AnnieHotStar

Άννισταρ.

Annie: Το ταξίδι μιας νεαρής γυναίκας προς τη χειραφέτηση

Η Άννι ήταν μια νεαρή γυναίκα γεμάτη ζωή, γοητεία και τόλμη. Είχε αυτό το άτακτο βλέμμα που έλαμπε από την επιθυμία να εξερευνήσει τον κόσμο, ένα χαμόγελο που τραβούσε την προσοχή χωρίς να το ζητάει, και μια μεταδοτική ενέργεια που φώτιζε κάθε δωμάτιο στο οποίο έμπαινε.. Ήταν όμορφη, ναι — φυσική, σχεδόν θρασύτατη ομορφιά — αλλά δεν ήταν αυτό που την καθόριζε.. Αυτό που την έκανε πραγματικά μοναδική ήταν η δίψα της για ανεξαρτησία, το ελεύθερο πνεύμα της και η επιθυμία της να ελέγχει το πεπρωμένο της..

Από μικρή ηλικία, η Άννι ονειρευόταν κάτι άλλο. Όχι μόνο περιπέτειες και μακρινά μέρη, αλλά μια ζωή όπου θα μπορούσε να αποφασίσει για τα πάντα: τις επιλογές της, το μέλλον της, την αγάπη της και τα πάθη της.. Elle ne voulait pas seulement vivre: Ήθελε να χτίσει, να διαλέξει, να αρνηθεί, να ξαναρχίσει. Ήθελε να είναι μια δυνατή, ελεύθερη, δυναμική γυναίκα — μια γυναίκα ενδυναμωμένη, όπως της άρεσε να λέει, με αυτή τη λέξη που είχε μάθει στα ισπανικά και την οποία προφέρει με μια γελαστή προφορά..

Η Άννι δεν μπορούσε να αντέξει την ιδέα να είναι εγκλωβισμένη σε μια προκαθορισμένη ζωή. Οι κοινωνικές συμβάσεις την ενοχλούσαν, οι προσδοκίες της κοινωνίας την έκαναν να γελάει - ή μερικές φορές να θυμώνει. Αρνιόταν να περιοριστεί σε ένα ρόλο, σε ένα κουτί, σε μια εικόνα. Ήθελε να εξερευνήσει τον κόσμο, να δει άλλους πολιτισμούς, να γνωρίσει ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά, να μάθει, να κάνει λάθη, να ερωτευτεί — ίσως — και πάνω απ' όλα, να μεγαλώσει με τον δικό της τρόπο..

Με το σακίδιο της γεμάτο ταξιδιωτικά ημερολόγια, φεμινιστικά βιβλία και παλιούς τσαλακωμένους χάρτες, αποφάσισε μια μέρα να φύγει. Μακριά από τη γενέτειρά του, μακριά από τα σημεία αναφοράς του. Δεν έτρεχε, όχι. Ήταν έτοιμη. Ήταν μια φυγή προς τα εμπρός, μια προσωπική αναζήτηση. Ήθελε να νιώσει την ελευθερία στο δέρμα της, στις επιλογές της, στα λόγια της.

Στο δρόμο της, η Άνι συνάντησε άλλες γυναίκες σαν κι αυτήν — περίεργες, γενναίες, μερικές φορές πληγωμένες, αλλά πάντα όρθιες. Μαζί μοιράζονταν ιστορίες, όνειρα, ελπίδες. Αυτές οι συναντήσεις τροφοδοτούσαν την Άννι, της έδιναν νέες δυνάμεις, την βοηθούσαν να επιβεβαιώσει τη φωνή της. Κατάλαβε τότε ότι η χειραφέτηση δεν είναι ένας σταθερός στόχος, αλλά μια διαδικασία, ένα μονοπάτι γεμάτο αμφιβολίες, αγώνες, αλλά και προσωπικές νίκες..

