VanesaMoka

ΒΑΝΕΣΑ ΜΟΚΑ

Γεια σας, το όνομά μου είναι Μαρτσέλα, είμαι 43 ετών και είμαι παθιασμένος με την τέχνη της κυριαρχίας και της ταπείνωσης. Εδώ και χρόνια εξερευνώ τα όρια της επιθυμίας, του ελέγχου και της παράδοσης, μετατρέποντας κάθε συνεδρία σε μια μοναδική ψυχική και αισθητηριακή εμπειρία.. Η δύναμή μου δεν προέρχεται από την κραυγή, αλλά από τη σιωπή, από ένα βλέμμα που διατάζει, από μια λέξη που ξεγυμνώνει την ψυχή. Μου αρέσει να παρατηρώ πώς η θέληση διαλύεται κάτω από τον έλεγχό μου, πώς το σώμα και το μυαλό μαθαίνουν να υπακούουν με ευχαρίστηση. Δεν ψάχνω για απλούς θαυμαστές, αλλά ψυχές πρόθυμες να ανακαλύψουν την αληθινή τους φύση σύμφωνα με τους κανόνες μου. Με κομψότητα, σκληρότητα και έντονο πνεύμα, οδηγώ το παιχνίδι στο οποίο ο φετιχισμός παύει να είναι φαντασία για να γίνει αφοσίωση

Εδώ είναι μια λίστα με το τι μπορούμε να ασκήσουμε:
- Παιχνίδια εξουσίας και υπακοής
- Παιχνίδια λέξεων
- Περιορισμός και έλεγχος των κινήσεων
- Λατρεία των ποδιών, των χεριών ή της παρουσίας
- Υποβολή οπτικού υλικού
- Υπακοή και πρωτόκολλο
- Αίσθηση και αντίθεση υφής, θερμοκρασίας και αφής
- Τιμωρία και Ανταμοιβή - Πειθαρχία και Εκπαίδευση Συμπεριφοράς
- Φετίχ δερμάτινα ρούχα, τακούνια, γάντια και μπότες
- Σιωπή και παιχνίδια λέξεων
- Φετίχ των ρούχων
- Έλεγχος του οργασμού

Το να σε αγαπώ έτσι, χωρίς χρόνο και μέτρο, είναι σαν να αγκαλιάζω τη θάλασσα με ανοιχτά τα χέρια, σαν να κρατάω το φεγγάρι στην τσέπη μου ή να φυτεύω ρίζες στον άνεμο. Δεν ξέρω πότε μπήκες ή πώς έγινες το σπίτι μου, αλλά από τότε, κάθε τι που κοιτάω έχει ένα κομμάτι σου στην αντανάκλαση του.. Σε αγαπώ στις σιωπές που κανείς δεν ακούει, στην παύση ανάμεσα σε δύο νότες ενός τραγουδιού, στην αύρα που γλιστράει από το παράθυρό μου και μου θυμίζει ότι υπάρχεις, ακόμα και όταν δεν είσαι εκεί. Σε αγαπώ όταν ο καφές είναι ζεστός και ο κόσμος φαίνεται απτός. Σε αγαπώ όταν βρέχει και όταν λάμπει ο ήλιος, όταν όλα πάνε καλά και όταν όλα πάνε άσχημα. Γιατί η αγάπη σου δεν εξαρτάται από το χρόνο, τον καιρό ή την τύχη. Το να σε αγαπώ είναι μια ακούσια πράξη, μια συνήθεια της ψυχής που δεν σπάει ποτέ. Είσαι το γέλιο που αναβλύζει μέσα μου χωρίς λόγο, η σκέψη στην οποία επιστρέφω πάντα, ο αναστεναγμός που διαφεύγει όταν κοιτάζω μακριά και εύχομαι, παρά τη θέλησή μου, να ήσουν εκεί. Να σ'αγαπώ είναι να γράφω το όνομά σου σε κάθε στίχο, ακόμα κι αν δεν το λέω, ακόμα κι αν δεν το διαβάζεις. Μιλάω για σένα στο φεγγάρι, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα μου απαντήσει.

Σε αγαπώ με τη δύναμη του ανεξήγητου, με την πίστη εκείνου που πιστεύει χωρίς να βλέπει, με την υπομονή εκείνου που περιμένει χωρίς να μετράει τις μέρες. Και αν αυτή η αγάπη δεν είναι αιώνια, ας διαρκέσει όσο χρειάζεται, αλλά ας αφήσει το σημάδι της μέσα μου, όπως ο ήλιος αφήνει τη φωτιά του στο δέρμα μου. Γιατί αν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι το να σε αγαπώ με έκανε πιο ζωντανό, πιο δυνατό, πιο τον εαυτό μου. Και παρόλο που η μοίρα δεν μας έγραψε στις ίδιες σελίδες, θα συνεχίσω να σε αγαπώ με το αόρατο μελάνι εκείνων που αγαπούν πραγματικά.