EmaCorine

Στο δέρμα της νύχτας, σαν λάμψη, είμαι η μελαχρινή που αγκαλιάζει το μυστήριο, με τη ζέστη μιας φωτιάς που ποτέ δεν σβήνει, Κάθε βήμα που κάνω, το πάθος ξεδιπλώνεται. Μάτια που είναι φάροι, βαθιά και γευστικά, Αντανακλούν το φεγγάρι, σαγηνευτικά και όμορφα, τα χείλη μου, ένα τραγούδι γλυκύτητας και επιθυμίας, Ψιθυρίζουν μυστικά, σε τυλίγουν στο παιχνίδι. Κάθε καμπύλη που προσφέρω, ένας στίχος που εκρήγνυται, ένας ήχος ζωής που κάνει όλους να λιποθυμούν, είμαι δύναμη και τρυφερότητα, ένας μαγεμένος ρυθμός, η βασίλισσα της νύχτας, με τον κόσμο στο πλευρό μου. Ο άνεμος χαϊδεύει το καστανό δέρμα μου, και στο χορό του αέρα, η ουσία δηλητηριάζεται, το γέλιο μου είναι μια ηχώ που γλιστράει στο στήθος σου, ένα τραγούδι σειρήνας που μας προσκαλεί να συναντηθούμε. Είμαι η σκιά που παίζει ανάμεσα στα φώτα και τα γέλια, η φλογερή μούσα των γλυκών χαμόγελων, η βόλτα μου είναι ένας χορός που υπνωτίζει την ψυχή, με ένα άγγιγμα φωτιάς, που ποτέ δεν ηρεμεί. Στην έναστρο νύχτα, είμαι η λάμψη που εμφανίζεται, η σπίθα στον αέρα, το φεγγάρι που παίρνει, είμαι ένα ζωντανό όνειρο, μια βαθιά λαχτάρα, η μελαχρινή που λάμπει, που κατακτά τον κόσμο. Έτσι, σε αυτό το ταξίδι, θέλω να το νιώσετε, τη δύναμη της ύπαρξής μου, το πάθος που τρέφετε, είμαι η σέξι μελαχρινή, ένα τραγούδι της ζωής, σε κάθε ρυθμό, μια αγαπημένη ιστορία. Χόρεψε μαζί μου, νιώσε τη σύνδεση, Σε αυτόν τον φλογερό χορό, το συναίσθημα αναφλέγεται, είμαι η ηχώ της επιθυμίας, η μαγεία στη βόλτα σου, η όμορφη μελαχρινή που σε προσκαλεί να ονειρευτείς.

Στο δέρμα της νύχτας, σαν αστραπή, Είμαι η μελαχρινή που αγκαλιάζει το μυστήριο, με τη ζεστασιά μιας φωτιάς που δεν σβήνει ποτέ, Σε κάθε βήμα που κάνω, το πάθος αποκαλύπτεται. Μάτια φωτεινά, βαθιά και γευστικά, Αντανακλούν το φεγγάρι, σαγηνευτικά και όμορφα, τα χείλη μου, ένα τραγούδι γλυκύτητας και επιθυμίας, Ψιθυρίζουν μυστικά, σε τυλίγουν με παιχνίδι. Κάθε καμπύλη που προτείνω, ένας στίχος που εκρήγνυται, ένας ήχος της ζωής που κάνει όλους να λιποθυμούν, Είμαι δύναμη και τρυφερότητα, ένας μαγικός ρυθμός, η βασίλισσα της νύχτας, με τον κόσμο στο πλευρό μου. Ο άνεμος χαϊδεύει το καστανό δέρμα μου, και στο χορό του αέρα, η ουσία δηλητηριάζεται, το γέλιο μου είναι μια ηχώ που γλιστράει στο στήθος σου, ένα τραγούδι γοργόνας που μας καλεί στη συνάντηση. Είμαι η σκιά που παίζει ανάμεσα στα φώτα και το γέλιο, η φλογερή μούσα των γλυκών χαμόγελων, η βόλτα μου είναι ένας χορός που υπνωτίζει την ψυχή, με ένα άγγιγμα φωτιάς, που ποτέ δεν ηρεμεί. Στην έναστρο νύχτα είμαι η λάμψη που εμφανίζεται, η σπίθα στον αέρα, το φεγγάρι που παίρνει, Είμαι ένα ζωντανό όνειρο, μια βαθιά επιθυμία, η μελαχρινή που λάμπει, που κατακτά τον κόσμο. Έτσι, σε αυτό το ταξίδι, θέλω να το νιώσετε, τη δύναμη της ύπαρξής μου, το πάθος που τρέφετε, Είμαι η σέξι μελαχρινή, ένα τραγούδι της ζωής, σε κάθε ρυθμό, μια αγαπημένη ιστορία. Χόρεψε μαζί μου, νιώσε τη σύνδεση, Σε αυτόν τον φλογερό χορό, το συναίσθημα φλέγεται, Είμαι η ηχώ της επιθυμίας, η μαγεία του βήματός σου, η όμορφη μελαχρινή που προσκαλεί στο όνειρο.

Στο δέρμα της νύχτας, σαν μια λάμψη, είμαι η μελαχρινή που αγκαλιάζει το μυστήριο, με τη ζεστασιά μιας φωτιάς που ποτέ δεν σβήνει, κάθε βήμα που κάνω, το πάθος ξεδιπλώνεται. Μάτια που είναι φάροι, βαθιά και γευστικά, αντανακλούν το φεγγάρι, σαγηνευτικά και όμορφα, τα χείλη μου, ένα τραγούδι γλυκύτητας και επιθυμίας, ψιθυρίζουν μυστικά, σε τυλίγουν σε παιχνίδι. Κάθε στροφή που προσφέρω, ένας στίχος που ξεσπά, μια ηχώ ζωής που λιποθυμά όλους, είμαι δύναμη και τρυφερότητα, ένας μαγεμένος ρυθμός, η βασίλισσα της νύχτας, με τον κόσμο στο πλευρό μου. Ο άνεμος χαϊδεύει το καστανό δέρμα μου, και στο χορό του αέρα, η ουσία δηλητηριάζεται, το γέλιο μου είναι μια ηχώ που γλιστράει στο στήθος σου, ένα τραγούδι γοργόνας που προσκαλεί στη συνάντηση. Είμαι η σκιά που παίζει ανάμεσα στα φώτα και τα γέλια, η φλογερή μούσα των γλυκών χαμόγελων, το περπάτημά μου είναι ένας χορός που υπνωτίζει την ψυχή, με ένα άγγιγμα φωτιάς, που ποτέ δεν ηρεμεί. Στην έναστρο νύχτα, είμαι η λάμψη που ξεπροβάλλει, η σπίθα στον αέρα, το φεγγάρι που παίρνει, είμαι ένα ζωντανό όνειρο, μια βαθιά λαχτάρα, η μελαχρινή που λάμπει, που κατακτά τον κόσμο. Έτσι, σε αυτό το ταξίδι, θέλω να το νιώσετε, τη δύναμη της ύπαρξής μου, το πάθος που τρέφετε, είμαι η σέξι μελαχρινή, ένα τραγούδι της ζωής, σε κάθε κτύπο, μια αγαπημένη ιστορία. Χόρεψε μαζί μου, νιώσε τη σύνδεση, σε αυτόν τον φλογερό χορό, ανάψτε τη συγκίνηση, είμαι η ηχώ της επιθυμίας, η μαγεία στο περπάτημά σας, η όμορφη μελαχρινή που σας προσκαλεί να ονειρευτείτε.