Η Άννι δεν χρειαζόταν άδεια για να υπάρχει πλήρως. Ήθελε να αγαπήσει τον εαυτό της, με τα ελαττώματα και τις φωτιές της, να μάθει να λέει όχι χωρίς να δικαιολογείται, να λέει ναι χωρίς να φοβάται. Ήθελε να χορέψει μόνη της σε μια παραλία, να γράψει ποιήματα στο φως των κεριών, να συζητήσει σε μια ξένη γλώσσα, να κλάψει χωρίς ντροπή, να γελάσει πολύ δυνατά, να αγαπήσει χωρίς όρια. Ήθελε να τα ζήσει όλα.

Με τον καιρό, η Άννι συνειδητοποίησε ότι η αληθινή δύναμη έρχεται από μέσα. Δεν την έβρισκε στα θαυμαστικά βλέμματα, ούτε στην εξωτερική επικύρωση. Ήταν στην ικανότητά του να σηκωθεί, να επιλέξει, ξανά και ξανά.

Δεν ήταν τέλεια, και δεν ήθελε να είναι. Ήταν ζωντανή. Και ήταν παραπάνω από αρκετό.

Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι όταν οι καρδιές μας δεν ταιριάζουν Πώς μπορεί να μοιάζει η έκσταση Όταν είσαι χαμένος μακριά από τα χέρια μου Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Αν ξέρεις ότι η καρδιά μου πονάει Ότι δεν ξέρω πώς να χορεύω Βλέπω τα λεπτά σαν ώρες Παρίσι, Νέα Υόρκη, κλείνεις την πόρτα Πες μου ότι δεν θα αργήσει πολύ Μασσαλία, Ρώμη Ψάχνω τον ορό που θα γιατρέψει τον πόνο μου Ποιος θα ανακουφίσει την ημικρανία Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Όταν οι καρδιές μας δεν ταιριάζουν Πώς μπορεί να μοιάζει η έκσταση Όταν είσαι χαμένος μακριά από τα χέρια μου Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Αν ξέρεις ότι η καρδιά μου πονάει Ότι δεν ξέρω πώς να χορεύω Βλέπω τα λεπτά σαν ώρες Βερολίνο, Τόκιο Είναι μόνο λέξεις Μπορώ να συντρίψω τον εγωισμό μου Απομένει η έλλειψη του δέρματος σου Λος Άντζελες, ναι με αφήνεις Ξέρω ότι θα βρεθούμε ξανά Ξέρω ότι με σκέφτεσαι Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Όταν οι καρδιές μας δεν ταιριάζουν Πώς μπορεί να μοιάζει η έκσταση Όταν είσαι χαμένος μακριά από τα χέρια μου Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Αν ξέρεις ότι η καρδιά μου πονάει Ότι δεν ξέρω πια πώς να χορεύω Ότι βλέπω τα λεπτά (Α-α-α, α-α-α, α-α-α, α-α-α) Τελικά δεν είμαι εγώ που είμαι χαμένη χωρίς τα χέρια σου; Δεν είσαι τελικά εσύ που πονάει η καρδιά σου; Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι όταν οι καρδιές μας δεν ταιριάζουν Πώς μπορεί να μοιάζει η έκσταση Όταν είσαι χαμένος μακριά από τα χέρια μου Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Αν ξέρεις ότι η καρδιά μου πονάει Ότι δεν ξέρω πώς να χορεύω Βλέπω τα λεπτά σαν ώρες Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Όταν οι καρδιές μας δεν ταιριάζουν Με τι μοιάζει η έκσταση Όταν είσαι χαμένος μακριά από τα χέρια μου Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι Αν ξέρεις ότι η καρδιά μου πονάει Ότι δεν ξέρω πια πως να χορεύω Ότι βλέπω τα λεπτά σαν ώρες

