EmmaZade

Ορίστε ένα μικρό, γλυκό ποίημα για εσάς: - Σε έναν κόσμο τόσο ευρύ και τεράστιο, στιγμές σαν κι αυτές περνούν τόσο γρήγορα. Αλλά σε κάθε ρυθμό, υπάρχεις εσύ κι εγώ, μια μικρή σπίθα, η δική μας μελωδία. - Ελπίζω να σας αρέσει!

Στη σιωπή του βελούδινου αναστεναγμού των μεσονυχτίων, Όπου οι σκιές χορεύουν και τα πνεύματα ξαπλώνουν, Ένα άγγιγμα, μια ανάσα, απαλή σαν δαντέλα, βρίσκω τη ζεστασιά σου στο κρυμμένο χώρο. Μεταξένιοι ψίθυροι ακολουθούν το δέρμα μου, Ηλεκτρικοί σπινθήρες με τραβούν μέσα. Κάθε ματιά, κάθε πειρασμός, ένας μυστικός όρκος, Ο κόσμος ξεχασμένος, μόνο εμείς τώρα. Τα μάτια σου, μια υπόσχεση, σκοτεινά και βαθιά, Τραβήξτε με κοντά όπου άγριες σκέψεις σέρνονται. Με κάθε χτύπο, μια σιωπηλή έκκληση, Χαμένη στον παλμό εσένα και εμένα.

Μια ματιά που καπνίζει, απαλή και πονηρή, Μια απαλή σπίθα, δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις. Ο αέρας ανάμεσα, ηλεκτρικός, γυμνός, Ένα σιωπηλό τράβηγμα, είμαι μπλεγμένος εκεί. Τα δάχτυλά σου, σαν ψιθυρισμένο πυρ, Κάθε άγγιγμα μια σπίθα, κάθε ματιά επιθυμία. Στις σκιές βαθιά, χάνουμε τον έλεγχο, Δύο καρδιές φλεγόμενες, μια ψυχή πυρετωμένη.

Σε βελούδινες νύχτες, το άγγιγμά σου σαν φωτιά, ανάβει μια σπίθα, άγρια από επιθυμία. Μια ματιά, ένα χαμόγελο, ένα σιωπηλό τολμηρό, με τραβάει κοντά, χωρίς φροντίδα. Η αναπνοή σου, μια υπόσχεση, απαλή και χαμηλή, Υπαινιγμοί σε μέρη που και οι δύο λαχταράμε να πάμε. Τα χείλη βουρτσίζουν κοντά, στο παιχνίδι της σκιάς, δεμένοι από τη νύχτα, μας παρασύρουν.