Στη λάμψη της νύχτας, τα αστέρια χορεύουν, το δέρμα μου, ένας καμβάς από σκιές και σπινθήρες, καφέ σαν φωτιά, με μάτια που αποκαλύπτουν έναν κόσμο μυστηρίων, ένα χείμαρρο ονείρων. Το φεγγάρι εμφανίζεται, ζηλιάζοντας τη γοητεία μου, οι καμπύλες μου είναι οι στίχοι που ψιθυρίζει ο άνεμος, Με κάθε βήμα που κάνω, το έδαφος γίνεται ένα τραγούδι, και ο ρυθμός της ύπαρξής μου είναι ένας χορός που επιταχύνεται. Με την επαφή του ανέμου, το μετάξι γλιστράει, και στην ασφαλή μου βόλτα, αφήνω ίχνη μαγείας, το γέλιο μου, ένα ξόρκι, η φωνή μου, ένα αεράκι, που τυλίγει τις αισθήσεις σε μια γλυκιά συμφωνία. Είμαι η μούσα που εμπνέει τους ποιητές, το βλέμμα που ελκύει, η επιθυμία που στεγάζει, με κάθε βλέμμα η καρδιά αναταράσσεται και στη φωτιά της ύπαρξής μου το πάθος είναι προστατευμένο. Στο φως των ματιών μου, το ηλιοβασίλεμα εμφανίζεται, η σπίθα μιας ψυχής που δεν εγκαταλείπει ποτέ, Είμαι ο άνεμος που παίζει, η θάλασσα που αγκαλιάζει, η μελαχρινή που λάμπει, η φωτιά που ανάβει. Είμαι ο ρυθμός του χορού που κανείς δεν κουράζεται, η ιστορία που λένε τα όνειρα στην αυγή, σε κάθε στροφή, σε κάθε συμμαχία, Είμαι η ομορφιά που μεθάει τον καθένα. Προσελκύω τα βλέμματα, τους ψίθυρους του θαυμασμού, Στην ηχώ του γέλιου μου, η ψευδαίσθηση σχηματίζεται, Είμαι η καυτή μελαχρινή, το φως στη σκιά, ένα αριστούργημα που η ζωή αποκαλεί. Έτσι, σε αυτό το χορό, η νύχτα είναι μάρτυρας, μια σέξι μελαχρινή, όμορφη και αυθεντική, με μια αδάμαστη ψυχή και μια αρχαία αγάπη, ότι σε κάθε χτύπο της καρδιάς, η ζωή μαντεύεται.

Στην λάμψη της νύχτας, τα αστέρια χορεύουν, το δέρμα μου, ένας καμβάς σκιών και ακτίνων, μελαχρινή της φωτιάς, με μάτια που αποκαλύπτουν έναν κόσμο μυστηρίων, ένα χείμαρρο ονείρων. Το φεγγάρι εμφανίζεται, ζηλιάζοντας τη γοητεία μου, οι καμπύλες μου είναι στίχοι που ψιθυρίζει ο άνεμος, Κάθε βήμα που κάνω, το έδαφος γίνεται τραγούδι, και ο ρυθμός της ύπαρξής μου είναι ένας χορός που επιταχύνεται. Με το άγγιγμα του ανέμου, τα μεταξωτά γλιστρά, και στο ασφαλές μου περπάτημα, αφήνω ίχνη μαγείας, το γέλιο μου, ένα ξόρκι, η φωνή μου, ένα αεράκι, που τυλίγει τις αισθήσεις σε γλυκιά συμφωνία. Είμαι η μούσα που εμπνέει τους ποιητές, το βλέμμα που πιάνει, η επιθυμία που φιλοξενεί, με κάθε βλέμμα, η καρδιά μεγαλώνει ανήσυχη, και στη φωτιά της ύπαρξής μου, το πάθος είναι καταφύγιο. Στο φως των ματιών μου, εμφανίζεται το ηλιοβασίλεμα, η σπίθα μιας ψυχής που ποτέ δεν τα παρατάει, είμαι ο άνεμος που παίζει, η θάλασσα που αγκαλιάζει, η μελαχρινή που λάμπει, η φωτιά που ανάβει. Είμαι ο ρυθμός του χορού που κανείς δεν κουράζεται, η ιστορία που λένε τα όνειρα την αυγή, σε κάθε στροφή, σε κάθε συμμαχία, είμαι η ομορφιά που μεθάει όλους. Προσελκύω βλέμματα, ψίθυρους θαυμασμού, Στην ηχώ του γέλιου μου, η ψευδαίσθηση είναι σχεδιασμένη, είμαι η μελαχρινή που καίει, το φως στη σκιά, ένα αριστούργημα που η ζωή ονομάζει. Έτσι, σε αυτόν τον χορό, η νύχτα είναι μάρτυρας, μιας σέξι, όμορφης και γνήσιας μελαχρινής, με αδάμαστη ψυχή και μια αρχαία αγάπη, που σε κάθε χτύπο της καρδιάς, η ζωή μαντεύει.