Δώσε μου την καρδιά σου Το χέρι σου και τα υπόλοιπα Δώσε μου αυτό που είσαι Αυτό που είσαι Πες μου τους φόβους σου Θλίψη και τα υπόλοιπα Πες μου ποιος είσαι Ποιος είσαι Φαντάζομαι έναν κόσμο Έναν ουράνιο κόσμο Όπου κανείς δεν φεύγει Όπου κανείς δεν μένει Φαντάζομαι μια κραυγή Οι κραυγές σου μέσα στη νύχτα Φαντάζομαι τόσα πολλά για σένα Ίσως είμαι εσύ μερικές φορές Φαντάζομαι μια φωλιά από ιστορίες με θλιβερές λέξεις Φαντάζομαι ένα κρεβάτι, μια συνένοχη αϋπνία Φαντάζομαι έναν εαυτό που πνίγεται στις αδυναμίες σου Χωρίς πίστη ή νόμο μέσα στα δίχτυα γλιστράω Φαντάζομαι έναν άνδρα μια γυναίκα μια νταντά Που βλέπει μόνο έναν κλώνο μου στους δίσκους μου Μεγάλη αναστάτωση στην αρχάρια ψυχή μου Θα γυρίσω σπίτι αργά γιατί δεν βλέπω πια τον κίνδυνο Σε παρακαλώ δώσε μου την καρδιά σου Δώσε μου αυτό που είσαι Αυτό που είσαι Πες μου τους φόβους σου Πες μου ποιος είσαι Ποιος είσαι Θέλω να ξαναδώ τον κόσμο της άλλης φοράς Αυτόν που ο κόσμος δεν ξέρει Θέλω να ξαναδώ τη σκιά του άλλου εαυτού σου Αυτόν που ο κόσμος δεν ξέρει Θέλω να ξαναδώ τον κόσμο της άλλης φοράς Αυτόν που ο κόσμος δεν ξέρει Θέλω να ξαναδώ σε σένα όλα όσα δεν είμαι Πες μου ποιον αγαπάς και κυρίως Σε παρακαλώ δώσε μου την καρδιά σου Δώσε μου αυτό που είσαι Αυτό που είσαι Πες μου τους φόβους σου Πες μου ποιος είσαι Ποιος Σε παρακαλώ δώσε μου την καρδιά σου Δώσε μου αυτό που είσαι Αυτό που είσαι Πες μου τους φόβους σου Πες μου ποιος είσαι Ποιος είσαι

Να κάνει όλους τους Μαρκήσιους ντε Σαντ να χλωμίσουν Να κάνει τις πόρνες του λιμανιού να κοκκινίσουν Να κάνει όλες τις ηχώ να φωνάξουν Να κάνω τα τείχη της Ιεριχούς να τρέμουν Θα σε αγαπήσω Να κάνω την κόλαση να φλέγεται στα μάτια σου Να κάνω όλες τις βροντές της Ιεριχούς να ορκίζονται Θεέ να σηκώσεις το στήθος σου και όλοι οι Άγιοι να προσευχηθούν και να ικετεύσουν τα χέρια μας Θα σε αγαπήσω Θα σε αγαπήσω όπως δεν έχεις αγαπηθεί ποτέ Θα σε αγαπήσω πιο βαθιά από ότι φαντάστηκαν τα όνειρά σου Θα σε αγαπήσω. Θα σε αγαπήσω Θα σε αγαπήσω Όπως κανείς δεν τόλμησε να σε αγαπήσει Θα σε αγαπήσω Όπως θα ήθελα τόσο πολύ να αγαπηθώ Θα σε αγαπήσω. Θα σε αγαπήσω Να γεράσω, να λευκαίνω τη νύχτα Να κάψω το φως μέχρι την ημέρα Στο πάθος και στην τρέλα Θα σε αγαπήσω, θα σε αγαπήσω με αγάπη Να κλείσω τα μάτια μας Να κάνω τα σώματά μας να υποφέρουν να πεθάνουν Να κάνουμε τις ψυχές μας να πετάξουν στον έβδομο ουρανό Να νομίζουμε ότι είμαστε νεκροί και να κάνουμε ξανά έρωτα Θα σε αγαπήσω Θα σε αγαπήσω όπως δεν έχεις αγαπηθεί ποτέ Θα σε αγαπήσω πιο βαθιά από ότι φαντάστηκαν τα όνειρά σου Θα σε αγαπήσω. Θα σε αγαπήσω Θα σε αγαπήσω Όπως κανείς δεν τόλμησε να σε αγαπήσει Θα σε αγαπήσω Όπως θα ήθελα τόσο πολύ να αγαπηθώ Θα σε αγαπήσω. Θα σε αγαπήσω

