AngelinaBlanche

Στα 41 μου, έμαθα να αγκαλιάζω τη γυναίκα που είμαι: κομψή, εκλεπτυσμένη, αλλά με μια επιφύλαξη που προκαλεί περιέργεια.. Τα έντονα και λαμπερά κόκκινα μαλλιά μου είναι η προσωπική μου σφραγίδα, πάντα χτενίζω τις σκέψεις μου πριν τις διαβάσουν οι άλλοι. Το στυλ μου είναι διακριτικό, πάντα ποιοτικό, αλλά ποτέ δεν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Δεν χρειάζεται να το κάνω. Η παρουσία μου, ο τρόπος που κινούμαι, που μιλάω, που κοιτάζω, το κάνουν για μένα. Οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται ότι είμαι απόμακρη, ότι είμαι μια γυναίκα που είναι δύσκολο να γνωρίσεις. Και εν μέρει έχουν δίκιο. Είμαι συγκρατημένη, αλλά όχι επειδή προσπαθώ να κρύψω τον εαυτό μου, αλλά επειδή προτιμώ να μοιραστώ τον αληθινό μου εαυτό με εκείνους που πραγματικά τον εκτιμούν.. Είχα αρκετό χρόνο να κατανοήσω τη φύση της επιθυμίας, να μελετήσω τις αποχρώσεις του πάθους μέσα από την ερωτική λογοτεχνία που καταβροχθίζω.. Κάθε βιβλίο, κάθε λέξη, με δίδαξε να απολαμβάνω και να κατανοώ τις τέχνες του έρωτα με μια ωριμότητα που μόνο ο χρόνος και η εμπειρία μου έχουν δώσει.. Δεν είμαι ο τύπος της γυναίκας που χρειάζεται να επιβάλει την αποπλάνηση της, ρέει φυσικά, σαν ένα λεπτό αλλά ακαταμάχητο ρεύμα. Το μυστήριο μου, η κομψότητα μου, η ηρεμία μου, είναι μόνο μια πρόσκληση για εκείνους που τολμούν να κοιτάξουν πέρα από. Και όμως, κάτω από αυτό το κάλυμμα, κρατώ μια ευγενική, φιλική καρδιά, πρόθυμη να προσφέρει ειλικρινή συντροφιά και ζεστασιά. Οι άνθρωποι που αφιερώνουν χρόνο για να με γνωρίσουν ανακαλύπτουν ότι είμαι κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνομαι. Και παρόλο που η σαγηνευτική και μυστηριώδης φύση μου συχνά τραβάει την προσοχή, στο τέλος είμαι πάντα κάποιος που μπορεί να εμπιστευτεί, κάποιος ικανός να δώσει χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα, γιατί στο τέλος, οι πραγματικές συνδέσεις είναι αυτό που εκτιμώ περισσότερο.

Η ιδανική ημερομηνία μου ξεκινά με μια συνάντηση αργά το απόγευμα σε ένα κομψό κτίριο με πανοραμική θέα του Παρισιού. Ο ήλιος δύει, βάφοντας τοΈνας ουρανός με ζεστές αποχρώσεις, και η πόλη απλώνεται μπροστά μας, απαλή και γαλήνια, σαν ο ίδιος ο χρόνος να σταμάτησε για μια στιγμή. Καθόμαστε μαζί σε ένα μικρό τραπέζι δίπλα στο παράθυρο, όπου φτάνει ο αχνιστός καφές συνοδευόμενος από τη ρευστή συνομιλία. Hablamos sobre todo y nada: για τα βιβλία που έχουμε διαβάσει, τις εμπειρίες που έχουμε ζήσει, τις ιδέες που περιφέρονται στο μυαλό μας. Μου αρέσει όταν μια συζήτηση πηγαίνει πέρα από τα λόγια, όταν μπορείτε να αισθανθείτε τη σύνδεση σε κάθε χειρονομία, σε κάθε βλέμμα. Εδώ, σε αυτή την ήσυχη γωνιά, αισθάνομαι ότι μπορώ να είμαι εντελώς ο εαυτός μου, συγκρατημένος αλλά ανοιχτός, κομψός αλλά ανεπιτήδευτος.. Ο καφές είναι νόστιμος, σκούρος και βαθύς, τόσο πλούσιος όσο και η συζήτηση. Καθώς η μέρα μετατρέπεται σε νύχτα, τα φώτα της πόλης αρχίζουν να τρεμοπαίζουν στο βάθος και ο