AntoCrus

Κάθε κομμάτι της ζωής μου έχει κάτι δικό σου και αυτό δεν είναι κάτι εξαιρετικό. Το ξέρεις τόσο αντικειμενικά όσο κι εγώ.. Ωστόσο, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, δεν εννοώ μόνο αυτό τώρα, αυτό να σε περιμένω και να σε βρω, και να σε χάσω, και να σε ξαναβρώ, και ελπίζω να μην είναι τίποτα άλλο.. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά λες, θα κλάψω και εγώ με ένα ήσυχο κόμπο στο λαιμό, καλά θα κλάψει. Και μια όμορφη αόρατη βροχή να μας προστατεύει και ίσως γι 'αυτό να βγει ο ήλιος αμέσως.. Ούτε εννοώ μόνο ότι μέρα με τη μέρα, θα αυξάνεις το απόθεμα των μικρών και αποφασιστικών συνεργειών μας, ή ότι μπορώ ή πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω τις αποτυχίες μου σε νίκες, ή μου κάνεις το τρυφερό δώρο της πιο πρόσφατης απελπισίας σου. ΌΧΙ. Είναι πολύ πιο σοβαρό.. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, εννοώ ότι εκτός από αυτό το γλυκό κατακλυσμό, ξαναγράφεις και την παιδική μου ηλικία, εκείνη την ηλικία που λες μεγάλα και επίσημα πράγματα και οι μεγάλοι τα γιορτάζουν, και εσύ ξέρεις ότι αυτό δεν βοηθάει.. Εννοώ ότι ανασυντάζεις την εφηβεία μου, εκείνη την εποχή που ήμουν ένας γερο-εμψυχισμένος, και ξέρεις αντ' αυτού αντλείς από την έρημο, το σπόρο της χαράς μου και το ποτίζεις κοιτάζοντάς το.. Εννοώ ότι κουνάς τα νιάτα μου, αυτή τη στάμνα που κανείς δεν πήρε ποτέ στα χέρια του, αυτή τη σκιά που κανείς δεν έφερε στη σκιά του, και αντ' αυτού ξέρεις πώς να την κουνήσεις μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν τα ξερά φύλλα και το πλαίσιο της αλήθειας μου παραμένει χωρίς κατορθώματα.. Θέλω να πω ότι αγκαλιάζεις την ωριμότητά μου αυτό το μίγμα από έκπληξη και εμπειρία, αυτό το παράξενο άκρο από στενοχώρια και χιόνι, αυτό το φανάρι που φωτίζει το θάνατο, αυτό το γκρεμό της κακομοίρης ζωής. Όπως βλέπεις είναι πιο σοβαρό, πολύ πιο σοβαρό, γιατί με αυτά και με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι δεν είσαι μόνο το αγαπημένο κορίτσι που είσαι, αλλά και οι υπέροχες ή προσεκτικές γυναίκες που αγάπησα ή θέλω να κάνω.. Γιατί χάρη σε σένα ανακάλυψα (θα πεις ότι ήταν ώρα και σωστά) ότι η αγάπη είναι ένας όμορφος και γενναιόδωρος κόλπος, που φωτίζεται και σκοτεινιάζει, όπως έρχεται η ζωή, ένας κόλπος όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν, έρχονται με τα πουλιά και τα προφητικά, και φεύγουν με τις σειρήνες και τα σύννεφα.. Μια όμορφη και γενναιόδωρη κόλπο, όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν.. Αλλά εσύ, σε παρακαλώ, μην φύγεις.
 

Κάθε κομμάτι της ζωής μου έχει κάτι δικό σου και αυτό δεν είναι κάτι εξαιρετικό. Το ξέρεις τόσο αντικειμενικά όσο κι εγώ.. Ωστόσο, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, δεν εννοώ μόνο αυτό τώρα, αυτό να σε περιμένω και να σε βρω, και να σε χάσω, και να σε ξαναβρώ, και ελπίζω να μην είναι τίποτα άλλο.. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά λες, θα κλάψω και εγώ με ένα ήσυχο κόμπο στο λαιμό, καλά θα κλάψει. Και μια όμορφη αόρατη βροχή να μας προστατεύει και ίσως γι 'αυτό να βγει ο ήλιος αμέσως.. Ούτε εννοώ μόνο ότι μέρα με τη μέρα, θα αυξάνεις το απόθεμα των μικρών και αποφασιστικών συνεργειών μας, ή ότι μπορώ ή πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω τις αποτυχίες μου σε νίκες, ή μου κάνεις το τρυφερό δώρο της πιο πρόσφατης απελπισίας σου. ΌΧΙ. Είναι πολύ πιο σοβαρό.. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, εννοώ ότι εκτός από αυτό το γλυκό κατακλυσμό, ξαναγράφεις και την παιδική μου ηλικία, εκείνη την ηλικία που λες μεγάλα και επίσημα πράγματα και οι μεγάλοι τα γιορτάζουν, και εσύ ξέρεις ότι αυτό δεν βοηθάει.. Εννοώ ότι ανασυντάζεις την εφηβεία μου, εκείνη την εποχή που ήμουν ένας γερο-εμψυχισμένος, και ξέρεις αντ' αυτού αντλείς από την έρημο, το σπόρο της χαράς μου και το ποτίζεις κοιτάζοντάς το.. Εννοώ ότι κουνάς τα νιάτα μου, αυτή τη στάμνα που κανείς δεν πήρε ποτέ στα χέρια του, αυτή τη σκιά που κανείς δεν έφερε στη σκιά του, και αντ' αυτού ξέρεις πώς να την κουνήσεις μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν τα ξερά φύλλα και το πλαίσιο της αλήθειας μου παραμένει χωρίς κατορθώματα.. Θέλω να πω ότι αγκαλιάζεις την ωριμότητά μου αυτό το μίγμα από έκπληξη και εμπειρία, αυτό το παράξενο άκρο από στενοχώρια και χιόνι, αυτό το φανάρι που φωτίζει το θάνατο, αυτό το γκρεμό της κακομοίρης ζωής. Όπως βλέπεις είναι πιο σοβαρό, πολύ πιο σοβαρό, γιατί με αυτά και με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι δεν είσαι μόνο το αγαπημένο κορίτσι που είσαι, αλλά και οι υπέροχες ή προσεκτικές γυναίκες που αγάπησα ή θέλω να κάνω.. Γιατί χάρη σε σένα ανακάλυψα (θα πεις ότι ήταν ώρα και σωστά) ότι η αγάπη είναι ένας όμορφος και γενναιόδωρος κόλπος, που φωτίζεται και σκοτεινιάζει, όπως έρχεται η ζωή, ένας κόλπος όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν, έρχονται με τα πουλιά και τα προφητικά, και φεύγουν με τις σειρήνες και τα σύννεφα.. Μια όμορφη και γενναιόδωρη κόλπο, όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν..