AtheneaWillendorf

Αθηνά Γουίλεντορφ

🔴Θα με βρείτε στο διαδίκτυο🔴

Monday from 11:00 to 19:00 (GMT-5)

Tuesday from 11:00 to 19:00 (GMT-5)

Wednesday from 11:00 to 19:00 (GMT-5)

Thursday from 11:00 to 19:00 (GMT-5)

Friday from 11:00 to 19:00 (GMT-5)

꧁༒☬Για μένα.☬༒꧂

Είμαι ένα γλυκό και ήρεμο κορίτσι, αγαπώ την ειρήνη και την αρμονία σε ό, τι κάνω. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ φροντιστή, πάντα πρόθυμο να ακούσει και να υποστηρίξει τους άλλους. Παρόλο που έχω μια ήσυχη φύση, είμαι επίσης πολύ περίεργη και μου αρέσει να εξερευνώ νέα πράγματα, πάντα αναζητώντας εμπειρίες που με βγάζουν από τη ζώνη άνεσής μου, αλλά χωρίς να χάσω την ουσία μου. Μου αρέσει η ιδέα να μοιράζομαι στιγμές συνενοχής και βαθιάς σύνδεσης. Αν είστε κάποιος με σεβασμό, στοργικός και πρόθυμος να μοιραστείτε νέες περιπέτειες, μπορούμε να γνωριστούμε καλύτερα.

Επίσης, είμαι ένα υποτακτικό κορίτσι που απολαμβάνει την παράδοση και τη βαθιά σύνδεση σε μια σχέση που βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Θεωρώ τον εαυτό μου ανοιχτό, πρόθυμο να εξερευνήσω και να μάθω, πάντα μέσα σε ένα περιβάλλον σεβασμού και σαφούς επικοινωνίας. Εκτιμώ ιδιαίτερα τη συνενοχή, τη φροντίδα και την κατανόηση των ορίων. Αν είστε κάποιος υπομονετικός, σεβασμός και πρόθυμος να δημιουργήσει μια ασφαλή και εμπλουτιστική σχέση και για τους δύο μας, θα χαρώ να σας γνωρίσω.

Σήμερα ήταν μια μέρα που άρχισε με έναν συνηθισμένο τρόπο, αλλά αυτή έγινε μία από αυτές τις μέρες που θησαυρώνω στη μνήμη μου.. Ξύπνησα στον οικείο ήχο του συναγερμού μου και προετοιμαζόμουν να αντιμετωπίσω την ημέρα.. Μετά από ένα γρήγορο ντους και ένα ελαφρύ πρωινό, αποφάσισα να αλλάξω τη ρουτίνα μου και να πάω σε ένα διαφορετικό καφέ από το συνηθισμένο.. Ενώ απολάμβανα τον καφέ μου και έψαχνα ένα βιβλίο, παρατήρησα ένα κορίτσι να κάθεται στη γωνία, βυθισμένη στον κόσμο της με ακουστικά.. Τα μάτια μας συναντήθηκαν και, σχεδόν σαν εν έμφαση, αποφάσισα να τον πλησιάσω και να ξεκινήσω μια συζήτηση.. Αποδείχτηκε ότι μοιραζόμασταν παρόμοιες μουσικές προτιμήσεις, είχαμε κοινούς αγαπημένους τραγουδιστές, και απολάμβαναμε να εξερευνούμε νέα ρούχα.. Η συζήτηση κυλούσε φυσικά, σαν να γνωριζόμασταν όλη μας τη ζωή. Μετά από ανταλλαγή γέλια και εμπειριών, είπαμε αντίο με την υπόσχεση να συναντηθούμε ξανά.. Πήγα στα μαθήματά μου στην ακαδημία χορού με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου, κουβαλώντας την θετική ενέργεια αυτής της ευχάριστης συζήτησης.. Ο χορός ήταν πάντα το πάθος μου, και κάθε κίνηση στο στούντιο είναι μια έκφραση της αγάπης μου για την τέχνη.. Η μέρα στο ακαδημείο ήταν έντονη αλλά ανταμείβουσα.. Έκανα χορογραφία, τελειοποίησα τεχνικές και μοιράστηκα γέλια με τους συναδέλφους μου χορευτές.. Κάθε μέρα εκπαίδευσης με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στους επαγγελματικούς μου στόχους, και αυτό γεμίζει την καρδιά μου με ικανοποίηση.. Μετά το μάθημα, αποφάσισα να κάνω μια ειδική στάση πριν επιστρέψω σπίτι.. Επισκέφτηκα τη μητέρα μου, που ήταν πάντα το μεγαλύτερο στήριγμα μου.. Μοιραστήκαμε ένα παρηγορητικό δείπνο, θυμήθηκα οικογενειακές ιστορίες, και απλά απολάμβαναμε το χρόνο μας μαζί.. Η αγάπη της και τα λόγια της ενθάρρυνσης είναι το καταφύγιό μου στη μέση της πολυάσχολης ζωής ενός χορευτή.. Φτάνοντας σπίτι, εξαντλημένος αλλά ευτυχισμένος, αντέκρουσα την ημέρα. Αν και είχε εξαντλητικό, είχε μια σειρά από σημαντικές στιγμές. Κάνω αυτό που αγαπώ, μοιράζομαι με νέους φίλους και απολαμβάνω χρόνο με τη μητέρα μου μου θύμισε την σημασία της εκτίμησης κάθε μέρα. Έπεσα στο κρεβάτι μου εξαντλημένη με την βεβαιότητα ότι, παρά τις προκλήσεις, χτίζω μια ζωή γεμάτη με σημαντικές εμπειρίες και ανθρώπους που κάνουν το ταξίδι μου πιο ξεχωριστό..