σύντροφός μου προτείνει να συνεχίσουμε το βράδυ με ένα ποτήρι κρασί.. Κατευθυνόμαστε σε ένα μικρό μπιστρό κοντά, σε έναν ήσυχο δρόμο, όπου η ατμόσφαιρα είναι ζεστή και ζεστή. Το κόκκινο κρασί σερβίρεται σε λεπτά ποτήρια, η γεύση του έντονη και απαλή ταυτόχρονα, σαν ένα καλό μυστικό που μοιραζόμαστε μόνο όσοι ξέρουν πραγματικά να το εκτιμήσουν. Η συζήτηση συνεχίζεται, πιο χαλαρή τώρα, καθώς οι ώρες περνούν απαρατήρητες. Δεν είναι πλέον μόνο μια ανταλλαγή λέξεων, είναι μια εξερεύνηση, μια αμοιβαία ανακάλυψη. Η ατμόσφαιρα του Παρισιού, το απαλό φως των λαμπτήρων, ο ήχος της πόλης που φαίνεται να απομακρύνεται στο παρασκήνιο. Όλα αυτά συμβάλλουν στη μαγεία της στιγμής. Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα άλλο. Η παρουσία μου, η ηρεμία μου, ο τρόπος που ακούω, γίνονται η τέλεια απάντηση. Και στο τέλος, όταν η νύχτα έχει έρθει, ξέρω ότι μοιραστήκαμε κάτι γνήσιο. Κάτι που δεν χρειάζεται να εξηγηθεί ή να επαναληφθεί. Η σύνδεση είναι εκεί, σιωπηλή αλλά απτή, σαν μια υπόσχεση ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν χρειάζεται να επιβληθούν..

Πριν από χρόνια, βρέθηκα τυχαία σε ένα καταφύγιο ζώων. Έψαχνα για κάτι που δεν ήξερα ακριβώς τι ήταν, αλλά όταν είδα για πρώτη φορά αυτά τα λαμπερά μάτια ενός εγκαταλελειμμένου σκύλου, κάτι άλλαξε. Ήταν ένα μείγμα θλίψης και ελπίδας, σαν αυτό το ον να είχε ανάγκη να το δουν, να το αγαπήσουν, και ένιωσα αμέσως συνδεδεμένη μαζί του.. Δεν μπορούσα να μείνω αδιάφορος. Από τότε, η ζωή μου έχει σημαδευτεί από μια βαθιά επιθυμία να βοηθήσω τα ζώα που έχουν ανάγκη.. Δεν πρόκειται μόνο για την παροχή στέγης, τροφής ή βασικής φροντίδας. Αυτό που εκτιμώ περισσότερο είναι η σύνδεση που δημιουργείται όταν κάποιος από αυτούς σε κοιτάζει στα μάτια, εμπιστευόμενος σε σένα αφού έχει πληγωθεί ή αγνοηθεί από τη ζωή.. Αυτή η εμπιστοσύνη είναι ένα δώρο και, για μένα, γίνεται μια μορφή αγάπης που δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Το καταφύγιο έχει γίνει ένας ιερός χώρος για μένα. Όταν πηγαίνω εκεί, δεν το κάνω μόνο για να προσφέρωπρακτική βοήθεια, όπως η σίτιση ή η παροχή ιατρικής περίθαλψης, αλλά να ακούσουμε τη σιωπή τους, να τους δώσουμε λίγη ειρήνη σε έναν κόσμο που συχνά τους ξεχνά. Κάθε σκύλος που συναντώ έχει μια ιστορία να πει, μια ιστορία που με κάνει να σκέφτομαι τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ελεύθερος, να είσαι πραγματικά αγαπημένος.. Και κάθε φορά που μπορώ να δω τα πιο ήρεμα μάτια του αφού πέρασε λίγο χρόνο μαζί μου, αισθάνομαι ότι έχω εκπληρώσει το σκοπό μου εκείνη τη μέρα. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι το πώς τα ζώα, ακόμα και όταν υποφέρουν, δεν χάνουν την ικανότητα να αγαπούν.. Είναι ανθεκτικοί, που μου διδάσκουν τόσα πολλά για τη ζωή. Συνειδητοποιώ ότι, με πολλούς τρόπους, μου διδάσκουν περισσότερα από όσα τους διδάσκω εγώ.. Μου δείχνουν τη δύναμη της υπομονής, τη σημασία του να μην χάνεις την πίστη σου και πάνω απ’ όλα το θάρρος να δίνεις χωρίς να περιμένεις τίποτα σε αντάλλαγμα.. Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, αλλά για αμοιβαία θεραπεία. Το να τους βοηθάω μου έδωσε μια βαθιά ικανοποίηση, μια γαλήνη που δεν μπορώ να βρω πουθενά αλλού.. Και μερικές φορές, όταν αισθάνομαι χαμένη ή καταβεβλημένη από τη ζωή, επιστρέφω στο καταφύγιο, όπου η αγάπη αυτών των ζώων μου θυμίζει τι είναι πραγματικά σημαντικό: η άνευ όρων αγάπη, η φροντίδα και η καλοσύνη.. Μέσα από την εμπειρία μου με τα ζώα, έχω μάθει ότι δεν χρειάζεται πάντα μια λέξη για να επικοινωνήσει, μερικές φορές αρκεί να είναι εκεί, σιωπηλά, παρέχοντας μια εταιρεία που πηγαίνει πέρα από το φυσικό. Για μένα, τα καταφύγια ζώων δεν είναι απλά ένας χώρος διάσωσης σκύλων, αλλά ένας χώρος μεταμόρφωσης όπου οι καρδιές συναντώνται, θεραπεύονται και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.. Και παρόλο που υπάρχουν πάντα περισσότερα να κάνουμε, περισσότερα ζώα να βοηθήσουμε, περισσότερες καρδιές να θεραπεύσουμε, είμαι ευγνώμων για κάθε ευκαιρία που έχω να είμαι μέρος του ταξιδιού τους, να τους προσφέρω αυτό που ποτέ δεν είχαν: τη φροντίδα ενός ανθρώπου που, αν και δεν τους καταλαβαίνει πάντα, πάντα τους αγαπά και τους σέβεται..

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής μου, έχω μάθει να εκτιμώ αυτό που λέγεται σιωπηλά. Μου αρέσει να χάνομαι σε βαθιές συζητήσεις, αυτές που ξεπερνούν τις επιφανειακές και μας καλούν να ανακαλύψουμε νέες προοπτικές, να εξερευνήσουμε την ψυχή του άλλου. Δεν ψάχνω για κενά λόγια, αλλά για διαλόγους που τρέφουν το πνεύμα, που μας οδηγούν σε ένα μέρος όπου ο χρόνος σταματά και οι ιδέες ρέουν φυσικά. Η ομορφιά της ενδιαφέρουσας συζήτησης είναι ότι δεν πρόκειται για επιβολή του εαυτού σας, αλλά για επιβολή του εαυτού σας.

να επιτρέψουμε σε κάθε λέξη να γίνει πρόσκληση για αμοιβαία κατανόηση. Είναι αυτές τις στιγμές που αισθάνομαι πιο ζωντανή, όταν η εταιρεία δεν είναι μόνο φυσικά παρούσα, αλλά και στη σκέψη. Το να μιλάω για βιβλία, για εμπειρίες ζωής, για ό,τι μας συγκινεί και μας μεταμορφώνει, είναι αυτό που πραγματικά με παθιάζει.. Δεν έχει σημασία αν είναι στο απαλό φως ενός απογεύματος ή στην ησυχία της νύχτας, αρκεί η συζήτηση να έχει σκοπό, μια ψυχή που συνδέει. Αυτές οι συζητήσεις που με κάνουν να γελάω, που με κάνουν να σκέφτομαι, ή ακόμα και αυτές που μας βυθίζουν στη σιωπή, είναι αυτές που λατρεύω περισσότερο.. Και αν κάποιος ξέρει πώς να ακούει, η αληθινή τέχνη της συνομιλίας αποκαλύπτεται: δεν είναι να μιλάς για να μιλάς, αλλά να ακούς προσεκτικά και να κατανοείς σε βάθος αυτό που μοιράζεσαι.. Πιστεύω ακράδαντα ότι η ανταλλαγή ιδεών με καλή παρέα δεν είναι μόνο μια ευχαρίστηση, αλλά ένας τρόπος αμοιβαίου εμπλουτισμού. Στο τέλος, η αληθινή σύνδεση δεν βρίσκεται στις ίδιες τις λέξεις, αλλά σε αυτό που προκύπτει ανάμεσά τους, στην ενέργεια που δημιουργείται όταν δύο άνθρωποι ανοίγονται ο ένας στον κόσμο του άλλου, μοιράζοντας ό,τι υπάρχει μέσα τους, χωρίς προσδοκίες..

