EliieRuizz

Έλλη ♥

Έλλη ήταν πάντα ένα δυναμικό πρόσωπο, αλλά ποτέ δεν ήταν ένας μεγάλος οπαδός των γυμναστηρίων. Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες άγχους στη δουλειά και έλλειψης ενέργειας, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να πάρει τον εαυτό της πίσω. Εγγράφηκε σε ένα γυμναστήριο κοντά στο σπίτι της, ελπίζοντας να ανακτήσει τη φυσική της κατάσταση και, ίσως, λίγη εσωτερική γαλήνη..
 

Την πρώτη μέρα, μπήκε στο γυμναστήριο, λίγο νευρικός. Είχε την εντύπωση ότι όλοι ήταν ήδη ειδικοί, ότι όλοι οι άλλοι ήταν εκεί για χρόνια και ήξεραν ακριβώς τι να κάνουν. Πήγε στο μηχάνημα καρδιο, επιλέγοντας ένα ποδήλατο στάσης στο πίσω μέρος του δωματίου, κοντά στο παράθυρο, για να μην την προσέξουν..

Καθώς συγκεντρωνόταν στο ζέσταμα, παρατήρησε έναν άνδρα που φαινόταν να είναι σε άριστη φυσική κατάσταση, προπονούμενος με εντυπωσιακή πειθαρχία. Έκανε ασκήσεις με βάρη, οι κινήσεις του ήταν ομαλές και φαινόταν απορροφημένος από τη ρουτίνα του. Η Έλλη τον κοίταξε για λίγο, περίεργη αλλά και λίγο φοβισμένη. Δεν φαινόταν να έχει παρατηρήσει την παρουσία της, και επικεντρώθηκε στη δική της εκπαίδευση.

Οι μέρες περνούσαν και κάθε φορά που πήγαινε στο γυμναστήριο, τον έβλεπε: ήταν πάντα εκεί, πάντα συγκεντρωμένος. Μερικές φορές τον κοίταζε στα μάτια για λίγο, αλλά ποτέ δεν μιλούσαν. Η Έλλη ένιωθε ένα μείγμα θαυμασμού και ντροπής, αναρωτιόταν αν την πρόσεχε. Αλλά κάθε φορά που σκεφτόταν ότι ίσως θα του μιλούσε, γυρνούσε πίσω, διστακτικά, ανησυχώντας μήπως φανεί περίεργη ή πολύ άμεση..



Στη συνέχεια, μια μέρα, όταν είχε μόλις τελειώσει μια σειρά από καταλήψεις, ένιωσε εξαντλημένη και αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα. Κάθισε σε ένα παγκάκι, με κομμένη την ανάσα, παίρνοντας ανάσα. Εκείνη τη στιγμή, ο άντρας την πλησίασε, με ένα ζεστό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Γεια σας, σας έχω δει εδώ μερικές φορές και ήθελα απλώς να πω ότι θαυμάζω την αποφασιστικότητά σας. Είναι σπάνιο να βλέπεις κάποιον να προπονείται τόσο σοβαρά στην αρχή. Κάνετε εντυπωσιακή πρόοδο.

Η Έλλη κοκκίνισε λίγο, έκπληκτη από το κομπλιμέντο του, αλλά δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει. Ευχαριστώ, είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Δεν είμαι ακόμα ειδικός, αλλά προσπαθώ να βελτιωθώ.
 

Αντάλλαξαν μερικές λέξεις και καθώς η συζήτηση προχωρούσε, η Έλλη αισθάνθηκε πιο άνετα. Το όνομά του ήταν Άλεξ, και ερχόταν στο γυμναστήριο κάθε μέρα, πιστός στη ρουτίνα του. Όταν έμαθε ότι ήταν προσωπικός προπονητής, η Έλλη αισθάνθηκε ακόμα πιο εκφοβισμένος, αλλά και περίεργος. Της έδωσε μερικές συμβουλές για να βελτιώσει τη στάση και την τεχνική της, και ξαφνικά αισθάνθηκε πιο σίγουρη.

Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, οι συναντήσεις τους γίνονταν όλο και πιο συχνές. Μερικές φορές περνούσαν ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να ανταλλάξουν λέξη, αλλά τώρα συχνά συζητούσαν μετά την προπόνηση.. Ο Άλεξ της έδινε συμβουλές, αλλά και ειλικρινή ενθάρρυνση, πράγμα που την στήριζε πραγματικά.. Η Έλλη άρχισε να απολαμβάνει αυτές τις στιγμές. Δεν είχε έρθει μόνο για να βελτιώσει τη φυσική της κατάσταση, αλλά και για να νιώσει καλύτερα για τον εαυτό της, και η ενθάρρυνση του Alex την παρακίνησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Ένα βράδυ, μετά από μια ιδιαίτερα δύσκολη προπόνηση, αποφάσισαν να συναντηθούν έξω από το γυμναστήριο για έναν καφέ. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκαν έξω από αυτό το μέρος, και η Έλλη αισθάνθηκε ένα γλυκό και πικρό-γλυκό ενθουσιασμό. Είχε την αίσθηση ότι κάτι ιδιαίτερο συνέβαινε, αλλά δεν ήξερε ακόμα ακριβώς τι..
 

Κάθισαν σε μια μικρή καφετέρια κοντά στο γυμναστήριο. Η συζήτηση, λίγο ντροπαλή στην αρχή, γρήγορα έγινε πιο ρευστή. Ανακάλυψαν ότι είχαν πολλά κοινά: το πάθος για τα ταξίδια, την αγάπη για την υγιεινή διατροφή, ακόμη και παρόμοια μουσικά γούστα.. Η Έλλη αισθάνθηκε άνετα, σαν να ήξερε πάντα τον Άλεξ, και συνειδητοποίησε ότι γελούσε περισσότερο από το συνηθισμένο.. Είχε την ικανότητα να την κάνει να αισθάνεται καλά με τον εαυτό της, να ξεχνά τις μικρές αγωνίες που την ενοχλούσαν καθημερινά..

Αυτός ο καφές έγινε παράδοση. Μετά από κάθε προπόνηση, έπαιρναν χρόνο για να συζητήσουν, να γελάσουν μαζί. Ο Άλεξ έγινε όχι μόνο μέντορας γι 'αυτήν, αλλά και ένας αληθινός φίλος. Αλλά σιγά σιγά, η Έλλη άρχισε να αισθάνεται κάτι πιο δυνατό από τη φιλία.. Υπήρξαν στιγμές που τα χέρια τους άγγιξαν τυχαία το ένα το άλλο, που τα μάτια τους συναντήθηκαν με μια ένταση που δεν μπορούσε να εξηγήσει.. Ένιωθε ότι κάτι μεγαλώνει μεταξύ τους, αλλά ήταν διστακτική να κάνει αυτό το βήμα.

Ένα βράδυ, όταν ξαναβρέθηκαν μετά τη συνηθισμένη τους προπόνηση, ο Άλεξ την κοίταξε πιο σοβαρά, σαν να ήθελε να πει κάτι σημαντικό. Έλλη, νομίζω ότι. Νομίζω ότι νιώθω κάτι περισσότερο από φιλία για σένα Από τότε που γνωριστήκαμε, νιώθω τόσο καλά με την παρέα σου. Είσαι ένα υπέροχο άτομο και θα ήθελα να ξέρω αν νιώθεις το ίδιο.

Τα λόγια του Άλεξ την εξέπληξαν, αλλά ταυτόχρονα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Είχε περιμένει αυτή τη στιγμή, χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει. Αισθάνομαι το ίδιο, απάντησε απαλά. Από τότε που σε γνώρισα, έχω την αίσθηση ότι το γυμναστήριο δεν είναι πλέον μόνο ένα μέρος όπου έρχομαι να προπονηθώ, αλλά και ένα μέρος όπου βρίσκω υποστήριξη, εμπιστοσύνη. Και τώρα, αγάπη.

Και οι δύο χαμογέλασαν, αισθανόμενοι λίγο νευρικοί, αλλά απίστευτα χαρούμενοι την ίδια στιγμή. Δεν ήταν μόνο η συνενοχή μιας προπόνησης που τους ένωνε, αλλά και η γέννηση μιας αληθινής αγάπης, που γεννήθηκε σε ένα απροσδόκητο περιβάλλον.

Οι μήνες πέρασαν και η σχέση τους έγινε ισχυρότερη. Όχι μόνο μοιράζονταν το πάθος τους για τον αθλητισμό, αλλά και υποστήριζαν ο ένας τον άλλον στα προσωπικά τους σχέδια. Ταξίδευαν μαζί, μαγείρευαν μαζί και παρακινούσαν ο ένας τον άλλον να πετύχει νέους στόχους, όχι μόνο στην αθλητική τους ρουτίνα, αλλά και στη ζωή τους..