Η προσμονή με περιέβαλλε καθώς προετοιμαζόμουν για μία από τις πιο συναρπαστικές στιγμές της καριέρας μου.. Σήμερα, θα έπαιζα στο μεγαλειώδες Χορτζ Έλιεζερ Γκαϊτάν Θέατρο.. Το μέγεθος αυτού του σενάριο δεν ξέφυγε από το μυαλό μου, και ένιωσα ένα μείγμα νευρικότητας και ενθουσιασμού.. Νωρίς, μπήκα στο συνηθισμένο μου προθέρμανση και πρακτική ρουτίνα.. Κάθε βήμα, κάθε στροφή, ήταν κρίσιμο για να διασφαλίσω ότι η παρουσίασή μου θα ήταν άψογη.. Τα κοστούμια και το μέικ-απ πρόσθεσαν μια ιδιαίτερη πινελιά στην προετοιμασία, μεταμορφώνοντάς με σε μια ανυψωμένη έκδοση του εαυτού μου.. Φτάνοντας στο θέατρο, η μεγαλοπρέπεια του κτιρίου με εντυπωσίασε και πάλι.. Οι υψηλές οροφές, οι κομψές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και η ιστορία που προέρχονταν από κάθε γωνία δημιούργησαν μια μοναδική ατμόσφαιρα.. Η πραγματικότητα που θα χορέψω σε αυτή την περίφημη σκηνή με γέμισε με συναίσθημα.. Πίσω από την σκηνή, μοιράστηκα γέλιο και λόγια ενθάρρυνσης με τους χορευτές μου.. Η φιλία ανάμεσά μας, ηρέμησε τα νεύρα που κυλούσαν στον αέρα.. Βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο να βεβαιωθούμε ότι όλα ήταν στη θέση τους, από τα κοστούμια μέχρι την χορογραφία.. Ο χρόνος έχει έρθει να πατήσεις στη σκηνή.. Τα φώτα του θεάτρου έσβησαν, και το μουρμουρίσμα του κοινού πρόβλεπε την έναρξη της παράστασης.. Με κάθε βήμα που έκανα προς την σκηνή, ένιωθα την δόνηση του συναισθήματος στον αέρα.. Καθώς έμπαινα στο προσκήνιο, το κοινό έγινε μια θάλασσα από θολά πρόσωπα.. Η μουσική άρχισε, και οι μύες μου συγχρονίστηκαν με την γνωστή μελωδία.. Κάθε κίνηση ήταν γεμάτη πάθος και αφοσίωση.. Η χορογραφία ξεδιπλώθηκε με χάρη, και εγώ έγινα εντελώς βυθισμένη στην τέχνη του χορού.. Η ενέργεια του κοινού εκδηλώθηκε σε χειροκρότημα και χειροκρότημα, που τροφοδότησε την απόδοσή μου στη σκηνή.. Κάθε άλμα, κάθε στροφή, ήταν ένα πανηγύρι χρόνων αφοσίωσης και αγάπης για το χορό.. Η σύνδεση μεταξύ μουσικής, κίνησης και κοινού δημιούργησε μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.. Στο τέλος της παρουσίασης, χειροκρότημα αντηχούσε μέσα από το θέατρο σαν κύμα αναγνώρισης.. Έσκυψα την ευγνωμοσύνη μου, αισθανόμενος την ικανοποίηση που είχα μοιραστεί το πάθος μου με ένα τόσο εκτιμητικό κοινό.. Το θέατρο Γκάιταν έγινε το σκηνικό για ένα από τα πιο αξέχαστα κεφάλαια της καριέρας μου, μια μέρα που θα την απολάμβανα πάντα στην καρδιά μου ως μια νίκη πάνω σε προκλήσεις και ένα εορτασμό του χορού που αγαπώ..