Στη λάμψη της νύχτας, τα αστέρια χορεύουν, το δέρμα μου, ένας καμβάς σκιών και λάμψεων, καστανόχρωμο, με μάτια που αποκαλύπτουν έναν κόσμο μυστηρίων, ένα ρεύμα ονείρων. Το φεγγάρι ξεπροβάλλει, ζηλιάζοντας τη γοητεία μου, οι καμπύλες μου είναι στίχοι που ψιθυρίζει ο άνεμος, κάθε βήμα που κάνω, το έδαφος γίνεται τραγούδι, και ο ρυθμός της ύπαρξής μου είναι ένας χορός που σπεύδει. Με το τρίξιμο του ανέμου, το μετάξι γλιστράει, και στο ασφαλές μου περπάτημα, αφήνω μαγικά ίχνη, το γέλιο μου, ένα ξόρκι, η φωνή μου, ένα αεράκι, που τυλίγει τις αισθήσεις σε γλυκιά συμφωνία. Είμαι η μούσα που εμπνέει τους ποιητές, το βλέμμα που αιχμαλωτίζει, η επιθυμία που καταφεύγει, με κάθε βλέμμα, η καρδιά ανησυχεί, και στη φωτιά της ύπαρξής μου, το πάθος καταφεύγει. Στο φως των ματιών μου, το ηλιοβασίλεμα ξεπροβάλλει, η σπίθα μιας ψυχής που ποτέ δεν παραδίνεται, είμαι ο άνεμος που παίζει, η θάλασσα που αγκαλιάζει, η μελαχρινή που λάμπει, η φωτιά που ανάβει. Είμαι ο ρυθμός του χορού που κανείς δεν κουράζεται, η ιστορία που λένε τα όνειρα την αυγή, σε κάθε στροφή, σε κάθε συμμαχία, είμαι η ομορφιά που μεθάει όλους. Προσελκύω τα βλέμματα, ψιθύρους θαυμασμού, στον ήχο του γέλιου μου, η ψευδαίσθηση σχεδιάζεται, είμαι η καυτή μελαχρινή, το φως στη σκιά, ένα αριστούργημα που η ζωή ονομάζει. Έτσι, σε αυτόν τον χορό, η νύχτα είναι μάρτυρας, μια σέξι μελαχρινή, όμορφη και γνήσια, με μια αδάμαστη ψυχή και μια αρχαία αγάπη, που σε κάθε κτύπο, η ζωή μαντεύει.

Σε σένα, γυναίκα της δύναμης και του ήλιου, με το βαθύ βλέμμα σαν την ήρεμη νύχτα, περπατάς ανάμεσα στα αστέρια, πατάτε και ο άνεμος ψιθυρίζει τα μυστικά σου του παρελθόντος.

