AishaSmit

Είμαι πολύ χαρούμενος που ενδιαφέρεσαι για μένα, το ιδανικό είναι να ερωτευτείς, να είσαι πολύ χαρούμενος..

Είμαι πολύ ευτυχισμένος που ενδιαφέρεσαι για μένα, το ιδανικό είναι να μπορέσεις να ερωτευτείς, προβλέπω ότι θα είσαι πολύ ευτυχισμένος.

Είμαι πολύ χαρούμενη που ενδιαφέρεσαι για μένα, το ιδανικό είναι να μπορείς να ερωτευτείς, σχεδιάζω για σένα να είσαι πολύ ευτυχισμένη.

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, παρθένα, κοπέλα. Δεν ξέρω αν είναι μίσος ή αγάπη η ατέλειωτη φλόγα του μαύρου σου φίλου. Θα έρθεις μαζί μου όσο θα ρίχνω τη σκιά μου στο σώμα μου και θα μείνω στην αρένα των σανδάλων μου. - Είσαι ο δρόμος μου; - Δίμε, παρθένα, αποφεύγεις την σύντροφε..

Ένα μυστήριο καίει στα μάτια σου, παρθένα, απατηλή και σύντροφος. Δεν ξέρω αν η φωτιά είναι το μίσος ή η ανεξάντλητη αγάπη του μαύρου συμμάχου σου. Θα έρθεις μαζί μου όσο θα ρίχνω μια σκιά στο σώμα μου και θα αφήσω τα σανδάλια μου. -Είσαι διψασμένος ή νερό στο δρόμο μου; - Πες μου, απατηλή παρθένα και σύντροφε.

Ένα μυστήριο καίγεται στα μάτια σου, παρθένα ασύλληπτη και σύντροφε. Δεν ξέρω αν η φωτιά είναι το μίσος ή η ανεξάντλητη αγάπη του μαύρου συμμάχου σου. Θα έρθεις μαζί μου μέχρι να ρίξω μια σκιά στο σώμα μου και να βγάλω τις sandalias μου. -Διψάς για νερό στο δρόμο μου; - Δισ-moi, vierge et compagne ασύλληπτη.

Αν με αγαπάς, αγάπησε με ολόκληρη, όχι με το φως ή τη σκιά... αν με αγαπάς, αγάπησε με μαύρο και άσπρο, και γκρι, πράσινο, και ξανθό, και καφέ... αγάπησε με μέρα, αγάπησε με νύχτα... και πρωινή μέρα στο ανοιχτό παράθυρο! Αν με αγαπάς, μην με κόψεις, αγάπησε με ολόκληρη ή μη με αγαπάς..

Αν με αγαπάς, αγάπησέ με όλο, όχι σε ζώνες φωτός ή σκότους. Αν με αγαπάς, αγάπη-μου μαύρο και άσπρο, και γκρι, πράσινο και ξανθό, και καφέ... αγάπη-μου μέρα, αγάπη-μου νύχτα. Και το πρωί το άνοιξε το παράθυρο! Αν με αγαπάς, μην μου κόψεις το λόγο: Ή δεν μ'αγαπάς.

Αν ΜΕ αγαπάς, αγάπα ΜΕ ολόκληρη, όχι από περιοχές φωτός ή σκιάς. Αν μ' αγαπάς, αγάπα με ασπρόμαυρο, γκρι, πράσινο και ξανθό και μελαχρινό... Αγάπα με μέρα, αγάπα με νύχτα. Και νωρίς το πρωί στο ανοιχτό παράθυρο... Αν με αγαπάς, μη με κόβεις: Αγάπα με όλους. Ή μη μ' αγαπάς.

Μερικές φορές θέλω να είμαι πολύ κουρδιστικός για να πω, "Σε αγαπώ τρελά". Μερικές φορές θέλω να είμαι χαζός και να φωνάξω: "Την αγαπώ τόσο πολύ!" Μερικές φορές θέλω να γίνω παιδί για να κλάψω κουλουριασμένος στο στήθος της. Μερικές φορές θέλω να πεθάνω για να νιώσω, κάτω από το υγρό χώμα των χυμών μου, ότι μου μεγαλώνει ένα λουλούδι σπάζοντας το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να πω:.

Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι κορνίζα να πω: Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι ηλίθιος να φωνάζω: Την αγαπώ τόσο πολύ! Μερικές φορές νιώθω σαν παιδί να κλαίω στριμωγμένη στην αγκαλιά του. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι νεκρός για να νιώσω, κάτω από την υγρή γη των χυμών μου, ότι ένα λουλούδι μεγαλώνει σπάζοντας το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να πω:.

Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι τυρώδης λέγοντας: Σ 'αγαπώ τρελά. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι ηλίθιος ουρλιάζοντας: το αγαπώ τόσο πολύ! Μερικές φορές νιώθω σαν ένα παιδί που κλαίει, κουλουριασμένο στην αγκαλιά της. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι νεκρός και νιώθω, κάτω από την υγρή γη των χυμών μου, ότι ένα λουλούδι μεγαλώνει για να σπάσει το στήθος μου, ένα λουλούδι, και να πει: «Αυτό το λουλούδι, για σένα».

Σου προσφέρω ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα χρώματα και τριαντάφυλλα, την αφελή καρδιά μου που στην καλοσύνη σου ταπεινώνεται, μην την θίξουν τα γλυκά σου χέρια, τα μάτια σου χαίρονται για την απλή προσφορά μου. Στο σκούρο κήπο το κουρασμένο σώμα μου οι αυρες του πρωινού κάλυπταν από δροσιά, όπως στην ειρήνη ενός ονείρου γλιστράει στο πλευρό σου το άμεσο φυγά που αναπαύεται λαχτάρα.

Σου προτείνω ανάμεσα στα σταφύλια, στα πράσινα κομμάτια και στα τριαντάφυλλα, την αφελή καρδιά μου που ταπεινώνεται μπροστά στην καλοσύνη σου, τα χέρια σου που δεν θέλουν να την καταστρέψουν, τα μάτια σου που χαίρονται για το απλό δώρο μου. Στον κήπο σκιάζεται το κουρασμένο μου σώμα Οι αυρες του πρωινού καλύπτονται από τριαντάφυλλα.

Σου προσφέρω ανάμεσα σε σμήνη, πράσινα σκελετά και τριαντάφυλλα, την αφελή καρδιά μου που ταπεινώνεται μπροστά στην καλοσύνη σου, τα χέρια σου που δεν θέλουν να την καταστρέψουν, τα μάτια σου χαίρονται για το απλό δώρο μου. Στον σκιάχτο κήπο το κουρασμένο μου σώμα οι αυρες του πρωινού καλυμμένες με δροσιά σαν στην ηρεμία ενός ονείρου γλιστράω δίπλα σου η φυγά στιγμή που λαχταρώ να ξεκουραστώ.

Σκλάβα μου, θεέ μου.. Αμμέ.. Σκλάβα μουα! Είμαι μαζί σου το πιο μεγάλο ηλιοβασίλεμα του ουρανού μου, και μέσα του ανατέλλει η ψυχή μου σαν ένα κρύο αστέρι.. Όταν απομακρυνθείς, γύρισε στα βήματά μου.. Ο δικός μου ξύλο πέφτει πάνω στη ζωή μου.. Είσαι αυτό που είναι μέσα μου και είναι μακριά. Χουίντο σαν μια χορωδία από καταδιωκόμενες ομίχλες. Μαζί μου, αλλά που; Μακριά, αυτό που είναι μακριά. Και τι είναι αυτό που στέκεται μακριά κάτω από τα πόδια μου;. Η ηχώ της φωνής πέρα από τη σιωπή. Και αυτό που στην ψυχή μου μεγαλώνει σαν το μουσκό στα ερείπια.