Η μέρα είχε αρχίσει γεμάτη προσδοκίες και ενέργεια για πρόβες στο Μεντελίν.. Μια σημαντική παρουσίαση ερχόταν, και όλοι μας ήμασταν αποφασισμένοι να επιτύχουμε τελειότητα σε κάθε κίνηση.. Ωστόσο, από την αρχή της δίκης, τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται.. Οι χορογραφίες δεν έτρεχαν όπως περιμέναμε.. Κάθε βήμα φαινόταν να περνάει από το επόμενο, και η απογοήτευση έπαιρνε τον έλεγχο.. Ο στρες ήταν ορατός στον αέρα, και στη μέση της έντασης, προκύπτουν διαφωνίες.. Μια έντονη συζήτηση ξέσπασε μεταξύ ενός συμμαθητή και εμένα, καθένας υπερασπιζόμενος το όραμά της για την χορογραφία.. Οι οξείες λέξεις αντηχούσαν στο στούντιο, και η αρμονία που τόσο χρειαζόμασταν για την επιτυχία της παρουσίασής μας, εξασθενούσε.. Ευτυχώς, σε μια στιγμή σαφήνειας, συνειδητοποιήσαμε ότι δουλεύαμε προς τον ίδιο στόχο.. Αποφασίσαμε να βάλουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να επικεντρωθούμε στο να βρούμε ένα συμβιβασμό που θα ωφελούσε ολόκληρη την ομάδα.. Μετά από μια ήρεμη και στοχαστική συζήτηση, καταφέραμε να συμφιλιωθούμε, αναγνωρίζοντας ότι η πίεση της στιγμής είχε επηρεάσει την επικοινωνία μας.. Η ομάδα, αν και ανακουφίστηκε από την επίλυση της διαφοράς, ένιωσε ακόμα την ένταση που είχε δημιουργηθεί.. Αποφασίσαμε να πάρουμε ένα διάλειμμα και να βρούμε ένα κοντινό εστιατόριο για να χαλαρώσουμε και να επαναφορτωθούμε.. Μοιραστήκαμε γέλια και ιστορίες ενώ απολάμβαναμε το φαγητό, και η φιλία έγινε πιο δυνατή ξανά.. Ωστόσο, ανησυχία μπήκε στις σκέψεις μας και πάλι όταν λάβαμε το νέο ότι ένας συμμαθητής μας τραυματίστηκε στο γόνατο του κατά την πρόβα.. Ο αέρας έγινε παχύς με αβεβαιότητα.. Ήμασταν μέρες μακριά από την παράσταση και αντιμετωπίζαμε την πιθανότητα να χρειαστεί να αναδιοργανώσουμε ολόκληρη την χορογραφία.. Μετά από μια στιγμή σοκ, συναντηθήκαμε ως ομάδα για να συζητήσουμε τις επιλογές μας.. Αποφασίσαμε να υποστηρίξουμε τον τραυματισμένο μας συνεργάτη και να προσαρμόσουμε την χορογραφία για να προσαρμοστούμε στην κατάστασή του.. Η αλληλεγγύη ήταν εμφανής, και όλοι δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι ήταν απαραίτητο για να κάνει την παρουσίαση επιτυχημένη, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να κάνουν αλλαγές της τελευταίας στιγμής.. Ο δρόμος για την παρουσίαση έγινε πιο δύσκολος, αλλά η αντιξοότητα μας έφερε ακόμα πιο κοντά ως ομάδα.. Η αβεβαιότητα και το άγχος έγιναν η κινητήρια δύναμη για να τελειοποιήσουμε κάθε λεπτομέρεια.. Παρά τα εμπόδια, η παρουσίαση στο Μεδένιν πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, και το χειροκρότημα του κοινού αντηχούσε ως απόδειξη της αντοχής και της αφοσίωσής μας..

♥ Η μεγάλη μου περιπέτεια σε ένα κολομβιανό χωριό ♥

Το ταξίδι μου στο Φρέσνο της Τολίμα δεν ήταν μόνο μια εμβάπτιση στη φύση και την κουλτούρα του καφέ, αλλά και μια ευκαιρία να γνωρίσω απίστευτους ανθρώπους που μου άφησαν βαθιά εντύπωση. Αυτός ο μικρός δήμος, με τα καταπράσινα τοπία του και τον παγκοσμίως γνωστό καφέ του, με υποδέχτηκε με έναν τρόπο που δεν θα ξεχάσω ποτέ..