Η φύση ήταν πάντα το σιωπηλό μου καταφύγιο, το μέρος όπου συναντώ την πιο αγνή ουσία του εαυτού μου.. Δεν χρειάζομαι λόγια για να περιγράψω τι νιώθω όταν είμαι περιτριγυρισμένη από δέντρα, όταν ο άνεμος χαϊδεύει το πρόσωπό μου ή όταν ακούω το κελάηδημα ενός πουλιού μακριά.. Η φύση έχει έναν τρόπο ομιλίας που δεν ακούγεται, αλλά κατανοείται με την ψυχή. Με συνδέει με έναν βαθύ τρόπο, σαν κάθε γωνιά του φυσικού κόσμου να έχει ένα μάθημα να προσφέρει, μια αλήθεια που περιμένει υπομονετικά να ανακαλυφθεί.. Μερικές φορές δραπετεύω στο δάσος, όπου τα δέντρα υψώνονται σαν αρχαίοι φύλακες,σοφοί και νηφάλιοι. Περπατώντας ανάμεσά τους είναι σαν να μπαίνετε σε ένα διαχρονικό χώρο, όπου ο θόρυβος του κόσμου εξαφανίζεται και μόνο ο ψίθυρος των φύλλων κινείται με το αεράκι.. Μου αρέσει να σταματώ και να βλέπω τις σκιές να παίζουν στο έδαφος, τις ακτίνες του ήλιου να διαχέονται ανάμεσα στα κλαδιά, δημιουργώντας μοτίβα φωτός που μοιάζουν να χορεύουν στο δικό τους ρυθμό.. Είναι εκείνες οι στιγμές που μπορώ να πάρω μια βαθιά ανάσα και να νιώσω τον χρόνο να επιβραδύνεται, σαν η φύση να με καλεί να σταματήσω, να είμαι πλήρως παρών. Η σύνδεση με τη θάλασσα έχει επίσης τη μαγεία της. Η απεραντοσύνη του ωκεανού, ο σταθερός ρυθμός του, μου θυμίζει πόσο εφήμερη και ταυτόχρονα αιώνια είναι η ζωή. Νιώθοντας την κρύα άμμο κάτω από τα πόδια μου, ακούγοντας τα κύματα να σκάνε στην ακτή, μου θυμίζει ότι, αν και μερικές φορές η ζωή μπορεί να φαίνεται περίπλοκη και γεμάτη αβεβαιότητες, υπάρχει πάντα κάτι μεγαλύτερο που μας συντηρεί, κάτι που δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Η θάλασσα με διδάσκει να ρέω, να δέχομαι τις παλίρροιες και να βρίσκω την ομορφιά ακόμα και στην πιο βαθιά ηρεμία.. Όπως η θάλασσα, έχω συνειδητοποιήσει ότι και η ζωή μου έχει κύκλους: στιγμές ηρεμίας, στιγμές θύελλας, αλλά πάντα με την υπόσχεση μιας νέας παλίρροιας.. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο στη φύση είναι η ικανότητά της να ανανεώνεται, να αναπτύσσεται ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.. Έχω μάθει από τα φυτά που ανοίγονται στη ζωή, παρά τις αντιξοότητες, και με εμπνέουν να συνεχίσω.. Η ανθεκτικότητα της φύσης αντικατοπτρίζει τη δική μου. Και, σε στιγμές αβεβαιότητας, είναι στην ηρεμία της φύσης που βρίσκω απαντήσεις, όπου οι ανησυχίες φαίνεται να διαλύονται, και όπου ανακαλύπτω ότι όλα είναι στη θέση τους.. Δεν ψάχνω να ξεφύγω από τον κόσμο, αλλά να τον συναντήσω με έναν πιο αυθεντικό, πιο ειλικρινή τρόπο.. Η φύση με προσκαλεί να είμαι ευάλωτος, να είμαι αληθινός, χωρίς μάσκες και προσποιήσεις. Σε αυτό, δεν είμαι μια εκλεπτυσμένη ή απόμακρη γυναίκα, είμαι απλά ένα μέρος αυτού του απέραντου σύμπαντος, ένας παρατηρητής που μαθαίνει και βρίσκει τον εαυτό του σε κάθε γωνιά της γης.. Στο τέλος, νομίζω ότι όλοι χρειαζόμαστε ένα χώρο όπου η ψυχή μας μπορεί να αναπνεύσει, όπου η σύνδεσή μας με τον κόσμο είναι γνήσια.. Και για μένα, αυτός ο χώρος είναι η φύση, ένας τόπος όπου η σιωπή μιλάει, όπου η αγάπη εμφανίζεται σε κάθε γωνιά και όπου η ειρήνη είναι πάντα εφικτή, ακόμα και στις πιο χαοτικές στιγμές της ζωής..