AbriLonnel

Πήγα μόνος μου σαν τούνελ. Τα πουλιά έφυγαν από μένα και η νύχτα εισήλθε με την ισχυρή της εισβολή. Για να επιβιώσω σε σφυρηλάτησα σαν όπλο, σαν βέλος στο τόξο μου, σαν πέτρα στο σλινγκ μου..

Θα με δεις ήρεμο αλλά θα ήθελα να με αγγίξεις με το ένα χέρι και να φύγεις με το άλλο, ενώ θα με ρωτάς, θέλεις άλλο; Και επιταχύνετε τις κινήσεις σας λίγο-λίγο.

Έλα, σε καλώ να μπεις στη ζωή μου, θέλω να ακούσω την απαλή μελωδία της φωνής σου στο δωμάτιό μου... Τα στεναγμούς σου στο κρεβάτι μου. Ας σβήσω αυτές τις επιθυμίες στο σώμα σου, θέλω να εκστασιαστώ με την γυμνότητά σου... Φάε από το τραπέζι σου.. Θέλω τα χέρια μου να ταξιδέψουν σε κάθε μέρος του δέρματός σου, ώστε τα φιλιά και οι χάρες μου να γεμίσουν. Θέλω να ξυπνήσω την επιθυμία που κατοικεί μέσα σου.. Έλα, σε καλώ να μπεις στη ζωή μου, θέλω να είμαι αυτός που σου προκαλεί ευχαρίστηση, αυτός που αρχίζει να αναστενάζει... Ο ένας που σώζει την ανήσυχη γυναίκα σου.

Θέλω να είμαι, ο λόγος για το χαμόγελό σου, το νερό στην καταιγίδα, η διαύγεια στη σκοτεινή νύχτα, η κατάρρευση των φαντασιώσεών σου. Θέλω να είμαι, ο κρυφός θαυμαστής σου, αυτός που στη ζέστη της ημέρας, σχηματίζεται μόνο για να σε κοιτάξει και τη νύχτα χορταίνει τις φαντασιώσεις σου. Θέλω να είμαι, αυτός που γράφει ποιήματα στα χείλη και στο στόμα σου, στην έντονη λαχτάρα σου, στην υγρασία του δέρματός σου. Θέλω να είμαι, η ήρεμη κούρασή σου, που ξυπνάει τις επιθυμίες σου και βρέχει τις επιθυμίες σου, ο κρυφός εραστής. Ο πιστός σας συνεργάτης.

Γδύσε με, πάρε με τη νύχτα στο μάτι, σήμερα θέλω να είμαι τυφλός, σήμερα θέλω να είμαι κουφός, θέλω να σε δω με τα χέρια μου θέλω να είσαι για μένα μόνο, πες από τους μηρούς σου μια ανάσα ζωής και βρέξε τα πάντα, και βρέξε τα πάντα. Με αποπλανείς, με απαγάγεις σε απόβλητα, σε αυτή την ανάπτυξη των αισχρών θαυμάτων, στην οποία η ακτίνα μου κλαδεύει σαν ένα λεσβιακό Δία, σαν ένα πρόσωπο χωρίς πρόσωπο, ψάχνοντας για το αμπάρο σου, να φιλήσω τα χείλη σου και να βρέξω τα πάντα, και να βρέξω τα πάντα.. Απολαύστε με, ξέρω το στίγμα μου της φωτιάς, το λουλούδι των ιδιοτροπιών μου, τη θάλασσα των ενστίκτων μου, όπου το φυγά μου μάγμα ρέει, σπάει και βουρτσίζω και βγαίνω και πλημμυρίζω τον κήπο σας, τον λαβύρινθο σας, όπου χάνομαι και κρύβομαι για να σας γυρίσω και να τα βρέξω όλα, και να τα βρέξω όλα

Το απόγευμα ήταν αντίο, και εσύ όχι. Ερχόμουν, σε καλωσόριζαν, ήμουν γυμνός, ήσουν ντυμένος με τη δόξα του στήθους και των γοφών σου. Και έμεινα μαζί σου. Οι φοίνικες ταλαντεύονταν στον αέρα. Κουνημένο, το νερό στη δεξαμενή που συλλέχθηκε, ήταν ένα μπλε σπάσιμο γυαλιού, και το άλσος ήταν μια πράσινη σιωπή. Μέσα, ο φράκτης μου γύρω από τη μέση σου, anaconda σφίγγοντας τα δαχτυλίδια. Και τότε, σε μια ηδονική έκρηξη, μια κοσμική, αφρισμένη πλημμύρα και μια κατάρρευση κάστρων

Ξεσκέπασε τα βλέφαρα και τα μάγουλα μου, με φιλιά Η γωνία σε περιμένει, ο λαιμός που σηκώνω για να πλησιάσω, μέσα από τα χείλη σου, αργά τρέχω πάνω από τους γυμνούς μου ώμους και τώρα που ανοίγω τα μάτια μου, κοίτα με και θα μιλήσουμε.

