DulceSweety

Γλυκιά μου.

Γεια σου, το όνομά μου είναι Ντούλσε, είμαι κορίτσι της Κολομβίας, αρχικά ντροπαλός.. αλλά με ένα μυαλό τόσο διεστραμμένο που δεν θα το πίστευες. Μου αρέσει πολύ το σεξ και μου αρέσει να το εξερευνώ με ελευθερία και συνενοχή. Δεν είμαι ένα άτομο που δείχνει τα πάντα με την πρώτη ματιά, γιατί το πραγματικά συναρπαστικό πράγμα είναι να το ανακαλύψετε σιγά-σιγά. Μαζί μου μπορείς να νιώσεις ελεύθερος. Δεν υπάρχουν κρίσεις, μόνο επιθυμία, φαντασία και θέληση να παίξετε. Δεν χρειάζεται να φωνάξω ποιος είμαι.. προτιμώ να το νιώσεις, να το ζήσεις και αν θες να το εξερευνήσεις μαζί μου.

Το κομμάτι μου του γλυκού αμυγδάλου το φτερωτό φίδι μου που τσιμπά το λουλούδι μου που πίνει το μέλι μου που απολαμβάνει τη ζάχαρη μου που αγγίζει τη γη η σπηλιά το αρχοντικό των ηλιοβασιλέματος ο βροντός των θαλασσών ιστιοφόρο λεγεώνα των πουλιών γλάρος που πετά χαμηλά γλυκός φοίνικας που γεννιέται για μένα παραλίες στα πόδια μου μεγάλο δέντρο καρύδας που τρέμει οβελίσκος της απώλειάς μου τοτέμ των ταμπού μου δάφνη ιτιά κλαίων αφρός ενάντια στο δέρμα μου βροχή ανοιξιάτικος καταρράκτης στο κρεβάτι μου ζήλος των περιπάτων μου φως των ματιών σου αεράκι στα στήθη μου ελάφι παίκτης της ζούγκλας μου αγιόκλημα και βρύα φρουρός του γέλιου μου φύλακας των χτύπων της καρδιάς μου καστανέτα καμπάνα χαρά του ροζ ουρανού μου από γυναικεία σάρκα ο άντρας μου εσύ μόνος φυλαχτό ξόρκι της ερήμου μου πέταλα γύρισε με γέμισε με πίεσε στο λιμάνι σου με βραχνά κύματα με γέμισε με τη λευκή τρυφερότητά σου σιωπή οι κραυγές μου με αφήνουν διασκορπισμένη, Γυναίκα. Οι καμπάνες χτυπούν, οι σειρήνες ουρλιάζουν, εγώ αφήνω τα ηνία, καλπάζω, γελάω Βάζω τους τοίχους εκτός παιχνιδιού, τα φράγματα πέφτουν σε κομμάτια, πηδάω πράσινο, ελπίδα, γαλάζιο ουρανό, ορίζοντες ήχων που ανοίγουν τους ανέμους για να με αφήσουν να περάσω: Κάντε χώρο για τη γυναίκα που δεν φοβάται τις παλίρροιες της αγάπης ή τους τυφώνες της περιφρόνησης.

Το παλιό κρασί κέρδισε, το κόκκινο, το λευκό, τα σταφύλια βλάστησαν με το γλυκό τους δέρμα, η στρογγυλάδα των δαχτύλων σου, κλαις πάνω μου, ξεπλένεις τη θλίψη, ξαναχτίζεις φάρους, βιβλιοθήκες από παλιά βιβλία με όμορφες εικόνες, μου επιστρέφεις τη γάτα που γελάει Αλίκη το κουνέλι ο τρελό καπέλο οι νάνοι της Χιονάτης η λάσπη ανάμεσα στα δάχτυλα η αναπνοή της παιδικής ηλικίας είσαι στη σπίθα στο παράθυρο από όπου γεννιέται το δέντρο κορυφή φλιτζάνια σ 'αγαπώ σε αγγίζω σε ανακαλύπτω άλογο γάτα πυγολαμπίδα γυμνός άνδρας τύμπανο διαφανές τρομπέτα κάνω μουσική Χορεύω χτυπάω γδύνομαι σε τυλίγω με τυλίγεις φιλιά φιλιά φιλιά σιωπή όνειρο.

Μόνο όταν με αγαπάς πέφτει αυτή η γυαλιστερή μάσκα και το χαμόγελό μου είναι δικό μου και το φεγγάρι το φεγγάρι και αυτά τα ίδια δέντρα του τώρα αυτός ο ουρανός αυτό το φως παρουσίες που ανοίγουν στον ίλιγγο και γεννιούνται και είναι αιώνιες και τα μάτια σου γεννιούνται επίσης μαζί τους το βλέμμα σου τα χείλη σου που όταν Το όνομα που μου δίνεις με αποκαλύπτει. Μόνο όταν σε αγαπώ ξέρω ότι δεν καταλήγω στον εαυτό μου. ότι η ζωή είναι μια διέλευση και ο θάνατος είναι μια διέλευση και ο χρόνος είναι ένα φλεγόμενο έλκος χωρίς χθες χωρίς μέλλον.