CoralHotReed

Η κοράλα είναι μια 18χρονη, γεμάτη ζωτικότητα και χαρά.. Η προσωπικότητά του είναι σαν μια ακτίνα του ήλιου που φωτίζει κάθε κατάσταση με θετική ενέργεια.. Ένα χαμόγελο πάντα ακτινοβολεί με το πρόσωπό του, το κοράλλιο εκπέμπει μια φυσική γοητεία που προσελκύει το περιβάλλον του.. Είναι πνεύμα διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο, που την κάνει ζωή όλων των συγκεντρώσεων.. Είναι πάντα έτοιμη για μια νέα περιπέτεια ή για να ανανεώσει το ηθικό των φίλων της με μια διασκεδαστική παρτίδα.. Η δημιουργικότητά του φαίνεται να μην έχει όρια όταν πρόκειται να βρει τρόπους να διασκεδάσει και να κάνει τους άλλους να γελάσουν.. coral est une personne amicale et sociable, capable de se faire facilement des amis Ο κοράλλος είναι ένας φιλικός και κοινωνικός άνθρωπος, ικανός να κάνει εύκολα παρέα με φίλους.. Η πραγματική της συμπάθεια και η θέληση ακρόασης επιτρέπουν σε όσους την γνωρίζουν να αισθάνονται άνετα και εκτιμημένοι στην παρέα της.. Είναι πάντα έτοιμη να προσφέρει στήριξη και ενθάρρυνση σε όσους την χρειάζονται.. Εκτός από την αστείρευτη ψυχή του, το κοράλι έχει επίσης ένα αξιοθαύμαστο προσδιορισμό.. Όταν αποφασίζει κάτι, το κάνει για να είναι καλύτερο για να πετύχει, χωρίς ποτέ να χάσει τη χαρά του και είναι χαρακτηριστικό του αισιοδοξία.. Είναι θετική στάση και η ικανότητά της να βρίσκει το καλό μέρος των πραγμάτων, είναι ένα πραγματικό φως στη ζωή όσων έχουν το προνόμιο να την γνωρίσουν.

Σας προτείνω ανάμεσα στα γκράπες, τα πράσινα τμήματα και τα τριαντάφυλλα, η αφελής καρδιά μου που ταπεινώνεται μπροστά στο καλό σου, τα χέρια σου που αγαπούν δεν θέλουν να το καταστρέψουν, τα μάτια σου χαίρονται για το απλό δώρο μου.. Dans le jardin ombragé mon corps fatigué les auras du matin couvertes de rosée; comme dans la paix d'un rêve je me glisse à tes côtés le moment fugitif που εγώ επιθυμώ να ξεκουραστώ. Όταν η θύελλα ηρεμεί μέσα μου, θα ξαπλώσω, παίζοντας με τα παχύτατα σου κουμπιά, πάνω στο νυφικό σου μέτωπο, κοιμάμαι, να κοιμάμαι στο ρυθμό των τελευταίων σου φιλιών.

Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να καταλάβω τι λες. Δεν θέλω να πεθάνω με μια ψυχή που είναι μπερδεμένη, ξέροντας ότι είναι διαφορετική, χαμένη σε άλλες παραλίες. Δεν θέλω να πεθάνω με αυτή τη θλίψη μέσα στην άπειρη αψίδα αυτού του θλιβερού τρούλου όπου ζουν τα όνειρά σου κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σου έχω δώσει τις χρυσές σφαίρες του σώματός μου, το δέρμα που με καλύπτει, το τρόμο που με κατακλύζει. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να με αγαπάς.

Αν η ζεμαρούδα έλθει να ζεσταθεί, αν το χρυσάφι χάσει την χρώση του, τότε θα τελειώσει η αγάπη μας.. Αν ο ήλιος δεν ζεσταίνονταν, αν δεν υπήρχε το φεγγάρι, τότε δεν θα είχα να ζήσω σ' αυτή τη γη γιατί δεν θα είχε νόημα να ζήσω χωρίς τη ζωή μου, τη γυναίκα των ονείρων μου, αυτή που μου δίνει τη χαρά... Αν ο κόσμος δεν γυρνούσε ή ο χρόνος δεν υπήρχε, τότε εγώ δεν θα πέθαινα ποτέ εσύ δεν θα πέθαινες ποτέ η αγάπη μας... Αλλά ο χρόνος δεν είναι απαραίτητος. Η αγάπη μας είναι αιώνια. Δεν έχουμε ανάγκη από τον ήλιο, το φεγγάρι ή τα αστέρια... Αν η ζωή ήταν διαφορετική και ο θάνατος είχε έρθει τότε θα σ' αγαπούσα σήμερα αύριο.. για πάντα.. Πάντα

