AmmyRoos

Αγγίζω το δέρμα σου με στίχους πάθους, ξυπνάω τις αισθήσεις σου, το συναίσθημα ρέει.. Τα χείλη σου, γλυκά φρούτα, στο στόμα μου λιώνουν, σώματα αλληλεπιδρούν, σε ένα βαθύ και πυρκαγιάς χορό.. Τα χέρια μου στην πλάτη σου, εξερευνούν κάθε γωνία, με κάθε χάδια να αναβοσβήνει τη φλόγα της ένωσης μας.. Εύα ηχούν σε ψιθυρίσματα στο αυτί, δίνουμε τον εαυτό μας εντελώς, σε ανούσια ευχαρίστηση.. Και στην έκσταση της στιγμής, τα σώματά μας λιώνουν, δύο ψυχές στον χορό, μιας αγάπης που δεν συγχέεται ποτέ.. Έτσι, ανάμεσα σε στίχους και στεναγμούς, η αλήθεια μας αποκαλύπτεται, εξερευνώντας τη αισθησιακή φύση, σε αυτό το ποίημα της οικειότητας..

Έμεινα έκπληκτος από την ομορφιά του που έβλεπα από προφίλ. Ακόμα και σε μια γυναίκα, αυτό θα ήταν ένα μακρύ και τελικό μαλλί. Αλλά οι διαστάσεις δεν δίνουν την αίσθηση ότι είναι υπερβολικές. Είχε μια όμορφη φυσική μορφή. Η φινέτσα της κουρμπουρί ήταν απερίγραπτη..

Μαύρο μανιακό μαλλί! Ότι ορμάς μέσα από χιλιάδες καμπύλες σε κατώφλι στα όμορφα μάτια σου άσε με να πω ότι μερικές φορές θα ήθελα να παίξω μαζί τους σε όλα τα σχήματα και τις μορφές τραβώντας και φωνάζοντας και μετά χαϊδεύοντάς τους μέχρι από το στόμα σου να βγει μια λεπτή αγάπη που σε αγαπάει

Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο, μερικές φορές, και δύο κύματα, και η νύχτα είναι ο ωκεανός. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο μερικές φορές είναι δύο πέτρες και η νύχτα της ερήμου. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο μερικές φορές είναι ρίζες μέσα στη νύχτα. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο μερικές φορές είναι μαχαίρια και η νύχτα είναι φωτεινή. Δύο σώματα πρόσωπο με πρόσωπο είναι δύο αστέρια που πέφτουν σε ένα άδειο ουρανό.. ​

Σκέφτομαι το φύλο σου. Απλοποιήστε την καρδιά, σκέφτομαι το φύλο σας, μπροστά στο ώριμο κορίτσι της ημέρας. Νιώθω το κουμπί ευτυχίας, είναι στην εποχή. Και ένα παλιό συναίσθημα πεθαίνει εκφυλισμένο σε εγκέφαλο. Σκέφτομαι το φύλο σου, πιο παραγωγικό και αρμονικό από την κοιλιά της σκιάς, αν και ο θάνατος συλλαμβάνει και σταματά από τον ίδιο τον Θεό. Ω συνείδηση, νομίζω ναι στο ελεύθερο κτήνος που αγαπά όπου θέλει, όπου μπορεί. Ω αγάπη μου, σκάνδαλο λυκόφως. Ω σιωπηλός βρυχηθμός. Odumodneurtse!

Απόψε άφησα το παράθυρο ανοιχτό ώστε οι σκέψεις μου να πετάξουν, και ζωγράφισα ήλιους στον νυχτερινό ουρανό ώστε να φωτίζουν τα βήματά σου όταν φτάσεις.. Και έραψα τρόμους στα λουλούδια σου και στις φλέβες σου, σε γδύσα από στιγμές που μπορούσες να σπάσεις, ήπια ελαφρά το δηλητήριο των παράλληλων ποδιών σου και στη θάλασσα των ισχίων σου ήμουν καπετάνιος. Μούρμηξα φλόγα και αγρυπνίες, ήμουν φρουρός, στην πληγωμένη ώρα το όνομά μου ήταν ένα φυλαχτό, φτωχή λεία του πεινασμένου στόματός σου, ειλικρινές δείγμα αυτού του σκοτεινού φύλακα.. Έβαλα τα χείλη σου με χρώματα, τις κυψέλες σου, τις γωνίες σου με άρωμα από λευκό πορτοκαλί άνθος, έχτισα υποσχέσεις με θύελλα καταιγίδας και από το σώμα σου, όπως ο άνεμος, άφησα τον εαυτό μου να με παρασύρει..

Την ίδια ώρα, το άλλο χέρι ξεσπούσε απαλά τα πόδια του και άρχισε να σκαρφαλώνει το παλιό δρόμο που είχε διανύσει τόσες φορές στο σκοτάδι..

Το σώμα της υπήρχε μόνο όταν την άγγιζε, αλλιώς ήταν καπνός..

 

Κοίταξα τα χέρια σου και έφτιαξα ιστορίες από κυλίνδρους στα στήθη μου, από πολύ απαλή τριβή μεταξύ των μηρών μου. Με το πουθενά, πέταλα και φτερά ήρθαν σε μια απροσδόκητη βροχή για να μου βρέξουν τις αισθήσεις. Έτσι έμαθα να διψάω αιώνια για μέλι, ενώ κοίταζα τα χέρια σου. Αναπτύσσω την επιθυμία μου ήταν μπλεγμένη ανάμεσα στα δάχτυλά σου ενώ μια ζεστή θάλασσα με κολύμπησε σε μια αιολική αυγή..

 

Ξύπνα με έτσι, με το τραχύ σώμα μου με μια επαναστατημένη επιθυμία με την υπόσχεση της επιστροφής σου Με την ουσία των επιθυμιών μας, με το κενό του χαμόγελού σου με την παραμελημένη θλίψη σου, με την αφθονία των αγωνιών μας Αργότερα, θα ξέρω πώς να γευτώ τη μοναξιά των ωρών μου, όσοι δεν καταλαβαίνουν ρολόγια, γνωρίζοντας τι κρατάω μέσα μου Όλες οι υγρές αναμνήσεις σου

 

 

Συνεχίζω να πέφτω προς το μέρος σου, ενώ βυθίζεσαι στο σώμα μου, θέλω να αποφύγω τα φιλιά μου, να απολαύσω χάδια, να ξαναγεννηθώ με το φεγγάρι, να αγκαλιάσω τον ήλιο, χωρίς φόβο αγάπης, η δυσωδία μιας κοιμισμένης καρδιάς που καίει τα συναισθήματά της προσπαθώντας να ζήσει για το σήμερα, η αναπνοή ελέγχεται, τα συναισθήματα απορροφώνται, Ανοίγοντας τις πόρτες της απλής ευχαρίστησης, της ζεστής και υγρής σύνδεσης, των φλογερών στομάτων γαμώντας το μεγαλειώδες των θυρών του ηδονισμού χωρίς κυνισμό, αυνανίζομαι μέσα από τη μυρωδιά σου.