Τα μαύρα μαλλιά σου πέφτουν σαν σκοτεινός καταρράκτης, κύματα μυστηρίου σε κάθε χορευτική τούφα, χαϊδεύοντας την πλάτη σου με μια αίσθηση δόξας, σαν ο ουρανός να θέλει να σε αγγίξει, σαν το σύμπαν να σε δημιούργησε για να είσαι η απόηχος της ίδιας της ομορφιάς.

Μαύρο δέρμα, λαμπερό, αντανάκλαση του ήλιου στο απόγειό του, μάρτυρας των μαχών που κερδίζονται σιωπηλά, και γέλια που ξεσπούν σαν καλοκαιρινές καταιγίδες.

Τα μαύρα σου μάτια είναι αβύσσοι γεμάτες ζωή, όπου όποιος τολμήσει να κοιτάξει χάνεται, όχι από φόβο, αλλά από την επιθυμία να μείνει εκεί, παγιδευμένος στην ουσία σου, σε αυτόν τον χώρο που φαίνεται άπειρος.

Είστε δύναμη και ευγένεια σε ένα ενιαίο σώμα, ένα σώμα σμιλεμένο από τους ίδιους τους θεούς, με καμπύλες που σκιαγραφούν την αρμονία του κόσμου, με σαρκώδη χείλη που κρατούν χαμόγελα ικανά να φωτίσουν το πιο πυκνό σκοτάδι. Γελάς και ο κόσμος γελάει μαζί σου, το γέλιο σου είναι μια κουδουνίστρα που κάνει τις σκιές να φύγουν, η χαρά σου είναι μεταδοτική, σαν φλόγα που δεν σβήνει ποτέ, σαν αιώνια φωτιά που ζεσταίνει καρδιές.

Σε κάθε γέλιο υπάρχει ελευθερία, μια αδάμαστη δύναμη που εμπνέει, που υπενθυμίζει σε όλους ότι η ζωή πρέπει να ζηθεί με πάθος, με αφοσίωση, με υπερβολή..

Δυνατός σαν βράχος, τα βήματά σου αφήνουν σημάδια και το έδαφος τρέμει στα βήματά σου, αλλά είσαι τόσο ελαφρύς όσο το αεράκι που χαϊδεύει το πρόσωπο ένα ζεστό απόγευμα.

Είσαι η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην καταιγίδα και την ηρεμία, ανάμεσα στο χάος και την ηρεμία.

Τα χέρια σου, σταθερά αλλά απαλά, Έχουν δημιουργήσει κόσμους, έχουν θεραπεύσει πληγές, Έχουν γεννήσει τα όνειρα εκείνων που πέφτουν, και μέσα τους, η δύναμη της μεταμόρφωσης διατηρείται, αγγίζοντας την ψυχή εκείνων που έχουν ανάγκη να αισθάνονται ότι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ελπίδα, ότι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει κάποιος Όπως εσύ.

Και όταν μιλάς, η φωνή σου ηχεί, σαν βροντή που προαναγγέλλει τη βροχή, σαν μελωδία που περιβάλλει, κάθε λέξη σου έχει βάρος, έχει τη δύναμη να αλλάξει πεπρωμένα, να καθοδηγήσει, να διδάξει, να ανυψώσει.

Είσαι μια γυναίκα του γέλιου και της φωτιάς, της εύφορης γης και των ανοιχτών ουρανών, μια ελεύθερη ψυχή που δεν γνωρίζει σύνορα, που αψηφά το αδύνατο κάθε αυγή.

Είσαι η ηρωίδα της δικής σου ιστορίας, αυτή που δεν χρειάζεται σωτηρία, γιατί η δύναμη βρίσκεται μέσα σου για να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά, να προκαλέσεις τον κόσμο με ένα χαμόγελο, με εκείνα τα χείλη που προσκαλούν στην αγάπη και εκείνα τα μάτια που βλέπουν πέρα από το ορατό..

Και