agathadebella

Η Αγκάθα και το παιχνίδι των αισθήσεων

Η νύχτα έπεφτε πάνω στην πόλη και η Αγκάθα ήταν μόνη στο διαμέρισμά της, τυλιγμένη στο αχνό φως των αρωματικών κεριών.. Η μέρα στη δουλειά ήταν κουραστική και αγχωτική, αλλά τώρα, στην ιδιωτικότητα του σπιτιού της, όλο το βάρος της ημέρας εξαφανιζόταν.. Σέρβιρε στον εαυτό της ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και έπεσε στην κόκκινη βελούδινη πολυθρόνα, αφήνοντας την απαλότητα του υφάσματος να χαϊδεύει το δέρμα της.. Η Αγκάθα είχε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το σώμα της.. Ήξερε πώς να απολαμβάνει τις μικρές απολαύσεις, πώς να αγγίζει τον εαυτό της, πώς να οδηγεί τον εαυτό της σε έκσταση με ένα απλό άγγιγμα, με την προσμονή του τι θα μπορούσε να έρθει. Αλλά εκείνη τη νύχτα δεν ήμουν μόνη στο μυαλό σου. Υπήρχε κάποιος που είχε ανάψει μια σπίθα μέσα του, κάποιος με τον οποίο είχε μοιραστεί βλέμματα γεμάτα πρόθεση τις τελευταίες μέρες.. Ήταν ο Χαβιέ, ο μυστηριώδης άνδρας που είχε συναντήσει σε μια γκαλερί τέχνης την προηγούμενη εβδομάδα.. Ψηλός, με έντονο βλέμμα και βαθιά φωνή, ήξερε ακριβώς πώς να την προκαλέσει χωρίς να πει πολλά.. Του είχε αφήσει τον αριθμό του σε μια κάρτα και η Αγκάθα, παιχνιδιάρικη όπως ήταν, περίμενε μέχρι εκείνο το βράδυ για να του στείλει μήνυμα.. "Απόψε στο διαμέρισμά μου. Φέρε κρασί.. Και περιέργεια. " Δεν άργησε να απαντήσει. "Έρχομαι σε 30 λεπτά. Ελπίζω να είστε έτοιμοι. " Η καρδιά της Αγκάθα χτυπούσε δυνατά.