Γνωρίζω κάποιους που κάνουν κύκλους Ή περπατούν στους τοίχους μετρώντας τις εποχές Έχω δει κάποιους να στερούνται Νέα ξεκινήματα που δεν οδηγούν πουθενά Πολεμιστές στην τηλεόραση, ήρωες στην τραπεζαρία μου Έχω διαβάσει μερικές αληθινές ιστορίες Αλλά η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου

Βλέπεις, είναι πολύ καλύτερα όταν έχεις αυτοπεποίθηση Όταν έχεις δύναμη και ελπίδα στα δάχτυλά σου Να ψάξω πιο βαθιά χωρίς να φοβάμαι τίποτα Να χτυπήσω την πόρτα του άγνωστου χωρίς περιορισμούς Και το να μιλάς είναι τόσο ελαφρύ Αλλά η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου

Όταν πηγαίνω στο δάσος Τα χέρια μου πέφτουν σαν τον Μικρό Αντίχειρα Βρήκα βότσαλα Αλλά η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου Αδιάκοπα: Πού θα μπορούσα να βρω

Έκλαψα άλλες δυο ώρες για το κουτί σου με τα γλυκά Το διάσημο με τα γράμματα Νιου Χάμσαϊρ Το ερωτικό σου ταξίδι Με την Αντέλ του Μπαγιέ Βρίσκω το όνομά της γελοίο Μοιάζει με σήμα πουλόβερ Θα ήθελε να με γνωρίσει Να μας πάρει για μεσημεριανό Σίγουρα θα με λατρέψει Και επέμεινε τόσο πολύ Ω ναι, αλλά είμαι ζηλιάρα Ναι, αυτό είναι απλά ζηλιάρα Είμαι ζηλιάρα Τρώω κινέζικα μόνη μου Είναι βολικό, είναι ακριβώς εκεί κάτω Σε άφησα να πας μόνος Τώρα δαγκώνω τα δάχτυλά μου Μου είπες ότι είναι κρίμα Μαγειρεύει τόσο καλά Θα της φτιάξω τη σούπα μου με νιτρογλυκερίνη Η χολή και το γλουταμάξ Παλεύουν στη σπλήνα μου Το λέω στον εαυτό μου κάθε φορά Δεν θα ξαναφάω κινέζικα Ω ναι είμαι ζηλιάρα Ναι αυτό είναι απλά ζηλιάρα Είμαι ζηλιάρα Η Αντέλ σου θέλει να σε ξαναδεί Είναι ελεύθερη το βράδυ για να σου μιλάει από καιρό σε καιρό Ας χαμογελάσουμε, ας σφίξουμε τα δόντια μας Είναι αλήθεια, είναι αρκετά φυσιολογικό Δεν θα κάνω σκάνδαλο Για τους δυο σας είναι σημαντικό αλλά αυτή είναι η τέχνη της ζήλιας μου Να μην ξέρω πώς να σου πω Ναι με κάνει λίγο περίεργο Ότι ήθελες να ξανασυναντηθούμε Και Ναι, είμαι ζηλιάρα Ναι, αυτό είναι απλά ζηλιάρα Ω ναι, είμαι ζηλιάρα Ναι, αυτό είναι απλά ζηλιάρα Είμαι ζηλιάρα