CurvyBuffG

Μη μ' αγγίζεις. κι όμως το δέρμα μου ανάβει. Είναι ο τρόπος σου να με κοιτάς, να με αφοπλίζεις χωρίς ούτε ένα δάχτυλο. Περπατάς κοντά, και ο αέρας ανάμεσά μας είναι πυκνός, γεμάτος λέξεις που κανείς δεν τολμά να προφέρει. Σκύβεις να μου πεις κάτι, η αναπνοή σου αγγίζει το αυτί μου και ταξιδεύει ένα γλυκό ρίγος. Τίποτα περισσότερο δεν χρειάζεται, γιατί ξέρω ότι η απόσταση είναι εύθραυστη, και ότι σε κάθε δευτερόλεπτο μια ελάχιστη χειρονομία θα κάνει την επιθυμία που έχουμε κρατήσει τόσο καιρό να χυθεί και να έρθει μέσα στη νύχτα.

Τα μάτια σου και τα δικά μου παίζουν σιωπηλό σκάκι, κινώντας αόρατα κομμάτια που μας φέρνουν πιο κοντά χωρίς θεραπεία. Το γέλιο σου γλιστράει στις άμυνές μου, τα δάχτυλά σου αγγίζουν το τραπέζι σαν να άγγιξαν το δέρμα μου από μακριά. Δεν υπάρχει ακόμα φιλί, αλλά το νιώθουμε: αυτή η θερμότητα που ανεβαίνει, αυτός ο παλμός που χτυπά τους κροτάφους, αυτή η επείγουσα ανάγκη που κάνει όλα τα άλλα θόρυβο στο παρασκήνιο. Και όταν τελικά τα χείλη σου κλίνουν προς τα δικά μου, δεν είναι φιλί: είναι η τελική επικύρωση μιας συμφωνίας που κάναμε από την πρώτη ματιά.

Πλησιάζεις και ο αέρας αλλάζει. Δεν είναι άρωμα, είναι η ζεστή ουσία του δέρματός σου, αυτή η μυρωδιά που μένει στα ρούχα μου πολύ καιρό μετά που έφυγες. Τρίβεις το χέρι μου ακούσια και ο κόσμος συρρικνώνεται, όλα μειώνονται σε εκείνη τη στιγμή που αναγνωρίζεται το δέρμα. Η συζήτηση συνεχίζεται, αλλά δεν ακούω πια τίποτα. Μόνο φαντάζομαι το στόμα σου να ζωγραφίζει λέξεις στο λαιμό μου, και το σοβαρό μουρμουρητό της φωνής σου να ξετυλίγει κόμπους που δεν ήξερα. Όταν φεύγεις, ο αέρας συνεχίζει να καίγεται, και ανακαλύπτω τον εαυτό μου να σε ψάχνει σε κάθε σκιά, σε κάθε γωνιά της σκέψης μου.

Ο ήλιος έχει φύγει, αλλά η σκιά σου είναι ακόμα εδώ, ζωγραφισμένη πάνω μου σαν ένα αόρατο τατουάζ. Θυμάμαι τα χέρια σου, την αργή κάθοδο από την πλάτη μου, τον τρόπο που τα χείλη σου αποκρυπτογράφησαν το δέρμα μου σαν να ήταν ένας μυστικός χάρτης. Κλείνω τα μάτια μου και επιστρέφω, όχι με θόρυβο, αλλά με την καυτή σιωπή που άφησες ανάμεσα στα πλευρά μου. Κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν βλέπω την αντανάκλαση μου: βλέπω το αποτύπωμα του βλέμματός σου, αυτή την αόρατη γραμμή που μου θυμίζει ότι ήμουν δική σου. και ότι θα με διεκδικήσεις ξανά.

Το κρασί στο ποτήρι σου τρέμει όταν με κοιτάς έτσι, λες και τα χείλη μου είναι ένα έγκλημα και εσύ ο τέλειος συνεργός. Μιλάμε για τα πάντα, γελάμε με τα πάντα, αλλά κάτω από το τραπέζι το γόνατό σου ακουμπά το δικό μου και η συζήτηση γίνεται σε μια μυστική γλώσσα. Παίρνεις μια γουλιά, το κόκκινο του κρασιού αναμειγνύεται με το καρμίνι του στόματός σου, και φαντάζομαι τη γεύση, την υφή, τη θερμοκρασία. Μεταξύ γουλιάς και γουλιάς μικραίνουμε τις αποστάσεις, μέχρι που ο αέρας που μας χωρίζει είναι τόσο λεπτός που κάθε λέξη θα μπορούσε να τον σπάσει

Η νύχτα αναπνέει αργά, λες και ήξερα τα βήματά σου να πλησιάζουν. Το σκοτάδι γίνεται συνένοχο και το δέρμα μου περιμένει το τρίψιμο σου όπως η γη περιμένει τη βροχή. Τα δάχτυλά σου παίζουν στα όρια του ώμου μου, ταξιδεύουν στο λαιμό μου, αφήνουν ένα ζεστό ίχνος που ανάβει με κάθε χάδι. Μου λες κάτι στο αυτί, αλλά τα λόγια σου διαλύονται στο αίμα μου, αναμειγνύονται με τον επείγοντα ρυθμό που με σπρώχνει προς το μέρος σου. Δεν υπάρχουν ρολόγια εδώ, μόνο ο παλμός που μοιραζόμαστε, μόνο η μουσική της αναπνοής μας και εκείνη η ανασταλμένη στιγμή στην οποία ο πειρασμός παύει να είναι υπόσχεση και γίνεται πραγματικότητα.

Εκτιμώ το χρόνο σας και το δικό μου, γι 'αυτό είμαι στην ευχάριστη θέση να προκαλέσω το ενδιαφέρον σας και να σας κάνω να διαβάσετε λίγο για μένα. και θέλω να εκφράσω αυτό που με ξύπνησε σε αυτή την ιστοσελίδα (@Ανακάλυψα ότι με τρελαίνει. να ξεγελάσω. Προκαλούν. Να παρατηρείται και να παρατηρεί. Νιώθω το δέρμα μου για πολλαπλές και γενναιόδωρες στύσεις σε νέους και ηλικιωμένους άνδρες.. Λατρεύω το βιβλίο παιχνιδιών.. μια σκηνή από ένα γρήγορο ή ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Μαθαίνω, μην με κοροϊδεύετε. Προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ.. Θα ήθελες να δοκιμάσεις λίγο μαζί μου;