Δούλε μου, φοβάσαι εμένα. Αγαπάτε με. Ο σκλάβος μου! Είμαι μαζί σου το πιο απέραντο ηλιοβασίλεμα του ουρανού μου, και μέσα σε αυτό η ψυχή μου λάμπει σαν ένα κρύο αστέρι. Όταν απομακρύνονται από σένα τα βήματά μου επιστρέφουν σε μένα. Το δικό μου μαστίγιο πέφτει στη ζωή μου. Είσαι αυτό που είναι μέσα μου και είναι μακριά. Φεύγοντας σαν μια χορωδία από κυνηγημένες ομίχλες. Δίπλα μου, αλλά που; Μακριά, που είναι μακριά. Και τι, που είναι μακριά κάτω από τα πόδια μου, περπατάει. Η ηχώ της φωνής πέρα από τη σιωπή. Και τι μεγαλώνει στην ψυχή μου σαν βρύση σε ερείπια.

Σκλάβος μου, φοβάσαι-μου.. Αμμέ-μου. Σκλάβος μου! Είμαι μαζί σου το πιο μεγάλο κρεβάτι με ήλιο στον ουρανό μου, και μέσα του η ψυχή μου λάμπει σαν ένα κρύο αστέρι.. Όταν φεύγουν από σένα, τα πόδια μου επιστρέφουν σε μένα.. Το δικό μου φουέτ πέφτει πάνω στη ζωή μου.. Είσαι αυτό που είναι μέσα μου και αυτό που είναι μακριά.. Το Fuyant comme un chœur de brumes chassées (Πηγαίνοντας σαν ένα χορό από θόρυβες). Δίπλα μου, αλλά που; Μακριά, τι είναι μακριά. Και τι, étant loin sous mes pieds, να πηγαίνεις. Η ηχώ της φωνής πέρα από τη σιωπή. Και αυτό που έτρεχε στην ψυχή μου, όπως η καλαμπόκι στο ερείπιο..

Αν με θέλεις, με θέλεις ολόκληρο, χωρίς ζώνες φωτός ή σκιάς... αν με θέλεις, με θέλεις μαύρο και άσπρο, γκρι, πράσινο, ξανθό και μαύρο... με θέλεις μέρα, με θέλεις νύχτα... και πρωινή νύχτα στο ανοιχτό παράθυρο! ... Si me quieres, no me recorta: "Θέλω να σε δω όλη"! ... Οχι εμενα πουρες

Αν μ' αγαπάς, αγάπησέ με ολόκληρο, όχι σε ζώνες φωτός ή σκιάς. Αν μ' αγαπάς, αγάπησε με μαύρο και άσπρο, και γκρι, πράσινο και ξανθό, και καφέ... αγάπησε με μέρα, αγάπησε με νύχτα. Και το πρωί με το παράθυρο ανοιχτό! Αν με αγαπάς, μην μου κόψεις την ευχή. ... Δεν μ'αγαπάς.

Αν θέλεις, θέλω να είμαι εντελώς, χωρίς φωτεινές ή σκοτεινές ζώνες... αν θέλεις, θέλω να είμαι μαύρος και λευκός, γκρι, πράσινος, ρουμπένι, και μαύρος... θέλω να είμαι μέρα, θέλω να είμαι νύχτα... και να είμαι ξημερώς με το παράθυρο ανοιχτό! Αν με ρωτάς, μην με ρωτάς: "Θέλω να σε πάρω!" ... Οχι εμενα πουρες

Ανάμεσα στην αγάπη μου και σε σένα θα υπάρχουν τριακόσιες νύχτες σαν τριακόσιες τείχη και η θάλασσα θα είναι μαγική ανάμεσά μας. Δεν θα υπάρχουν αναμνήσεις. Αργά που με πληγώνουν, με περιμένουν οι νύχτες που σε κοιτάζω, πεδία που με οδηγούν, ουρανό που βλέπω και χάνω. Οπωσδήποτε, όπως ένα μάρμαρο, θα στενοχωρηθείς την απουσία σου σε άλλα βράδια..

