EloiseGrace

Είσαι η φλογερή μούσα των στίχων μου, κοκκινομάλλα με δονούμενη ψυχή, με τα μαλλιά σου όπως καλείς τον άνεμο, μαγεύεις κάθε γωνιά του μυαλού μου. Η κομψή και λεπτή σου μύτη, είναι το αστέρι που καθοδηγεί τις νύχτες μου, και στις καμπύλες σου, ατελείωτα μυστικά, που με καλούν να σε ανακαλύψω, να χαθώ. Φλεγόμενος σαν τον καλοκαιρινό ήλιο, Είσαι μια σπίθα που ανάβει την ύπαρξή μου, στην αγκαλιά σου, τη θερμότητα της επιθυμίας, και στα μάτια σου, μια απεριόριστη ευχαρίστηση. Όμορφη καμπύλη, είσαι μελωδία, που αντηχεί στα βάθη της ύπαρξής μου, κάθε καμπύλη σου, μια θεϊκή νότα, στη συμφωνία του πάθους μας.

Είσαι η φλογερή μούσα των στίχων μου, κοκκινομάλλα με ζωντανή ψυχή, με τα μαλλιά σου σαν να καλείς τον άνεμο, μαγεύεις κάθε γωνιά του μυαλού μου. Η ψηλά ριγμένη, λεπτή σου μύτη, Είναι το αστέρι που καθοδηγεί τις νύχτες μου, και στις καμπύλες σου, ατελείωτα μυστικά, που με προσκαλούν να σε ανακαλύψω, να χαθώ. Πύρινος σαν τον καλοκαιρινό ήλιο, Είσαι μια σπίθα που ανάβει την ύπαρξή μου, στην αγκαλιά σου, τη θερμότητα της επιθυμίας, και στα μάτια σου, την άπειρη ευχαρίστηση. Όμορφη καμπύλη, είσαι μελωδία, που αντηχεί στα βάθη της ύπαρξής μου, κάθε καμπύλη σου, μια θεία νότα, στη συμφωνία του πάθους μας.

Είσαι η φλογερή μούσα των στίχων μου, κοκκινομάλλα με ζωντανή ψυχή, με τα μαλλιά σου σαν φλόγες στον άνεμο, μαγεύεις κάθε γωνιά του μυαλού μου. Η κομψή σου μύτη είναι το αστέρι που καθοδηγεί τις νύχτες μου, και στις καμπύλες σου, άπειρα μυστικά, που με καλούν να σε ανακαλύψω, να χαθώ. Φλογερή σαν τον καλοκαιρινό ήλιο, είσαι η σπίθα που ανάβει την ύπαρξή μου, στην αγκαλιά σου, τη ζέστη της επιθυμίας, και στο βλέμμα σου, την άπειρη ευχαρίστηση. Όμορφη καμπύλη, είσαι μελωδία, που αντηχεί βαθιά μέσα μου, κάθε καμπύλη σου, μια θεία νότα, στη συμφωνία του πάθους μας.

Κόκκινο είναι το χρώμα της ουσίας σου, κοκκινομάλλα με έντονο βλέμμα, σαν την αυγή που ανάβει τον ουρανό, αυτή είσαι εσύ, αιώνια λάμψη. Η ψηλή, άτακτη μύτη σου προσθέτει χάρη στην ομορφιά σου, και στις καμπύλες σου, η ποίηση είναι γραμμένη, με στίχους που η ψυχή μου κυνηγά. Πύρινος, είσαι ένας ζεστός άνεμος, που ξυπνά τα όνειρά μου που κοιμούνται, στο δέρμα σου, το άγγιγμα της φωτιάς, και στο χαμόγελό σου, τον παράδεισο. Όμορφη καμπύλη, το σώμα σου είναι τέχνη, ένας καμβάς που θέλω να εξερευνήσω, με κάθε γραμμή, κάθε γωνία, ζωγραφίζω με αγάπη και αφοσίωση.