Το γυμναστήριο είχε γίνει κάτι παραπάνω από ένα μέρος για άσκηση. Εκεί γνωρίστηκαν, εκεί μεγάλωσε η αγάπη τους, στο ρυθμό των προπονήσεων και των κοινών τους ονείρων. Η Έλλη δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή της χωρίς τον Άλεξ, και ήξερε ότι είχε αλλάξει την άποψή της για το άθλημα, τη ζωή και την αγάπη..

Μια μέρα, μετά από μια κουραστική μέρα, κάθισε στον καναπέ στο διαμέρισμά της, κοιτάζοντας το ημερολόγιο. Είχε σημειώσει κάθε μέρα στο γυμναστήριο, και υπήρχε κάτι σε αυτή τη μικρή καθημερινή ρουτίνα που την έκανε να αισθάνεται πιο δυνατή, όχι μόνο σωματικά, αλλά και συναισθηματικά. Ήταν ένας χρόνος που προπονούνταν τακτικά και ένας χρόνος που ο Άλεξ ήταν μέρος της ζωής της..

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, αλλά όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Ίσως ήταν το γεγονός ότι ο Άλεξ εργαζόταν σε ένα νέο προσωπικό έργο -έναν οδηγό διατροφής και ευεξίας- που την έκανε να σκέφτεται όλα όσα είχαν πετύχει μαζί.. Αν και ο χρόνος που περνούσε μαζί του ήταν πάντα ξεχωριστός, πρόσφατα είχε νιώσει κάτι περισσότερο στην καρδιά της.. Υπήρξαν στιγμές αμφιβολίας, αβεβαιότητας. Ήταν σαν όλη η πρόοδος που είχαν κάνει, τόσο στο δωμάτιο όσο και στη σχέση τους, να δοκιμάζει τη σύνδεσή τους με απροσδόκητους τρόπους..

Μια Παρασκευή βράδυ, μετά από μια ιδιαίτερα εξαντλητική προπόνηση, η Ellie και ο Alex αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα. Υπήρχε κάτι στον αέρα εκείνο το βράδυ, κάτι ζεστό που έκανε τα πάντα πιο κοντά, πιο οικεία. Καθώς περπατούσαν στο κοντινό πάρκο, ο Alex την κοίταξε με διαφορετικό τρόπο. «Ξέρετε, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αλλαγή», λέει με ήρεμο αλλά σίγουρο τόνο.

Η Έλλη συνοφρυώθηκε, μη γνωρίζοντας ακριβώς σε τι αναφερόταν. «Μια αλλαγή; Για ποιο πράγμα μιλάς? »

« Είναι κάτι που έχω σκεφτεί εδώ και καιρό», εξήγησε ο Άλεξ, με ένα χαμόγελο στα χείλη του. «Αυτό που έχουμε, αυτό που έχουμε χτίσει, είναι πραγματικά σημαντικό. Αλλά αισθάνομαι ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο, όχι μόνο στη σχέση μας, αλλά σε όλα όσα έχουμε δουλέψει, ξεχωριστά και μαζί. Θα ήσουν έτοιμη να το κάνεις;? »

Η Έλλη τον κοίταξε περίεργα, χωρίς να καταλαβαίνει. Ήταν ξεκάθαρος για τα συναισθήματά του, αλλά αυτή η φράση ξύπνησε μια νέα ερώτηση στο μυαλό του. «Τι βήμα θέλεις να κάνεις;» "Ρώτησε, τώρα εντελώς περίεργη..



« Μιλάω για κάτι μεγαλύτερο. Δεν είναι μόνο το γυμναστήριο ή οι προπονήσεις ή τα ταξίδια. Είναι το γεγονός ότι η ζωή μας αλλάζει, και θα ήθελα να μοιραστώ περισσότερα μαζί σας. Περισσότερα από όσα φανταζόμασταν. Ίσως να κινηθείτε μαζί ή να ξεκινήσετε ένα έργο μαζί. όχι μόνο τον αθλητισμό. Κάτι που θα μας επιτρέψει να μεγαλώσουμε περισσότερο. »

Η Έλλη έμεινε σιωπηλή για μια στιγμή, σκεπτόμενη τα λόγια του Άλεξ. Η αγάπη που ένιωθε γι' αυτόν ήταν δυνατή, αλλά υπήρχε και ένα κομμάτι της που αμφέβαλλε. Το να μετακομίζουμε μαζί, να μοιραζόμαστε τη ζωή με τόσο ολοκληρωμένο τρόπο, ήταν τεράστιο. Ήταν διαφορετικά. «Νομίζω ότι είμαι έτοιμη», λέει επιτέλους, χαμογελώντας ντροπαλά. «Δεν θέλω να σταματήσει εδώ. Θέλω επίσης να κάνω αυτό το βήμα. »

Η απόφαση της Έλλης ήταν ένα σημείο καμπής και για τους δύο. Η σχέση τους είχε αναπτυχθεί σε έναν τόσο φυσικό και άνετο χώρο, που το να προχωρήσουν μπροστά φαινόταν το επόμενο λογικό βήμα. Άρχισαν να σχεδιάζουν όχι μόνο το μέλλον τους ως ζευγάρι, αλλά και τα προσωπικά τους όνειρα. Το γυμναστήριο δεν ήταν πλέον το μόνο μέρος όπου ένιωθαν πιο δυνατοί. Από τότε, μοιράστηκαν αυτή τη δύναμη στην καθημερινή τους ζωή.

Λίγο αργότερα, μετακόμισαν σε ένα μικρό διαμέρισμα με θέα σε ένα πάρκο και μετέτρεψαν το χώρο σε δικό τους σπίτι. Δεν ήταν μόνο το σπίτι τους, ήταν και το κέντρο ευεξίας τους. Μαζί, δημιούργησαν μια ρουτίνα που ξεπερνούσε κατά πολύ τη σωματική άσκηση. Μαγείρευαν, προκαλούσαν ο ένας τον άλλον σε νέους στόχους, υποστήριζαν ο ένας τον άλλον στην καριέρα τους και το πιο σημαντικό, παρέμειναν εκεί ο ένας για τον άλλον.




Η Έλλη δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει καθώς σκεφτόταν την πρώτη της μέρα στο γυμναστήριο, νευρική και διστακτική. Όλα είχαν αλλάξει, αλλά με τόσο φυσικό τρόπο που φαινόταν ότι τίποτα δεν είχε εξαναγκαστεί. Είχε βρει κάτι περισσότερο από ένα μέρος για προπόνηση: είχε βρει έναν σύντροφο ζωής, κάποιον με τον οποίο θα μοιραζόταν κάθε βήμα, κάθε επιτυχία και κάθε πρόκληση..



Μερικές φορές, καθώς προπονούνταν μαζί, γελούσαν και προκαλούσαν ο ένας τον άλλο για να πετύχουν νέους στόχους, η Έλλη σκεφτόταν πόσο τυχερή ήταν. Το γυμναστήριο δεν ήταν πλέον απλά το μέρος όπου είχαν συναντηθεί, αλλά το σύμβολο αυτού που είχαν χτίσει μαζί. Ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης, αγάπης και ανάπτυξης, που δεν θα σταματούσαν ποτέ να ταξιδεύουν.


 

Έλλη ♥

Η Έλλη ήταν πάντα ένα ενεργητικό άτομο, αλλά ποτέ δεν ήταν λάτρης των γυμναστηρίων. Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες άγχους στη δουλειά και χαμηλής ενέργειας, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο σωστό δρόμο. Εγγράφηκε σε ένα γυμναστήριο κοντά στο σπίτι της, ελπίζοντας να ανακτήσει τη φυσική της κατάσταση και ίσως να βρει λίγη εσωτερική ειρήνη..

Την πρώτη της μέρα, μπήκε στο γυμναστήριο αισθάνεται λίγο νευρικός. Ένιωθε ότι όλοι οι άλλοι ήταν ήδη ειδικοί, ότι όλοι ήταν εκεί για χρόνια και ήξεραν ακριβώς τι να κάνουν. Κατευθύνθηκε προς τα μηχανήματα καρδιο, επιλέγοντας ένα σταθερό ποδήλατο στο πίσω μέρος του δωματίου, κοντά στο παράθυρο, έτσι δεν θα ήταν πολύ αισθητή.

Καθώς επικεντρωνόταν στην προθέρμα&nu