Απλά φαντάζομαι ότι το στόμα σου μπορεί να ενωθεί με το δικό μου, νιώθω ότι μια μυστική αγωνία με βασανίζει και βασανίζω τον εαυτό μου με μια λαχτάρα για τρυφερότητα. Η ψυχή Μου γίνεται όλος αυτιά. Το σώμα μου γίνεται όλο φλόγα και ανακατεύομαι με φλογερές αγάπες, ενώ ολόκληρο το πνεύμα μου σε καλεί. Και τότε δεν καταλαβαίνω, μέσα στην τρέλα, αυτό το όνειρο αγάπης στο οποίο παραδίνομαι. Αν τρέχει καθαρό αίμα στις φλέβες μου, ή αν αντί για αίμα τρέχει φωτιά.

Είμαι το κακό κορίτσι στην ιστορία, αυτή που πόρνησε με τρεις άντρες και κορόιδεψε τον άντρα της. Είμαι η γυναίκα που τον εξαπάτησε καθημερινά για ένα άθλιο πιάτο φακές, αυτή που αργά έβγαλε τα ρούχα της καλοσύνης του μέχρι να τα μετατρέψει σε μια μαύρη και στείρη πέτρα, είμαι η γυναίκα που τον ευνουχίστηκε με ατελείωτες χειρονομίες τρυφερότητας και ψεύτικα στεναγμούς στο κρεβάτι. Είμαι το κακό κορίτσι στην ιστορία..

Ο χρόνος έχει περάσει και επιστρέφεις στη μνήμη μου.. Το αυτοκίνητό σου να ανεβαίνει προς τα βουνά, Κρέιμ-Ρίκα, θυμάσαι; , στρέφοντας δεξιά, όλα αυτά τα μοτέλ. Έτσι ήταν εμείς, όχι εσύ, όχι εγώ.. Αγαπήστε με, απολαύστε με, αγαπήστε με, είπαμε. Ποιον παίρνετε τώρα; Με εσένα ανάμεσα στα πόδια σου, ποιος ουρλιάζει και θρυμματίζει τους καθρέφτες όπου επαναλαμβανόμασταν ως κτηνώδεις και γλυκοί; Ποια άλλη μήτρα λαμβάνει το μέλι σας, Περουβιανό; Πες τι επιπόλαιη πόρνη, τι άθλιος υποκριτής από τη Λίμα, τι παντρεμένη γυναίκα που προσέχει τον κερατά. Σκύλα, το κάνεις; Αλλά μην πας ποτέ με κανέναν στο δωμάτιο 35.. Είθε να πεθάνεις για πάντα, να σαπίσεις αν επιστρέψεις.. Μια φορά είπα όχι, θυμάσαι; Τότε είπα όπου θέλεις.. Με κοίταξες σαν εντομολόγος, ήσουν ένας πορνελίστικος γιατρός που εξέταζε ένα ερωτευμένο κορίτσι:. "Παρκσάκι", είπες πίσω από την πλάτη μου, στο φως του απογεύματος, απαλά διαχωρίζοντας τη σάρκα μου, ανακαλύπτοντας αυτό που δεν ξέρω καν, τη σκοτεινότερη περιοχή μου, αυτή που κρατάει αυτή την αηδιαστική, αισχρή χάραξη σου που δεν θα ξεχάσω.. Swear it: Δεν χρειάζεται να πας πίσω σε εκείνο το κρεβάτι με κανέναν.. Μου αρνήθηκες το σώμα σου, το οποίο μου άρεσε να βλέπω αναιδές και ανθεκτικό να έρχεται σε μένα, το δικό σου που ήταν δικό μου.. Grant me this then: Πήγαινε κάπου αλλού και κάνε το σκατό σου.. Ή πήγαινε πίσω στο δωμάτιο. 35. Ο χρόνος έχει περάσει, υπάρχουν μόνο αναμνήσεις και η Αμαρίλλις μπορεί μόνο να βάλει μαζί λέξεις.. Τώρα είμαστε εσύ κι εγώ, δεν υπάρχει πια εμείς.. Ένα και ένα, δύο μόνοι: εγώ και αυτό το σκατό που είσαι και λαχταρώ, άτυχε άνθρωπε..

Αφήνω τον εαυτό μου να με αγγίξεις στους δρόμους μπροστά σε όλους, μισογυμνή, καταπιέζεις ένα άπειρο μέρος του οργασμού μου και για άλλη μια φορά το κοφτερό σου σεξ είναι εδώ ανοίγοντας τα χείλη μου..