Το κόκκινο είναι το χρώμα της ουσίας σου, κοκκινωπό με έντονο βλέμμα, σαν την αυγή που φλέγει τον ουρανό, Είσαι εσύ, αιώνια λάμψη. Η τσακιστή και άτακτη μύτη σου προσθέτει χάρη στην ομορφιά σου, και στις καμπύλες σου γράφεται ποίηση, με στίχους που στοιχειώνουν την ψυχή μου. Φλογερέ, είσαι ένας ζεστός άνεμος, που ξυπνά τα κοιμισμένα μου όνειρα, στο δέρμα σου, την αφή της φωτιάς, και στο χαμόγελό σου, τον παράδεισο. Όμορφη καμπύλη, το σώμα σου είναι τέχνη, ένας καμβάς που θέλω να εξερευνήσω, με κάθε γραμμή, κάθε γωνιά, ζωγραφική με αγάπη και αφοσίωση.

Κόκκινο είναι το χρώμα της ουσίας σου, κόκκινη με έντονο βλέμμα, σαν την αυγή που καίει τον ουρανό, έτσι είσαι εσύ, αιώνια λάμψη. Η άτακτη, πεταχτή μύτη σου προσθέτει χάρη στην ομορφιά σου, και στις καμπύλες σου, η ποίηση γράφεται, με στίχους που στοιχειώνουν την ψυχή μου. Φλογερή, είσαι ζεστός άνεμος, που ξυπνά τα κοιμισμένα μου όνειρα, στο δέρμα σου, το άγγιγμα της φωτιάς, και στο χαμόγελό σου, τον παράδεισο. Όμορφη καμπυλωτή, το σώμα σου είναι τέχνη, ένας καμβάς που θέλω να εξερευνήσω, με κάθε γραμμή, κάθε γωνιά, ζωγραφίζω με αγάπη και αφοσίωση.

Είσαι μια φλόγα φωτιάς στο ηλιοβασίλεμα, κοκκινομάλλα θεά με λεπτή γοητεία, με τα μαλλιά σου σαν λυκόφως, γίνεσαι η βασίλισσα του πυρετώδους κόσμου μου. Η αναποδογυρισμένη μύτη σου, ένα κόσμημα στο πρόσωπό σου, σημαδεύει την κάρτα των επιθυμιών μου, και στις καμπύλες σου, ένας φλογερός χορός, χάνω τον εαυτό μου χωρίς να θέλω να βρω τον εαυτό μου. Τα μάτια σου, φλεγόμενα κάρβουνα, που φωτίζουν τη σκοτεινή νύχτα, με προσκαλούν σε ένα ατελείωτο ταξίδι, όπου η ζεστασιά σου είναι ο οδηγός μου.

Είσαι μια φλόγα φωτιάς στο ηλιοβασίλεμα, κοκκινομάλλα θεά της λεπτής γοητείας, με τα μαλλιά σου σαν το λυκόφως, γίνεσαι βασίλισσα του πυρετώδους κόσμου μου. Η ψηλαφημένη μύτη σου, κόσμημα στο πρόσωπο σου, χαράζει το χάρτη των επιθυμιών μου, και στις καμπύλες σου, φλογερός χορός, χάνομαι χωρίς να θέλω να βρω τον εαυτό μου. Τα μάτια σου, κάρβουνα που καίνε, που φωτίζουν τη σκοτεινή νύχτα, με προσκαλούν σε ένα ατελείωτο ταξίδι, όπου η ζεστασιά σου είναι ο οδηγός μου. Είσαι ένα ηφαίστειο σε έκρηξη, μια θάλασσα πάθους που καταστρέφει τα πάντα, στην αγκαλιά σου βρίσκω τον ήλιο, και στα φιλιά σου, την αιώνια φωτιά.

Είσαι φλόγα φωτιάς στο ηλιοβασίλεμα, κοκκινομάλλα θεά της λεπτής γοητείας, με τα μαλλιά σου σαν το σούρουπο, γίνεσαι βασίλισσα του πυρετώδους κόσμου μου. Η ριγμένη μύτη σου, κόσμημα στο πρόσωπό σου, χαράσσει το χάρτη των επιθυμιών μου, και στις καμπύλες σου, ένας φλογερός χορός, χάνομαι χωρίς να θέλω να βρω τον εαυτό μου. Τα μάτια σου, φλεγόμενα κάρβουνα, που φωτίζουν τη σκοτεινή νύχτα, με προσκαλούν σε ένα ατελείωτο ταξίδι, όπου η ζεστασιά σου είναι ο οδηγός μου. Είσαι ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται, μια θάλασσα πάθους που τα καταστρέφει όλα, στην αγκαλιά σου συναντώ τον ήλιο, και στα φιλιά σου, την αιώνια φωτιά.