Σηκώθηκε με ένα άτακτο χαμόγελο και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, όπου ο μεγάλος καθρέφτης αντανακλούσε τη λεπτή και αισθησιακή φιγούρα της.. Έβγαλε τα ρούχα της αργά, απολαμβάνοντας την ολίσθηση του υφάσματος στο δέρμα της. Επέλεξε ένα μαύρο σετ εσωρούχων από λεπτή δαντέλα που τόνιζε τις καμπύλες της με προκλητικό τρόπο.. Πάνω από αυτό, μια μεταξωτή ρόμπα που μόλις κάλυπτε τα απαραίτητα. Ο ήχος του κουδουνιού την ξύπνησε από την ονειροπόληση. Κοίταξε τον εαυτό της μια τελευταία φορά και περπάτησε ξυπόλητη μέχρι την πόρτα. Όταν άνοιξε, ο Χαβιέ ήταν εκεί, με ένα μπουκάλι κρασί στο ένα χέρι και ένα πεινασμένο βλέμμα στα μάτια του.. Η παρουσία του και μόνο την ηλεκτρίζει. —Έλα μέσα, είπε με μισό χαμόγελο. Το έκανε χωρίς δισταγμό. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και την κοίταξε προσεκτικά, σαν να θυμόταν κάθε λεπτομέρεια.. Η Αγκάθα ένιωσε το δέρμα της να διογκώνεται κάτω από εκείνο το βλέμμα. —Είσαι πανέμορφη, ψιθύρισε ο Χαβιέ, πλησιάζοντας λίγο πιο κοντά της.. Η Αγκάθα δεν απάντησε με λόγια. Πήρε το μπουκάλι από τα χέρια της και το άφησε στο τραπέζι, χωρίς να πάρει το βλέμμα της από πάνω της.. Η ένταση ήταν αισθητή. Άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το μάγουλό της, γλιστρώντας τα δάχτυλά του στο λαιμό της.. Αναστέναξε και έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή, απολαμβάνοντας την αίσθηση. Η απόσταση μεταξύ μας εξαφανίστηκε σε δευτερόλεπτα. Τα χείλη της συναντήθηκαν πεινασμένα, επειγόντως. Τα χέρια του Χαβιέ περπάτησαν στην πλάτη της, γλιστρώντας κάτω από το μετάξι της ρόμπας της, ενώ η Αγκάθα πίεζε το σώμα της στο δικό της, απολαμβάνοντας την αντίθεση ανάμεσα στο ύφασμα του κοστουμιού της και το φλογερό δέρμα της.. Τα φιλιά έγιναν πιο έντονα, τα χάδια πιο τολμηρά. Η ρόμπα έπεσε στο πάτωμα και τα χέρια του Χαβιέ εξερεύνησαν με λαχτάρα το εκτεθειμένο δέρμα της Αγκάθα.. Βογκούσε απαλά στα χείλη του, απολαμβάνοντας κάθε άγγιγμα, κάθε χειρονομία της περιορισμένης επιθυμίας που τελικά απελευθερωνόταν.. Παρασύρθηκαν, προχωρώντας προς τον καναπέ. Ο Χαβιέρ την ξάπλωσε απαλά, σκύβοντας πάνω της, φιλώντας κάθε εκατοστό του δέρματός της, προκαλώντας την με τα χείλη και τη γλώσσα του.. Η Αγκάθα σκύβει κάτω από το άγγιγμά του, χαμένη στο κύμα των αισθήσεων που την κατακλύζουν..

Το παιχνίδι των αισθήσεων είχε μόλις αρχίσει, και εκείνη η νύχτα υποσχόταν να είναι αξέχαστη. Η νύχτα έπεφτε πάνω στην πόλη και η Αγκάθα ήταν μόνη στο διαμέρισμά της, τυλιγμένη στο αχνό φως των αρωματικών κεριών.. Η μέρα στη δουλειά ήταν κουραστική και αγχωτική, αλλά τώρα, στην ιδιωτικότητα του σπιτιού της, όλο το βάρος της ημέρας εξαφανιζόταν.. Σέρβιρε στον εαυτό της ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και έπεσε στην κόκκινη βελούδινη πολυθρόνα, αφήνοντας την απαλότητα του υφάσματος να χαϊδεύει το δέρμα της.. Η Αγκάθα είχε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το σώμα της.. Ήξερε πώς να απολαμβάνει τις μικρές απολαύσεις, πώς να αγγίζει τον εαυτό της, πώς να οδηγεί τον εαυτό της σε έκσταση με ένα απλό άγγιγμα, με την προσμονή του τι θα μπορούσε να έρθει. Αλλά εκείνη τη νύχτα δεν ήμουν μόνη στο μυαλό σου. Υπήρχε κάποιος που είχε ανάψει μια σπίθα μέσα του, κάποιος με τον οποίο είχε μοιραστεί βλέμματα γεμάτα πρόθεση τις τελευταίες μέρες.. Ήταν ο Χαβιέ, ο μυστηριώδης άνδρας που είχε συναντήσει σε μια γκαλερί τέχνης την προηγούμενη εβδομάδα.. Ψηλός, με έντονο βλέμμα και βαθιά φωνή, ήξερε ακριβώς πώς να την προκαλέσει χωρίς να πει πολλά.. Του είχε αφήσει τον αριθμό του σε μια κάρτα και η Αγκάθα, παιχνιδιάρικη όπως ήταν, περίμενε μέχρι εκείνο το βράδυ για να του στείλει μήνυμα.. "Απόψε στο διαμέρισμά μου. Φέρε κρασί.. Και περιέργεια. " Δεν άργησε να απαντήσει. "Έρχομαι σε 30 λεπτά. Ελπίζω να είστε έτοιμοι. " Η καρδιά της Αγκάθα χτυπούσε δυνατά. Σηκώθηκε με ένα άτακτο χαμόγελο και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, όπου ο μεγάλος καθρέφτης αντανακλούσε τη λεπτή και αισθησιακή φιγούρα της.. Έβγαλε τα ρούχα της αργά, απολαμβάνοντας την ολίσθηση του υφάσματος στο δέρμα της. Επέλεξε ένα μαύρο σετ εσωρούχων από λεπτή δαντέλα που τόνιζε τις καμπύλες της με προκλητικό τρόπο.. Πάνω από αυτό, μια μεταξωτή ρόμπα που μόλις κάλυπτε τα απαραίτητα. Ο ήχος του κουδουνιού την ξύπνησε από την ονειροπόληση. Κοίταξε τον εαυτό της μια τελευταία φορά και περπάτησε ξυπόλητη μέχρι την πόρτα. Όταν άνοιξε, ο Χαβιέ ήταν εκεί, με ένα μπουκάλι κρασί στο ένα χέρι και ένα πεινασμένο βλέμμα στα μάτια του.. Η παρουσία του και μόνο την ηλεκτρίζει. —Έλα μέσα, είπε με μισό χαμόγελο. Το έκανε χωρίς δισταγμό. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και την κοίταξε προσεκτικά, σαν να θυμόταν κάθε λεπτομέρεια.. Η Αγκάθα ένιωσε το δέρμα της να διογκώνεται κάτω από εκείνο το βλέμμα. —Είσαι πανέμορφη, ψιθύρισε ο Χαβιέ, πλησιάζοντας λίγο πιο κοντά της.. Η Αγκάθα δεν απάντησε με λόγια. Πήρε το μπουκάλι από τα χέρια της και το άφησε στο τραπέζι, χωρίς να πάρει το βλέμμα της από πάνω της..

