, Κάτω από τον ήλιο ή το ασημένιο φεγγάρι. Σε κάθε συγχορδία, μια ιστορία βρίσκεται, Η μουσική μιλάει εκεί που οι λέξεις μεταμφιέζονται.

Μια φευγαλέα στιγμή, ο χρόνος γλιστράει, Σαν τα φύλλα του φθινοπώρου που αναστενάζουν απαλά. Σε κεχριμπαρένιους τόνους, το φως της ημέρας ξεθωριάζει, Καθώς το λυκόφως υφαίνει τις μυστικιστικές του αποχρώσεις. Οι ηχοί της ημέρας υποχωρούν, Ενώ τα αστέρια ξυπνούν, λαμπερά και γλυκά. Στην ησυχία, η καρδιά θα σηκωθεί, Βρίσκοντας ειρήνη για πάντα.

Ένα μόνο φύλλο, ακυβέρνητο και ελεύθερο, περιστρέφεται απαλά από ένα φθινοπωρινό δέντρο. Δεν ξέρει πού θα οδηγήσουν οι άνεμοι, αλλά χορεύει με ατρόμητη υπερηφάνεια. Μέσα από το χρυσό φως και τις σκιές βαθιά, στροβιλίζεται, σαν σε άχρονο ύπνο. Γιατί η ζωή είναι ένα ταξίδι, άγριο και δίκαιο - Είμαστε όλοι απλά φύλλα στον αέρα.

Η αυγή ξεδιπλώνεται σε χρώματα φωτεινά, Κυνηγώντας τα όνειρα μακριά με το φως. Ένας ήσυχος κόσμος, μια ανάσα ειρήνης, Όπως η πρωινή λάμψη φέρνει γλυκιά απελευθέρωση. Ο ουρανός, ένας καμβάς πλατύς και αληθινός, Ζωγραφισμένος απαλά σε αποχρώσεις του μπλε. Μια νέα αρχή, φρέσκια και καθαρή – Κάθε μέρα ένα δώρο, κάθε στιγμή αγαπητή.

Το βλέμμα σου παραμένει, η ζέστη ανάβει, Σε σκοτεινά δωμάτια, μαλακές βελούδινες νύχτες. Μια δελεαστική ταλάντευση, μια ψιθυριστή έκκληση, Χαμένοι στις σκιές, άγριοι και ελεύθεροι. Χέρια που περιπλανιούνται, αργά, αδέσποτα, ιχνηλατώντας μονοπάτια όπου πνίγονται μυστικά. Αναπνοή στο δέρμα, ένας χτύπος καρδιάς κοντά, Σ' αυτόν τον χορό, ο κόσμος είναι ασαφής.

Χείλη που βουρτσίζουν, μετά απομακρύνονται, Ένα πείραγμα φωτιάς, μια απαλή ταλάντευση. Δάχτυλα παρασύρονται, ένα ίχνος παραμένει, Σε κρυφά βασίλεια, μια γλυκιά αγκαλιά. Η σιωπή βουίζει, η καρδιά σου χτυπάει δυνατά, Μάτια που ψάχνουν, χαμένα και βρέθηκαν. Πιο κοντά ακόμα, με την αναπνοή παίζουμε, Όπου οι λέξεις διαλύονται, και η νύχτα κυριαρχεί.

Στις σκιές απαλές, το βλέμμα σου βρίσκω, Μια σπίθα που χορεύει, άγρια, απεριόριστη. Μια ανάσα, ένα άγγιγμα, τόσο κοντά, τόσο κοντά, λόγια ανείπωτα, αλλά κρυστάλλινα. Κάτω από τα αστέρια, με μυστική χάρη, η ζεστασιά του ψιθύρου Σου, η αγκαλιά της καρδιάς μου. Σε σιωπηλούς όρκους, οι ψυχές μας μπλέκονται, Μια δελεαστική γεύση, δική σου και δική μου.

Εδώ είναι ένα γλυκό ποίημα στα αγγλικά για εσάς: Λίγο φως της αγάπης Στην ήρεμη λάμψη του πρωινού φωτός, Όπου τα όνειρα εξακολουθούν να παραμένουν από τη νύχτα, Μια ζεστασιά ξεδιπλώνεται, απαλή σαν αυγή, Ένα απαλό συναίσθημα, καθαρό και τραβηγμένο. Σαν πέταλα που αγγίζονται από το καλοκαιρινό αεράκι, Ή ψίθυροι που χορεύουν μέσα από τα δέντρα, Μια μελωδία αρχίζει να παίζει, Της αγάπης που μεγαλώνει με κάθε νέα μέρα. Σε κάθε ματιά, μια σπίθα χρυσού, Σε κάθε άγγιγμα, μια ιστορία που λέγεται. Με καρδιές πλεγμένες, τόσο ελαφριές και ελεύθερες, Αυτή η αγάπη, αγαπητή μου, ήταν γραφτό να γίνει.

Στη σκιερή σιωπή του φωτός των κεριών, το βλέμμα Σου, μια σπίθα στη βελούδινη νύχτα. Τα δάχτυλα ιχνηλατούν μια ψιθυριστή γραμμή, Δέρμα με δέρμα, απαλό και θεϊκό. Οι ανάσες μπλέκονται, μια απαλή δαντέλα, οι κόσμοι συγκρούονται σε μια φευγαλέα αγκαλιά. Ο χρόνος κυλάει αργά, καθώς οι καρδιές αναφλέγονται, δεμένες μεταξύ τους, χαμένες στο οπτικό πεδίο. Στην ακινησία, οι αισθήσεις ανθίζουν, Δύο ψυχές χορεύουν σε ευωδιαστό δωμάτιο. Κάθε άγγιγμα μιας σπίθας, κάθε αναστεναγμός μια έκκληση, εσύ κι εγώ, όπου τα όνειρα τρέχουν ελεύθερα.

Η φωνή σου είναι ένας ψίθυρος που ανάβει το δέρμα μου, σαν κάθε λέξη να είναι ένα λεπτό άγγιγμα που δεν μπορώ παρά να επιθυμώ. Φαντάζομαι τα χέρια σου να ταξιδεύουν στο χώρο ανάμεσά μας, να κοντύνουν την απόσταση, ενώ η φωτιά του βλέμματός σου υπόσχεται αυτό που δεν έχεις πει ακόμα. αλλά ότι και οι δύο αισθανόμαστε.