Dans la danse du soleil à l'aube, le corail brille de son éclat, joyeuse et rayonnante, είναι μια καθαρή φήμη, είναι μεταδοτική γέλια, ένα τραγούδι αγάπης. Σε δεκαοχτώ χρόνια, μέσα στο κήπο της ζωής, τα κοράκια ανθίζουν με την κοινή τους ουσία, αστεία και χαμογελαστή, σαν μια μελωδία, ενθαρρύνετε τα μυαλά σε πλήρη αρμονία.. Τα πόδια τους χορεύουν στο αεράκι, ενώ είναι γελάς, γλιστράς στον άνεμο, κάθε φορά που γελάς, μια αστέρας φωτίζεται, στο firmament, είναι η ουσία σου.. Κοράλλιο, μουσείο του γέλους και της γοητείας, μέσα στο είναι, η χαρά βρίσκει το μαντήλι της, που το φως σου λάμπει πάντα με μεγαλοπρέπεια, μέσα στο σύμπαν, σαν αιώνιο λάμψη.

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες ζωή, ω, αγάπη μου, δεν θα έχω ποτέ ειρήνη; Είναι ό, τι είναι μέσα μου απλά saudade. Και δεν ξέρω καν τι θα μου συμβεί, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Καθώς η απελπισμένη αγάπη φέρνει, δεν ήξερα τι είναι η αγάπη, Τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος.

Πλησίασε πιο άφθονα στο στήθος μου, βυθίσου στο πουκάμισό μου, τρύπησε το δέρμα μου, τα κοσμήματά μου και με κατέστρεψε μέσα με τα χείλη σου και τις πλημμύρες σου. Μεταφέρετε στις φλέβες μου, στο αίμα μου, και αυξήστε τα αρτηριακά μου ποτάμια και τη μούσα που περνάει στο μέτωπό μου όταν σκέφτομαι τα νοσοκομεία.. Γίνε το συστατικό μου, το σάλιο μου, τα δάκρυά μου, και άσε με να σε μεταφέρω μέσα σε αυτά τα νερά και στα αντισταθμιστικά των σπίθα που πηδούν από τα σφυριά μου.. Ακόμα περισσότερο, συνενώσου με την μοίρα μου, στο τρέμουλο άλογο μου, και σερρέ τα πόδια μου μέσα στις αιθέρες, με τα ζευγάρια σου από αγελάδες και από ζωντανά μαχαίρια.. "Αν σε φιλήσω ή με φιλήσεις, ας νιώσουμε τις δύο γεύσεις του κούκλου και των φράουλας".. Συνεργάτη αν ενωμένος, που ακόμα και ο θάνατος δεν μπορεί να μας χωρίσει, και αυτό που είναι δύο, dans la tombe, tu te souviens de compléter ma présence et je suis immuable dans ta silhouette

Με έχεις και είμαι δική σου. τόσο κοντά μεταξύ τους σαν κρέας με κόκαλα. τόσο κοντά ο ένας στον άλλο και, συχνά, τόσο μακριά!. Μερικές φορές μου λες ότι με βρίσκεις κλειστό, σαν να είμαι φτιαγμένος από σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένος με μυστικά, αδιάφορος, απομακρυσμένος. Και θα ήθελες το δικό σου το κλειδί του μυστηρίου Αν κανείς δεν το έχει. Δεν υπάρχει κλειδί. Ούτε καν εγώ, δεν το έχω καν ο ίδιος!

Ήθελα απλά να είμαι ζωντανός για να σε αγαπήσω στη γρήγορη χώρα. Εδώ, δίπλα σου, μετά την πτήση αυτής της περιστρεφόμενης σφαίρας πίσω από έναν πολύ μακρινό ήλιο. Όσο καιρό μας έδωσαν οι θεοί ή η τύχη, ό, τι φως απομένει στην αναποφάσιστη λάμπα μας, η επιθυμία μου είναι εδώ, όχι σε άλλο κόσμο, δίπλα στα χέρια σου, τα μάτια σου και το γέλιο σου, δίπλα στα δέντρα και τον άνεμο που συνοδεύουν το πέρασμά σας μέσα από τον κόσμο. Αυτός που σπρώχνει τα αστέρια και μας κάνει να γεννιόμαστε ή όχι, Αυτός που μαζεύει τα σώματά μας, ακόμα κι αν αυτή η αστραπή δεν διαρκεί καθόλου και η γρήγορη γη σβήνει τα όνειρά μας