Η ένταση ήταν αισθητή. Άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το μάγουλό της, γλιστρώντας τα δάχτυλά του στο λαιμό της.. Αναστέναξε και έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή, απολαμβάνοντας την αίσθηση. Η απόσταση μεταξύ μας εξαφανίστηκε σε δευτερόλεπτα. Τα χείλη της συναντήθηκαν πεινασμένα, επειγόντως. Τα χέρια του Χαβιέ περπάτησαν στην πλάτη της, γλιστρώντας κάτω από το μετάξι της ρόμπας της, ενώ η Αγκάθα πίεζε το σώμα της στο δικό της, απολαμβάνοντας την αντίθεση ανάμεσα στο ύφασμα του κοστουμιού της και το φλογερό δέρμα της.. Τα φιλιά έγιναν πιο έντονα, τα χάδια πιο τολμηρά. Η ρόμπα έπεσε στο πάτωμα και τα χέρια του Χαβιέ εξερεύνησαν με λαχτάρα το εκτεθειμένο δέρμα της Αγκάθα.. Βογκούσε απαλά στα χείλη του, απολαμβάνοντας κάθε άγγιγμα, κάθε χειρονομία της περιορισμένης επιθυμίας που τελικά απελευθερωνόταν.. Παρασύρθηκαν, προχωρώντας προς τον καναπέ. Ο Χαβιέρ την ξάπλωσε απαλά, σκύβοντας πάνω της, φιλώντας κάθε εκατοστό του δέρματός της, προκαλώντας την με τα χείλη και τη γλώσσα του.. Η Αγκάθα σκύβει κάτω από το άγγιγμά του, χαμένη στο κύμα των αισθήσεων που την κατακλύζουν.. Το παιχνίδι των αισθήσεων είχε μόλις αρχίσει, και εκείνη η νύχτα υποσχόταν να είναι αξέχαστη.