BondageGirlKs

Ο ήλιος έχει δροσίσει τη γλώσσα του Εκεί που πλένεται η λάβα της καρδιάς Το χθες ήταν τόσο όμορφο σαν ένα αιώνια αρωματισμένο και ανεξίτηλο φιλί του αύριο Η μυρωδιά μου ταιριάζει στη μυρωδιά σου Η μυρωδιά του άγριου μάνγκο Παλτό σου γλυκό Περπάτησα στα χείλη της ημέρας των γαλαξιών Το κόκκινο χαμόγελό σου πιτσιλίζει και με λούζει Δημιουργεί μια σχισμή στην καρδιά μου Κάθε μέρα σαν τη μαύρη τρύπα σου ξυπνάω βουτώντας μέσα Το απλό, λουλουδάτο μέλλον μας που φοβάμαι

Φοβούμαι τους δρόμους του πλήθους της αγάπης αποστειρωμένες γεύσεις στα μαλλιά σου και το πρωί στη γλυκύτητά σου όλη μου η νύχτα είναι χτισμένη πάνω σε δύο χείλη που μοιάζουν με σένα η νύχτα μου σε μέγεθος και τις επιθυμίες μου να πετάξω κάτω από το υπόγειο της κοιλιάς σου είμαι φτιαγμένη από σίδηρο ατσάλι και όξινα μέταλλα αλλά και της πάπιας που μεταμορφώνεται σε ένα τρυφερό ερπετό τρυφερά τα πόδια της αγάπης οι μηροί τεντωμένοι στην αγάπη που επιπλέει στα χέρια σου όπου σε σκέφτομαι όπως μαζεύουμε τους καρπούς της νύχτας και κήπους αιώνιων φιλιών υπάρχουν νύχτες πιο σιωπηλές από τη χαρά

η νύχτα έρχεται αργή και γκρίζα ένας ιός στον αέρα το βλέμμα ψάχνει να νιώσει την εισβολή του ένας καπνός τρία σπίτια μια νιφάδα χιονιού πώς να δει τη διείσδυση της εικόνας την ανατροπή της όταν οι λέξεις την πετάνε έξω αλλά τίποτα και τίποτα και τίποτα ένας κύκλος φωτός μερικά σχήματα που μόλις βλέπουν στην ταχύτητα γλώσσα Σαρώθηκε από τον άνεμο του χρόνου το σκοτάδι έχει ήδη εμποτίσει όλο το χώρο κάθε πράγμα έτσι μειώθηκε στον καπνό του η μοναξιά απλώνεται στο παράθυρο

« Και μετά, ένας πύργος από ελεφαντόδοντο, ένα μυστικιστικό λουλούδι, ένα αστέρι που ερωτεύεσαι. Έχει περάσει, το είδα σαν κάποιος που είδε την αυγή, δραπέτευε, γρήγορα, αδυσώπητα. Ήταν ένα αρχαίο άγαλμα με μια ψυχή που βγήκε από τα μάτια του, αγγελικά μάτια, όλη τρυφερότητα, όλο μπλε του ουρανού, όλο αίνιγμα. Ένιωθε ότι την φιλούσα με το βλέμμα και με τιμωρούσε με το μεγαλείο της ομορφιάς της, και με έβλεπε σαν βασίλισσα και σαν περιστέρι. Αλλά αυτό συνέβη με έναν συναρπαστικό, θριαμβευτικό τρόπο, σαν ένα εκθαμβωτικό όραμα. Και εγώ, ο φτωχός ζωγράφος της φύσης και ο Ψυχικός, δημιουργός ρυθμών και εναέριων κάστρων, είδα το φωτεινό φόρεμα της νεράιδας, το αστέρι στο διάδημά της και σκέφτηκα την πολυαναμενόμενη υπόσχεση της όμορφης αγάπης. Αλλά από αυτή την υπέρτατη και μοιραία ακτίνα, μόνο ένα γυναικείο πρόσωπο, ένα μπλε όνειρο, έμεινε στο βάθος του εγκεφάλου μου."

Από τη σκοτεινή πλευρά του δέρματός σου με φωτίζεις, άσε με να είμαι ο λύκος —σκιά δίψας, σκύλου και πείνας— που μπαίνει στη νύχτα του σώματός σου με βρεγμένα βήματα, διστακτικά, μέσα από το αβέβαιο δάσος σου —η μυρωδιά της θάλασσας σου με οδηγεί στα κύματά σου— να αγγίξω μέσα μου την ημισέληνο του δέρματος σου. χαμόγελο κάνε με να ξέρω -με την ίδια τη γλώσσα- το σκοτάδι βαθύτερο, το πιο σιωπηλό, και να επικαλεστεί με επαναλαμβανόμενες κινήσεις, τελετουργίες όπως τα ουρλιαχτά, η πανσέληνος του σώματός σας, αυτό που με παίρνει σε σας σαν να ήμουν εγώ, στα χέρια σας, το νερό που μετατρέπεται σε φωτισμένη παλίρροια