Ω, που σ'αγαπώ! Με το φως του ήλιου, καλώ το όνομά σου με πάθος και θλίψη, και όταν ο ουρανός είναι καλυμμένος από σκιές, η ψυχή μου σε καλεί πάντα.. Είσαι ο χρόνος που οδηγεί τις ώρες μου, είσαι η ιδέα που έρχεται στο μυαλό μου, γιατί όλα όσα υπάρχουν συγκεντρώνονται σε σένα, το πάθος μου, την ελπίδα μου, την ποίηση μου.. Δεν υπάρχει τραγούδι που να αντιστοιχεί στην προφορά σου ή όταν μου λες το έρωτά σου και την παραφροσύνη σου αποκαλύπτοντας την πίστη σου στην ικανοποίηση;

Δεν συναντηθήκαμε, δεν ψάξαμε ο ένας τον άλλον στα περιβόλια με ένα μήλο ανάμεσα στους ψιθύρους του μεταξιού, στα κλίτη των εκκλησιών, Ήμασταν πάντα ο ένας μέσα στον άλλο, στο θεϊκό αμφίπλευρο σώμα, στις μεσαιωνικές ζωγραφιές στα υπόγεια των μουσείων και στις φωτογραφίες των γονιών μας, αθώοι σαν χαρτί, Εμείς, κύριοι της διάβασης, στεκόμασταν ο ένας μπροστά στον άλλο και στο Οι καθρέφτες του δέρματος που καθρεφτίζουμε ολόκληροι Ο κόσμος έχει απομακρυνθεί σιωπηλά και με τα δάχτυλα στα χείλη μας τα δάση έχουν ριζώσει στο έδαφος, πόλεις καθοδηγούμενες από τη μυρωδιά, τόποι που βρέθηκαν όπου οι άνθρωποι τα έχτισαν επ' άπειρον Ποτάμια έμπαιναν στις θάλασσες σαν τρένα σε σταθμούς, φευγαλέα βουνά παγωμένα σε σπηλιές Αν είμαι βουνό, εσύ είσαι μια σπηλιά μέσα μου, ένα μέρος στο βουνά όπου δεν υπάρχουν βουνά, μέρη μέσα μου όπου δεν είμαιΔεν έχουμε συναντηθεί, δεν έχουμε ψάξει ο ένας τον άλλον στα περιβόλια με ένα μήλο ανάμεσα στους ψιθύρους του μεταξιού, στα κλίτη των εκκλησιών, Ήμασταν πάντα ο ένας στον άλλο, στο θεϊκό αμφίπλευρο σώμα, στις μεσαιωνικές ζωγραφιές στα υπόγεια των μουσείων και στις φωτογραφίες των γονιών μας, αθώοι σαν χαρτί Εμείς, οι κύριοι της διάβασης, σταθήκαμε ακριβώς μπροστά ο ένας στον άλλο και στους καθρέφτες του δέρματος καθρεφτιζόμαστε ολόκληροι. Ο κόσμος έχει απομακρυνθεί σιωπηλά και με τα δάχτυλά μας στα χείλη, τα δάση έχουν ριζώσει στο έδαφος, οι πόλεις καθοδηγούνται από την αίσθηση της όσφρησης, τα μέρη που βρίσκονται εκεί όπου οι άνθρωποι τα έχουν χτίσει απεριόριστα. Τα ποτάμια έμπαιναν στις θάλασσες σαν τρένα στους σταθμούς, τα φευγαλέα βουνά παγωμένα στις σπηλιές Αν είμαι βουνό, είσαι μια σπηλιά μέσα μου, ένα μέρος στα βουνά όπου δεν υπάρχει βουνό, ένα μέρος μέσα μου όπου δεν είμαι

Μίλησα για σένα στην ταπεινή μου καρδιά, και παρόλο που αρνήθηκε να με ακούσει, αποφάσισα να του μιλήσω με δύναμη, του είπα ότι ήσουν σαν άγγελος, τόσο τρυφερός, τόσο τέλειος. Του είπα ότι ήσουν το πιο όμορφο όνειρό μου και η απόλυτη αφοσίωσή μου.. Τον προειδοποίησα επίσης να μην ερωτευτεί γιατί κοιτάζοντας το πρόσωπό σου ήταν σαν να έχεις την ευτυχία μπροστά του.. Του είπα να μην νομίζει ότι είσαι ψέμα γιατί θα σε περιέγραφα τόσο όμορφη ή ίσως καλύτερη από την αλήθεια. Σε αυτό έμοιαζα σκεπτικιστής, γιατί, ακόμα δεν πίστευα τίποτα, έτσι του έδειξα το όνομά σου χαραγμένο στα πιο απομακρυσμένα όρια της μνήμης μου. Γι' αυτό της είπα: ανακάλυψα ότι δεν είναι όμορφη σαν τα τριαντάφυλλα, αλλά ότι τα τριαντάφυλλα είναι όμορφα σαν αυτήν, και της είπα ότι εσύ ήσουν η ακόρεστη επιθυμία μου... Της είπα ότι τα μάτια σου δεν είναι σαν τα αστέρια αλλά ότι τα αστέρια είναι όμορφα, αλλά μόνο επειδή είναι σαν τα μάτια σου

