BrendaHazel

Γυναικείο σώμα, λευκοί λόφοι, λευκοί μηροί, μοιάζεις με τον κόσμο στη στάση σου της παράδοσης. Το άγριο αγροτικό μου σώμα σε υπονομεύει και κάνει τον γιο του βάθους της γης να πηδάει.

Και μου λες ότι έχεις τα ηττημένα στήθη να με περιμένουν, ότι τα μάτια σου πονάνε που τα έχεις άδεια από το σώμα μου, ότι έχεις χάσει το άγγιγμα των χεριών σου να νιώθεις αυτή την απουσία στον αέρα, ότι ξεχνάς το καυτό μέγεθος του στόματός μου. Και μου λες πως ξέρεις πως έφτιαξα τον εαυτό μου στα λόγια της επανάληψης του ονόματός σου, του χτυπήματος των χειλιών μου με τη δίψα να σε έχω, να δώσω τη μνήμη μου, καταγράφοντάς την τυφλά, ένα νέο τρόπο να σε σώσω στα φιλιά από την απουσία στο πουθενά.. Και μου λες ότι είσαι τόσο φτιαγμένος σ’ αυτή την ακατοίκητη άδεια της σάρκας μου που μόνο η σκιά σου προδίδεται, ότι μόλις και μετά βίας είσαι αληθινός σ’ αυτό το σκοτάδι που η απόσταση βάζει ανάμεσα στο σώμα σου και το δικό μου.

Σήμερα θέλω να σε αγαπήσω θέλω να σε έχω μαζί μου θέλω να ζήσω και να χαθώ στα όνειρά μου, σε αυτό το όνειρο που με αφήνει χωρίς αέρα και ανίκανο να αναπνεύσω. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τα χείλη σου, τα χείλη σου ζεστά, να φιλούν τα στήθη μου μέχρι να με κάνουν να λαχάνιαζω. Τότε νιώθω τα χέρια σου να χαϊδεύουν τα πόδια μου, το σώμα μου ζεσταίνεται το αίμα μου επιταχύνεται και η καρδιά μου μου φωνάζει περισσότερο. Σήμερα θέλω να σε αγαπήσω Θέλω να πάω με το στόμα μου σε κάθε χώρο του σώματός σου. Θέλω να χαθώ στις ελιές σου και να απολαύσω τη γεύση του κρασιού σου. Σήμερα σε αγάπησα με όλους τους τρόπους και τους τρόπους με τους οποίους μια γυναίκα μπορεί να αγαπήσει.