Day 1: Άφιξη και η ζεστασιά της Φτάνω στο Φρέσνο μια ηλιόλουστη μέρα, μετά από ένα ταξίδι που μου επέτρεψε να απολαύσω το ορεινό τοπίο και τον καθαρό αέρα. Η πρώτη μου στάση ήταν μια φάρμα καφέ που διευθύνεται από την Δόνια Μαρία, μια ηλικιωμένη γυναίκα, με τα χέρια της να δουλεύουν στα χωράφια, αλλά με ένα χαμόγελο που φωτίζει τα πάντα. Από τη στιγμή που έφτασα, με έκανε να νιώσω σαν στο σπίτι μου.

Η Doña Maria με χαιρέτησε με φρεσκοκομμένο καφέ και μου είπε για τη ζωή της στο Φρέσνο. Μου είπε ιστορίες για το πώς οι παππούδες της φύτεψαν τα πρώτα καφεόδεντρα σε αυτό το αγρόκτημα και πώς συνέχισε την οικογενειακή παράδοση. Μιλήσαμε για ώρες ενώ απολάμβανα την ηρεμία του αγροκτήματος, περιτριγυρισμένος από τη φύση. Εκείνο το βράδυ, κοιμήθηκα σε ένα απλό αλλά άνετο δωμάτιο, ενώ το δροσερό αεράκι από τα βουνά με νανούριζε για ύπνο.

Day 2: Μαθαίνοντας με τον Ντον Κάρλος στη Διαδρομή του Καφέ Την επόμενη μέρα, είχα την τύχη να γνωρίσω τον Ντον Κάρλος, έναν αγρότη που είναι παθιασμένος με τη δουλειά του. Ήταν μέρος μιας περιήγησης που μας πήγε να εξερευνήσουμε ένα από τα παλαιότερα αγροκτήματα καφέ στην περιοχή. Ο Δον Κάρλος, με το καπέλο του και το ξύλινο μπαστούνι του, ήταν ένας άνθρωπος με λίγα λόγια, αλλά με βαθιά γνώση της καλλιέργειας του καφέ..

Με εξέπληξε η υπομονή με την οποία μας εξήγησε κάθε βήμα της διαδικασίας, από την επιλογή των καλύτερων κόκκων μέχρι το καβούρδισμα. «Κάθε φλιτζάνι καφέ έχει μια ιστορία», μου είπε, καθώς μου έδειξε πώς οι κόκκοι συλλέγονται με το χέρι. Με τη βοήθειά του, μπόρεσα να μαζέψω τον δικό μου καφέ, μια εργασία που φαινόταν απλή αλλά απαιτούσε πολλή επιδεξιότητα. Έμαθα να εκτιμώ ακόμα περισσότερο κάθε γουλιά καφέ που πίναμε καθημερινά.

Μετά την περιήγηση, καθίσαμε για να φάμε μια νόστιμη «λεχώνα τολιμένσε» για μεσημεριανό γεύμα, την οποία μοιραστήκαμε με άλλους επισκέπτες. Ήταν μια στιγμή συντροφικότητας όπου όλοι ακούσαμε τον Δον Κάρλος να μοιράζεται ανέκδοτα από τη ζωή του και την αγάπη του για την ύπαιθρο. «Ο καφές είναι κάτι περισσότερο από μια δουλειά, είναι η ζωή μας», μας είπε με υπερηφάνεια.

Day 3: Περιπέτεια στο Σέρο Γκουάλι με τη Λάουρα και τον Αντρές Την τρίτη μέρα αποφάσισα να πάω στο Σέρο Γκουάλι και εκεί συνάντησα τη Λάουρα και τον Αντρές, ένα νεαρό ζευγάρι που επισκέπτονταν επίσης το Φρέσνο. Από την πρώτη στιγμή, συνδεθήκαμε με το πάθος μας για τη φύση. Μαζί ξεκινήσαμε την ανάβαση, η οποία αποδείχθηκε πιο δύσκολη από ό,τι περιμέναμε. Ωστόσο, τα αστεία του και η ενέργεια της έκαναν το ταξίδι διασκεδαστικό.

Κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, μιλήσαμε για τα αντίστοιχα ταξίδια μας. Η Λάουρα ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος και καθώς ανεβαίναμε, αποτύπωνε συνεχώς κάθε λεπτομέρεια του τοπίου. Ο Αντρές, από την άλλη, ήταν ένας γεννημένος τυχοδιώκτης, που πάντα αναζητούσε την επόμενη πρόκληση. Με ενθάρρυναν να συνεχίσω καθώς η κλίση γινόταν πιο απότομη και τελικά φτάσαμε στην κορυφή, όπου μείναμε άφωνοι από την εκπληκτική θέα της κοιλάδας του Σαν Χουάν..

Μετά την πεζοπορία, οι τ&r