AnastasiaKovak

Είμαι 22 ετών, έχω ύψος 155 εκατοστά και βάρος 45 κιλά. Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το μπλε, και ένα από τα μεγαλύτερα πάθη μου είναι η τέχνη της μεταμφίεσης. Για μένα, κάθε κοστούμι είναι μια πόρτα σε έναν άλλο κόσμο, ένας τρόπος να εξερευνήσω διαφορετικές εκδοχές του εαυτού μου.. Από πριγκίπισσες και πολεμίστριες μέχρι σκοτεινούς και μυστηριώδεις χαρακτήρες, μου αρέσει να φτιάχνω κάθε ντύσιμο με λεπτομέρεια: μακιγιάζ, αξεσουάρ και μια μοναδική πινελιά που μιλάει για το ποια είμαι.. Οι φίλοι μου λένε ότι ποτέ δεν ξέρουν τι χαρακτήρα θα εμφανιστώ, και ότι διασκεδάζω όσο αυτοί.. Εκτός από το έχω μια βαθιά αγάπη για την κίνηση και το σώμα. Είμαι επαγγελματίας χορεύτρια χορού της κοιλιάς, σάλτσα, φλαμένκο και σε ψηλά τακούνια, το αγαπημένο μου στυλ. Ο χορός μου επιτρέπει να εκφράζομαι με ελευθερία, δύναμη και αισθησιασμό και αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι της καλλιτεχνικής μου ταυτότητας.. Ασχολούμαι επίσης με τον αθλητισμό και προπονούμαι καθημερινά, γιατί είμαι παθιασμένος με το να νιώθω δυνατός, υγιής και συνδεδεμένος με το σώμα μου.. Η φυσική κατάσταση είναι μέρος της καθημερινής μου ρουτίνας και ένα εργαλείο για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Στα κοινωνικά δίκτυα μοιράζομαι τις δημιουργίες μου και συνδέομαι με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που μοιράζονται αυτά τα ίδια πάθη. Μου αρέσει να δείχνω τη διαδικασία πίσω από κάθε κοστούμι ή χορογραφία, να ανταλλάσσω συμβουλές και να δημιουργώ κοινότητα. Να ζεις πολλές ζωές σε μία, να εκπλήσσεις, να εμπνέεις και να συνεχίζεις να αναπτύσσεσαι: αυτό αγαπώ περισσότερο από όλα..

Τελικά, πέσαμε στον καναπέ, γελάσαμε και φιληθήκαμε. Ένιωσα τις ψυχές μας να συνδέονται σε μια πράξη ευπάθειας. Η οικειότητα ήταν συντριπτική. Δίνουμε τον εαυτό μας ο ένας στον άλλο, εξερευνώντας κάθε γωνιά της ύπαρξής μας, σαν να θέλαμε να μείνουμε παγιδευμένοι σε αυτή τη στιγμή για πάντα. Ωστόσο, όπως όλα τα καλά πράγματα, η ιστορία μας δεν ήταν χωρίς επιπλοκές. Καθώς η σχέση έγινε πιο έντονη, έγιναν και οι ανασφάλειές μας. Ο φόβος του να τον χάσω και η πίεση των προσδοκιών άρχισαν να δημιουργούν ένα κενό ανάμεσά μας. Αλλά σε κάθε διαφωνία, σε κάθε δάκρυ, υπήρχε ένα νήμα αγάπης που μας ένωνε. Σήμερα, καθώς αναπολώ εκείνες τις μέρες, καταλαβαίνω ότι κάθε φιλί, κάθε βλέμμα και κάθε καυγάς μας διαμόρφωσε με τρόπους που ποτέ δεν φανταζόμασταν.. Αυτή η ιστορία των εραστών ήταν ένα ταξίδι γεμάτο πάθος, αλλά και ανάπτυξη. Και παρόλο που δεν ξέρω τι θα μου επιφυλάξει το μέλλον, θα θυμάμαι πάντα αυτές τις στιγμές σαν ένα κρίσιμο κεφάλαιο στη ζωή μου, όπου η αγάπη και η επιθυμία συνδέθηκαν σε έναν όμορφο χορό της νεότητας..

Ένα απόγευμα, ενώ εξερευνούσαμε ένα παλιό μουσείο, βρισκόμαστε σε ένα άδειο δωμάτιο. Η ένταση μεταξύ μας ήταν αισθητή. Χωρίς να το σκεφτώ, τον ώθησα απαλά προς τον τοίχο και τον φίλησα. Ήταν ένα φιλί γεμάτο επιθυμία, ένα μείγμα τρυφερότητας και επείγοντος. Τα χέρια μου μπλέχτηκαν στα μαλλιά του καθώς με κρατούσε σφιχτά, σαν να φοβόταν ότι θα δραπετεύσω. Οι μέρες περνούσαν και η έλξη μας γινόταν όλο και πιο εμφανής. Υπήρχαν νύχτες που μέναμε ξύπνιοι μέχρι αργά, μιλώντας για τις φαντασιώσεις μας, τις ελπίδες μας και τι θέλαμε να γίνουμε.. Το πάθος ξεχείλιζε, κάθε χάδι ήταν μια φωτιά που έκαιγε ανάμεσά μας. Μια νύχτα, αποφασίσαμε να το περάσουμε στο διαμέρισμά του. Το δωμάτιο φωτιζόταν από το αμυδρό φως των κεριών και ο αέρας ήταν γεμάτος με ένα ελαφρύ άρωμα βανίλιας. Αφήσαμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί από την απαλή μουσική που έπαιζε στο παρασκήνιο. Καθώς χορεύαμε, συνειδητοποίησα ότι κάθε κίνηση έμοιαζε με διάλογο μεταξύ των σωμάτων μας, ένα χορό στον οποίο και οι δύο ξέραμε τι θέλαμε..