Ήταν κεραυνός.. Είναι και οι δύο πεπεισμένοι ότι ένα ξαφνικό συναίσθημα τους έφερε πιο κοντά. Αυτή η ασφάλεια είναι όμορφη, αλλά η ανασφάλεια είναι πιο όμορφη. Φαντάζονται πως επειδή δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλον πριν, τίποτα δεν είχε συμβεί μεταξύ τους. Αλλά τι γίνεται με τους δρόμους, τις σκάλες, τους διαδρόμους όπου θα μπορούσαν να είχαν διασχίσει πριν από πολύ καιρό; Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θυμάσαι -ίσως μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο πάντα σε μια περιστρεφόμενη πόρτα, ή ένα "λυπάμαι" ή τον ήχο του "έκανες λάθος" στο τηλέφωνο- αλλά ξέρω την απάντησή σου. Δεν θυμούνται. Θα εκπλαγούν να μάθουν ότι η τύχη παίζει μαζί τους εδώ και πολύ καιρό, μια τυχαία σύμπτωση που δεν ήταν έτοιμη να γίνει η μοίρα σου, που τους έφερε πιο κοντά και πιο μακριά, που σε εμπόδισε και σε οδήγησε σε μια άλλη ζωή.. Υπήρχαν σημάδια, σημάδια, αλλά τι να κάνουμε αν δεν ήταν κατανοητά. Δεν έχει αιωρηθεί ένα φύλλο από τον ένα ώμο στον άλλο πριν από τρία χρόνια ή ακόμα και την περασμένη Τρίτη; Υπήρχε κάτι που χάθηκε και βρέθηκε. Ποιος ξέρει αν μια μπάλα στα άλση της παιδικής ηλικίας. Υπήρχαν λαβές πόρτας και κουδούνια στο οποίο ένα άγγιγμα ξεπέρασε ένα άλλο άγγιγμα. Βαλίτσες δίπλα-δίπλα, σε ένα σύνθημα. Ίσως μια συγκεκριμένη νύχτα, το ίδιο όνειρο εξαφανίστηκε αμέσως μετά το ξύπνημα. Οποιαδήποτε αρχή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συνέχεια, και το βιβλίο των γεγονότων Είναι πάντα ανοιχτό στα μισά

μόνο όταν με αγαπάς Αφήνω αυτή τη γυαλιστερή μάσκα και το χαμόγελό μου είναι δικό μου και το φεγγάρι το φεγγάρι και αυτά τα ίδια δέντρα τώρα αυτός ο ουρανός αυτό το φως των παρουσιών που ανοίγουν μέχρι τον ίλιγγο και μόλις γεννήθηκαν και είναι αιώνια και τα μάτια σου επίσης γεννήθηκαν μαζί τους το βλέμμα σου τα χείλη σου που με το να με ονομάζουν με ανακαλύπτουν. μόνο όταν σε αγαπώ Ξέρω ότι δεν σταματά μέσα μου Τι είναι η μετάβαση της ζωής; Και ο θάνατος είναι μια διέλευση και να χρονομετρήσεις ένα φλεγόμενο άνθρακα χωρίς χθες παρελθόν, χωρίς μέλλον

Οι καμπάνες χτυπούν, οι σειρήνες ουρλιάζουν Αφήνω τα ηνία να πηγαίνουν καλπάζοντας με γέλιο Έχω βάλει τους τοίχους εκτός παιχνιδιού τα αναχώματα πέφτουν σε κομμάτια πράσινο άλμα ελπίζω ότι ο μπλε ουρανός ηχητικούς ορίζοντες που ανοίγουν τους ανέμους για να με αφήσουν να περάσω: " Χώρος για τη γυναίκα που δεν φοβόταν τις παλίρροιες της αγάπης ούτε τους τυφώνες της περιφρόνησης. Το παλιό κρασί κέρδισε το κόκκινο το λευκό Τα σταφύλια βγαίνουν με το απαλό δέρμα τους. Η στρογγυλεμένη μορφή των δακτύλων σου με έκανε να βρέξω ξεπλένεις τη θλίψη ξαναχτίζεις τις βιβλιοθήκες των φάρων με παλιά βιβλία με όμορφες εικόνες Δώσε μου την αστεία γάτα Αλίκη το κουνέλι το τρελό καπέλο οι νάνοι άσπροι σαν τ&omi