Ανάμεσα στην αγάπη μου και εμένα πρέπει να υψώνονται τριακόσιες νύχτες σαν τριακόσιους τοίχους και η θάλασσα θα είναι μαγική ανάμεσά μας. Δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο από αναμνήσεις. Αξίζει το μεσημέρι, ελπίζοντας να σε κοιτάξω, πεδία του δρόμου μου, το firmament αυτό που βλέπω και χάνω. Απαραίτητη σαν ένα μάρμαρο η απουσία σου θα θλίψει άλλα απόγευμα.

Ανάμεσα σε μένα και την αγάπη μου, θα σηκωθούν τρεις εκατοντάδες νύχτες σαν τρεις εκατοντάδες τοίχοι και η θάλασσα θα είναι μαγική ανάμεσά μας. Θα μείνουν μόνο αναμνηστικά. Α, τα μεσημεριανά με την θλίψη, τις νύχτες γεμάτες ελπίδα να σε κοιτάζω, πεδία στο δρόμο μου, ουρανό αυτό που βλέπω και αυτό που χάνω. Οριστικό σαν ένα χρέος Η απουσία σας θλίβει τους άλλους το απόγευμα.

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες τη ζωή, Αϊ, αγάπη μου, θα έχω ποτέ ειρήνη; Θα είναι ότι το μόνο που υπάρχει μέσα μου είναι να σου πω ότι σου λείπω. Και δεν ξέρω τι θα γίνει με μένα, αλλά όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Τι απελπισία φέρνει η αγάπη, εγώ που δεν ήξερα τι ήταν η αγάπη, τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος.

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες ζωή, αγάπη μου, δεν θα έχω ποτέ ειρήνη; Θα είναι όλα αυτά που είναι μέσα μου. Και δεν ξέρω τι θα μου συμβεί, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι ο θάνατός μου. Πόσο απελπιστική είναι η αγάπη, δεν ήξερα τι ήταν η αγάπη, τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη..

Θέλω να κλάψω γιατί σε αγάπησα πάρα πολύ, θέλω να πεθάνω γιατί μου έδωσες ζωή, ω, αγάπη μου, δεν θα έχω ποτέ ειρήνη; Είναι ό, τι είναι μέσα μου απλά saudade. Και δεν ξέρω καν τι θα μου συμβεί, όλα μου λένε ότι η αγάπη θα είναι το τέλος μου. Καθώς η απελπισμένη αγάπη φέρνει, δεν ήξερα τι είναι η αγάπη, Τώρα ξέρω γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος.

Με έχεις κι εγώ είμαι δικός σου. Αν είστε τόσο κοντά ο ένας στον άλλο σαν κρέας με κόκαλα. τόσο κοντά ο ένας στον άλλο και, συχνά, τόσο μακριά! ...Μου λες μερικές φορές ότι με βρίσκεις κλειστή, σαν να είμαι από σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένη με μυστικά, αδιάφορη, μακρινή. Και θα ήθελες να κρατήσεις το κλειδί του μυστηρίου. Κανείς δεν το έχει. Δεν υπάρχει κλειδί. Δεν έχω τον εαυτό μου!

Με έχεις και είσαι δικός μου. Τόσο κοντά ο ένας στον άλλο όσο η σάρκα στα κόκαλα. Τόσο κοντά ο ένας στον άλλο και συχνά τόσο μακριά! ...Μου λες μερικές φορές ότι είμαι κλειστή, σαν σκληρή πέτρα, σαν τυλιγμένη σε μυστικά, απρόσμενη, απομακρυσμένη... και θέλεις το κλειδί του μυστηρίου... αν δεν το έχει κανείς... δεν υπάρχει κλειδί. Δεν το έχω εγώ!

