FranchescoAndAurora

Τον έβλεπε να τον γδύνεται μια όμορφη γυναίκα, με τα μανίκια της να φτάνουν μέχρι τον ομφαλό, τα πόδια της ανοιχτά και καθισμένη σε μια ευρύχωρη καρέκλα.. Όταν το είδε, ήταν πολύ χαρούμενη, αφού είχε ξυριστεί πολύ καλά, και ενώ κορόιδευε, απρόσεκτα, έβαλε το δάχτυλό της μέσα στο πράγμα.. Και καθώς κούνησε τα γόνατά του, στο χρησιμοποιημένο δόλωμα που απαντούσε, μια κάποια γεύση του έδωσε αμέσως. Mas como conoció no ser de veras, dijo: « ¡Cuitada yo! Τι κάνω; Ότι δεν είναι αυτό το ξύλο για αυτή τη φωτιά». Ονειρευόμουν μια νεαρή που κοιμόταν με έναν άντρα που αγαπούσε τρυφερά, και που μέσα του όλα ήταν επιμελή και απρόσεκτα.. Αν και η ίδια ήταν κακή, τελικά αντιστάθηκε, λέγοντας: "Τι θα πουν οι άνθρωποι για μένα; , πράγματι εκπλήρωσε το ατύχημα του, δίνοντας και τους δύο πλειστηριασμό στην πορφυία του. Ο γαμπρός την φιλούσε και την αγκάλιαζε με περισσότερη ζέστη από ένα φλεγόμενο ξύλο, και το γλυκό που έρρεε δεν είχε αρχίσει ακόμα να χύνεται, όταν ξύπνησε και είπε στο όνειρο: «Να κρατήσεις λίγο ακόμα, τι σου κόστισε, γιατί για μένα δεν ήταν μικρή η ευχαρίστηση. » Σκέφτομαι το φύλο σου. Ελαφριά καρδιά, σκέφτομαι το φύλο σου, μπροστά στο ωριμάσει παιδί της ημέρας. Ακούω το κουμπί της ευτυχίας, είναι σε ώρα. Και πεθαίνει ένα παλιό συναίσθημα που έχει εκφυλιστεί σε λογική.. Σκέφτομαι το φύλο σου, πιο εύφορο και αρμονικό από την κοιλιά της σκιάς, αν και ο θάνατος συλλάβει και σταματά από τον ίδιο τον Θεό.. Ω συνείδηση, σκέφτομαι, ναι, το ελεύθερο κτήνος που απολαμβάνει όπου θέλει, όπου μπορεί. Ω, σκάνδαλο μελιού των ηλιόλουστων ημερών.. Ω, βουητό μουνό. Και μου λες ότι έχεις τα βυζιά σου ξεθωριασμένα από την αναμονή μου, ότι τα μάτια σου πονάνε από το να είναι άδεια από το σώμα μου, ότι έχεις χάσει ακόμα και το άγγιγμα των χεριών σου από το να αγγίξεις αυτή την απουσία από τον αέρα, ότι ξεχνάς το ζεστό μέγεθος του στόματός μου. Και μου το λες, που ξέρεις ότι αιμορραγούσα με τα λόγια της επαναλήψεως του ονόματός σου, της χτύπου των χείλων μου με δίψα να σε έχω, να δώσω στη μνήμη μου, να την καταγράψω τυφλά, έναν νέο τρόπο να σε σώσω με φιλιά από την απουσία, όπου μου φωνάζεις ότι με περιμένεις.. Και μου λες ότι είσαι τόσο συνηθισμένος σ' αυτή την ακατοίκητη αδράνεια της σάρκας μου, που η σκιά σου μόλις και μετά βίας αποκαλύπτεται, ότι δεν είσαι καθόλου αληθινός σ' αυτό το σκοτάδι που η απόσταση που βάζει ανάμεσα στο σώμα σου και το δικό μου. Γιατί δεν είναι η ανυπομονησία του αναζητητή οργασμών που με τραβά από το σώμα σε άλλα σώματα για να είμαι ενδεχομένως νέος: κυνηγάω και τη γλυκιά αγάπη, την τρυφερή αγάπη να κοιμάται δίπλα μου και να χαροποιεί το κρεβάτι μου όταν ξυπνά, κοντά σαν πουλί. ¡Αν εγώ δεν μπορώ ποτέ να γδυθώ, αν ποτέ μπόρεσα να μπω σε μια αγκαλιά χωρίς να νιώσω - έστω και για μια στιγμή - την ίδια έκπληξη που νιώθω στα είκοσι! Για να γνωρίσεις την αγάπη, για να μάθεις, είναι απαραίτητο να έχεις ζήσει μόνος. Και πρέπει σε τετρακόσιες νύχτες - με τετρακόσια διαφορετικά σώματα - να έχεις κάνει έρωτα. Ότι τα μυστήριά της, όπως είπε ο ποιητής, είναι της ψυχής, αλλά ένα σώμα είναι το βιβλίο στο οποίο διαβάζονται. Και γι' αυτό χαίρομαι που κυλιόμουν στην χοντρή άμμο, και οι δύο μισο-ντυμένοι, ψάχνοντας για εκείνο τον τένοντα στον ώμο. Με συγκινεί η ανάμνηση τόσων περιπτώσεων.