Je hebt haar silhouet en lange zilveren haar waarschijnlijk al gezien op de catwalks en in campagnes van grote merken. Haar naam is Caroline Ida Ours, een zestiger die een paar jaar geleden haar leven veranderde en nu campagne voert voor de zichtbaarheid van vrouwen boven de 50. Portret.
Een opvallende aanwezigheid
De Darjeeling-campagne, waarvoor ze au naturel poseerde, trok veel aandacht. Van de meest enthousiaste tot de meest hatelijke commentaren, het liet zeker niemand onverschillig. Zoals ze zelf toegeeft, heeft Caroline Ida Ours “niet echt de lichaamsbouw waar lingeriehuizen om vragen”. Op haar 62e geeft het model zich bloot met cellulitis, buikvet en rugvet, waarvan ze zegt dat ze er geen probleem mee heeft om het te laten zien, ondanks de risico’s die ze neemt om vervelende feedback te ontvangen. Maar ze doet het als een militante daad.
Ze begon 4 jaar geleden modellenwerk te doen en lanceerde zichzelf in castings toen ze de zestig naderde, een leeftijd waarop we onzichtbaar beginnen te worden in de ogen van de maatschappij. En hoewel haar kinderen het aanvankelijk moeilijk vonden om haar nieuwe carrière te accepteren, zijn ze nu erg trots op hun moeder.
Caroline Ida Ours’ blog over de oorsprong van dit alles
Caroline Ida Ours begon met een blog waarin ze advies geeft over make-up, styling en natuurlijk welzijn. Ze behandelt ook onderwerpen zoals de menopauze en haar liefdesrelatie met een man die 20 jaar jonger is dan zij. Uit deze blog is een boek voortgekomen met de titel ” Génération silver. Sans tabous ni limites “, uitgegeven door Kiwi in april 2021.
De natuur laten zien
De vrouw die zichzelf nu een “sexygenariaat” noemt, had een soort openbaring. Nadat ze lange tijd in het sportartikelenbedrijf van haar familie had gewerkt, kreeg ze op 57-jarige leeftijd een gescheurd aneurysma. Ze zegt dat ze “bijna stierf”. Vanaf dat moment begon ze echt te ontwaken. Toen ze uit haar coma ontwaakte, besefte ze dat ze iets voor zichzelf moest doen.
Deze nieuwe carrière nam snel een vlucht, met fotoshoots als vervolg op de blog, vervolgens fotoshoots voor het merk Maison Louve, waarvan ze de muze werd, en modeshows… Ze werd ook snel deel van de body positive beweging, met een verlangen om zichzelf te laten zien zoals ze is, met haar gebreken. En ze is blij dat ze zoveel berichten krijgt van vrouwen die haar vertellen dat ze dankzij haar niet langer bang zijn om ouder te worden. Maar ze krijgt ook veel nare opmerkingen van andere vrouwen, wat haar boos maakt (maar niet kwetst), en ze betreurt het gebrek aan zusterschap.
Positief figuur
De afgelopen 4 jaar heeft ze meegedaan aan een parade van rondingen en atypische modellen in het Trocadéro. Eerst dacht ze dat het een eenmalig evenement zou zijn, maar ze was verrast door de omvang die het elk jaar heeft aangenomen. Het moet gezegd worden dat de body positive beweging terrein wint. Veel merken beginnen zich te interesseren en kiezen ervoor om meer diversiteit in hun modellen te laten zien.
We zien ook minder photoshop retouches op modefoto’s en influencers durven zichzelf steeds meer au naturel te laten zien om andere vrouwen aan te moedigen hetzelfde te doen. Caroline laat zich echter niet voor de gek houden en weet heel goed dat er een bepaalde marketingkant aan dit alles zit, maar ze ziet liever de positieve kant: zichtbaarheid.
Zilveren houding door Caroline Ida Ours
Maar haar belangrijkste strijd is die van de zichtbaarheid van 50-plussers, ook wel Silver genoemd. Ze realiseerde zich dat ze geen van deze mensen zag in de maatschappij (geen vertegenwoordiging in tijdschriften of film), op een paar zeldzame uitzonderingen na. Erger nog, als er al reclame werd gemaakt voor mensen in deze leeftijdscategorie, dan was dat om te praten over gezondheidsproblemen. Dus besloot ze dat er iets moest gebeuren om deze onzichtbaarheid te doorbreken. En zo begon haar strijd.
“We vergeten vaak dat het leven elk moment kan stoppen, dat het een zegen is om oud te worden. Maar als je ouder wordt, heb je niet echt referentiepunten, dus het is een beetje eng. De vrouwenpers praat niet over ons. In het beste geval laten ze ons Jane Fonda zien. Ik hou van haar, maar ik identificeer me niet met haar, ik ben een 44.”
De zestiger is er nu trots op dat ze een “normale” vrouw vertegenwoordigt met wie we ons willen identificeren. Met haar pit en natuurlijkheid is ze een uitstekende vertegenwoordiger van deze “zilveren” generatie die we vaker vertegenwoordigd willen zien.