Με έχεις κι εγώ είμαι δικός σου. τόσο κοντά μεταξύ τους σαν κρέας από κόκαλα. τόσο κοντά και συχνά τόσο μακριά! ...Μου λες μερικές φορές ότι με βρίσκεις κλειστή, σαν να είμαι από σκληρή πέτρα, σαν να είμαι τυλιγμένη σε μυστικά, αδιάφορη, απομακρυσμένη. Και θα ήθελες το δικό σου το κλειδί για το μυστήριο. Αν δεν το έχει κανείς. Δεν υπάρχει κλειδί. Ούτε εγώ, ούτε καν εγώ δεν το έχω!

Ο ήλιος μπορεί να θολώνει για πάντα, η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει σε ένα λεπτό, ο άξονας της γης μπορεί να σπάσει σαν ένα αδύναμο γυαλί. Όλα θα συμβούν! Ο θάνατος μπορεί να με καλύψει με το νεκρό του κρέπαλο, αλλά ποτέ μέσα μου δεν θα σβήσει η φλόγα της αγάπης σου..

Ο ήλιος μπορεί να είναι σύννεφος για πάντα, η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει σε μια στιγμή, ο άξονας της γης θα μπορούσε να σπάσει σαν ένα αδύναμο γυαλί. Όλα θα συμβούν! Ας με καλύψει ο θάνατος με την κηδεία σου, αλλά δεν μπορεί να σβήσει ποτέ μέσα μου την φλόγα της αγάπης σου..

Ο ήλιος μπορεί να σκοτεινιάσει για πάντα, η θάλασσα να στεγνώσει σε μια στιγμή, ο άξονας της γης να σπάσει σαν ένα αδύναμο γυαλί. Θα φτάσει! Ο θάνατος να με καλύψει με την κηδεία σου, αλλά δεν θα σβήσει ποτέ μέσα μου την φλόγα της αγάπης σου..

Yo sé un himno gigante y extraño que anuncia en la noche del alma una aurora, y estas páginas son de ese himno cadencias que el aire dilata en las sombras. Yo quisiera escribirle, del hombre domando el rebelde, mezquino idioma, con palabras que fuesen a un tiempo suspiros y risas, colores y notas. Pero en vano es luchar, que no hay cifra capaz de encerrarle? y apenas, ¡oh, hermosa!, si, teniendo en mis manos las tuyas, pudiera, al oído, cantártelo a solas.

Ξέρω έναν γιγάντιο και παράξενο ύμνο που αναγγέλλει μια αυγή στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι από αυτόν τον ύμνο.. Θα ήθελα να σου γράψω για τον άνθρωπο που χειροποίησε τη γλώσσα του, με λέξεις που ήταν ταυτόχρονα στεναχώρια και γέλια, χρώματα και σημειώσεις.. Αλλά μάταια παλεύεις, δεν υπάρχει κωδικό που να μπορεί να τον κλείσει. Ναι, το έχω στα χέρια μου, θα μπορούσα, στο αυτί σου, να το τραγουδήσω μόνος..

Ξέρω έναν γιγάντιο και παράξενο ύμνο που αναγγέλλει μια αυγή στη νύχτα της ψυχής, και αυτές οι σελίδες είναι από εκείνους τους ρυθμούς ύμνων που ο αέρας διαστέλλεται στις σκιές. Θα ήθελα να σας γράψω, για τον άνθρωπο που δαμάζει την επαναστατική, μικροπρεπή γλώσσα, με λέξεις που ήταν ταυτόχρονα αναστεναγμοί και γέλια, χρώματα και νότες. Αλλά είναι μάταιο να πολεμάς, δεν υπάρχει φιγούρα ικανή να τον κλειδώσει. και απλά, ω, όμορφη!, ναι, έχοντας το δικό σου στα χέρια μου, θα μπορούσα, στο αυτί σου, να το τραγουδήσω μόνο σε σένα.